Sen gül ki, sen bil ki;
Yaþama neþe saçýlsýn,
Sen gül ki, sen bil ki;
Goncalar hepten açýlsýn.

Sen gül ki, sen bil ki;
Her cana canlar katýlsýn,
Sen gül ki, sen bil ki;
Yatakta rahat yatýlsýn.

Sen gül ki, sen bil ki;
Umutlar hep çiçek açsýn,
Sen gül ki, sen bil ki;
Düþmanlarýn keyfi kaçsýn.

Sen gül ki, sen bil ki;
Özümdensin nazlý bala,*
Sen gül ki, sen bil ki;
Ýstiklâl hep baki kala.

Sen gül ki; sen bil ki;
En deðerli nimetimsin,
Sen gül ki, sen bil ki;
Benim sonsuz servetimsin.

Sen gül ki, sen bil ki;
Gönlüme sevinçler dolsun,
Sen gül ki, sen bil ki;
Ýstikbal aydýnlýk olsun.

Sen gül ki, sen bil ki;
Bu gün bir küçüksün sen ki,
Sen gül ki, sen bil ki;
Yarýn en büyüksün belki.

Sen gül ki, sen bil ki;
Hayat olsun iyi, farklý,
Sen gül ki, sen bil ki;
Atim de aklýnda saklý.

Sen gül ki, sen bil ki,
Kaderim baþtan yazýlsýn,
Sen gülmezsen, sen bilmezsen,
Halkýma mezar kazýlsýn.

*Bala : Küçük çocuk, yavru.

Abdullah Haktankaçmaz
(Vaveyla adlý Þiir kitabýmdan)
ah6334@gmail.com