Gün geçtikçe kaçýyor yaþama hevesim
Elim yorganýma uzanmýyor
Üþüyorum.
Penceremde bir kuþ titriyor
Tir tir...
Bir bir ortaya çýkýyor suçlularýn yüzleri
Kimse kilit vuramaz dilime,
Sövüyorum.



Açýkça söylüyorum diye darýlmasýn ukalalar
Ben de varým bu yarýþta
Ve herkes kadar ben de insaným.
Bilgim dahilindedir,
Ölüm bekletmez beni
Zalimler randevularýna sadýktýr
Aðlayacak deðilim
Dünyadan koptuðum için.
Elimde bir gül
Gidiyorum sonsuzluða
Açýn yollarý, açýn



Rezil dünyadan göçüyorsam da
Ýnsan damarým yüzünden
Beni üzen þeyler vardýr lakin
Çözemedim zenginliðin denklemini
Rahatlýðýn formülünü bulamadým



Merhem olamadým bir garibin borcuna
Edepsizler çil çil altýnlarý saçýyorken.
Öte alemde yakanýzdadýr elim
Aklýnýz varsa kaçýn benden, kaçýn!



Meðerse býçak sýrtýymýþ yaþamak
Hiç kimseler öðretmedi bunu bize
Bir de insan içinde dolaþýyorsunuz hâlâ
Uçuk mavi çizdirdiniz bulutlarý
Güneþi sapsarý...
Oysa böyle deðilmiþ gerçekler
Utanýn kendinizden be reziller,
Utanýn!



Hepiniz mutlaka göreceksiniz ki;
Ölüm: Simsiyah bir tablo çizdiði Tanrý'nýn.