Çevrenin üzerimizde belirme yapan bir alan etkisi vardý. Yaþam genellikle belli çevreye göre uyum içinde olmakla; yaþam belli bir totem bölgenin özgün alan etkisi altýndaydý.

Yeme içme, barýnma, savunma, cinsellik, sýcaklýk-soðukluk, korku-kaygýlarýmýz; neþe ve sevinçlerimiz, izlenim ve duygulanmamýz, coðrafya, topografya, arazinin engebesi, daðý, ovasý, nehri, gölü, bataklýk, orman vs. olan hepsi de çevrenin yaþam üzerinde etki tepki koydurduðu bir alan etkisiydi.

Daha doðrusu çevre gibi bir bütünün; çevre gibi bir en az durumla yalýtýmlý olan eksikliðe tamamlayýcý etki olmasý; tamamlanma içindeki parça durumun, belirsizle belirlilerin; kendi üzerine kendi etkisiydi.

Parçalý, yalýtýmlý bir yapý olan yaþam (hayat); bir alan içinde en az dýþ dünya baðýntýsýyla kendisini çevreye karþý yalýtan bir duyarlýktý. Bu seçme ayýklamayla alan etkili, ben bilincini ortaya koymuþtur.

Yaþam çevreden izole edilmiþti. Çevre yaþam için örümcek aðý gibi alan etkili, alan kuvvet çizgileriyle yönelimli ve belirliydi. Bu birinci ve her þeyle benzer olan temel alan etkisiydi. Ýnsanýn, kendi dýþýndaki ikinci bir alan etkisi olan süredurum da kolektif alanlý, toplum ve toplumsal zekâyaydý. Topluma baðlý alanýn kuvvet çizgileri doðrultusundaki etki ile insan; doðada, doðayý üreten, doðayý ve kendisini bilen bir varoluþtu.

Yalýtýmlý duyarlýkla kendisini tanýyan, kendisine referansla kendisine göre ölçüþen belirlilikle yola çýkan hayat; türün kendi niceleyicileri içinde, kimi tür üzerindeki sosyal yapýlarla hayat; üreten bir toplumsal alanla, kendi dýþýnda ikinci bir zekâ, bilinç düzeyine eriþmiþti. Toplum burayý keyfi kontrol ediyordu.

Toplum da kendisini doðada ve baþka toplumlardan yalýtmýþtý. Çevresinde kolektif bir zekâ bulamayan kiþi, kolektif zekâlý olucu davranýþ düzeyinde kopuyordu. Yaþamý dünya gibi ayný temel çevre koþuluna referanslýydý. Bu referansla hayat, türlerle ayný benzerlikler rezonansýna geliyordu.

Pisagor “evren sayý uyumudur” diyordu. Sicim kuramý sicim titreþimlerindeki nota gibi sayý uyumlarýný oraya koymuþtu. Bir sicim, Planck uzunluðundan (10 -33 cm; 10 üssü eksi 33 santimden) daha küçük olamazdý. Sicimdeki her bir sayýsal týný, her bir kuanta karþýlýk geliyordu. Her bir kuant sentezi ölçü deðer de temel kuvvetlerle gravitasyona karþýlýk geliyordu.

Yani evren senfoniydi (sayý-nota-müzik uyumuydu). Bu durumda üstel devimle belirme, var oluþ ve çeþitlilik varoluþun ve hayatýn esasýydý. Makro düzlem kuantum devinme gibi olmasa da çok kýsýtlansa da kuantum makro oluþmanýn da geçmiþiydi. Makro oluþ imaj ve imge aktarýmlarý olan kimi izlerle yansýyordu.
Bu baðlamda makro dünyadaki oluþmalarda en az bir üstel devinme titreþmeyle kýsýtlansa da devinme makro oluþmalarýn da huyuydu. Devinme makro dünyanýn da karakteriydi. Devinme makro dünyanýn da ýrasýydý.

Orman, bataklýk, çöl, dað, ova, göl gibi bölge boþluklu etki alaný içindeki seçme ayýklamalarla var olan çevre; hayat için hayatýn çevreye uyumu demekti. Ýçinize sinmese de türlü ruh halinizle davul zurna olan yerde davul zurna kývraklýðýna veya yas içinde olan yerde yasýn kasavetine uyumanýz gibi modülasyonlar ortaya koyuyordunuz.

Var oluþun ve hayatýn üstel durumlarla bir belirlilik olmasý zaten var oluþtaki ve hayatýn kendisindeki olmasý gereken zorunlu ÇEÞÝTLÝLÝKTÝ. Çeþitliliði belirli yapan çevrenin standardýydý. Hayat çevre gibi bir týnýþým üzerine modülasyonla bu standardý ortaya koyan bir uyumdu.

Yani deðiþen çevre, hayat formundaki çeþitlilik içinde seçim yapýyordu. Ya da çevredeki her deðiþime çevredeki her standart týnýþýma karþýlýk hayatýn kendisinde o standarda denk düþen çeþitlilik zaten kendi üstel týnýþýyla vardý.

Bunu belirli kýlmakla o var oluþu ortaya koyuyordunuz. Bunun adý evrimdi. Evrim yeni baþtan tür ve hayatý oluþturma gibi absürt bir anlatým ve söylem anlamasý deðildi. Türün çeþitliliði içinde; türün gen havuzu olan çeþitliliði içinde; türün belli týný aralýðýna sahip üstel açýlýmý içinde karakter olan ýra olanýn çevredeki standart olan devime denk düþen uyumuydu.

Hayat hem çevrenin salýným (rezonans) damgasýný, hem kendi yalýtým rezonansýný, hem de bastýrsa da uyandýracaðý bir üstel açýlýmlar devinmesinin olamýný taþýmak zorundaydý. Hayat çevredeki standardýn ürünüydü. Hayat kendi çeþitliliði olan devim içinde, çevre standardý olan çeþitsizle, bir türlü oluþla çevreye uyumda vardý.

Hayat bu uyuma, çeþitlilikteki uyumsuzla (deðiþen süreç gibi yavaþ devimle-zekâ gibi hýzlý devimle) karþý koyan yeni bir uyumun kesikli sürekliliðiydi. Kesiklilik te süreklilikte üstel durumlardan üstel durumun belirlisinden ileri geliyordu. Var oluþ deðiþme dönüþmeydi. “Deðiþ tonton”, çizgi filimi gibi.

Yani belli þartlarda standart bir týnýyý ortaya koyan çevre ve boþluk alanlarý zaten üstel devinme çeþitliliði içinde olan devimlere denk karþýlýklar olan izolasyon nesnesinin kendisini çevredeki standart týnýþýma denk düþürüyordu.

1 birim günlü etkinliklerin saðlamasýný sosyal zekâ ortaya koydu. Sosyal alan, sosyal nicelimle içinde kiþisi 1 birim gün envanterleri içinde eksiltme, tamamlama yapar. Sosyal etki zarfýnýn içinde kolektif etki vardýr. Kolektif etki ile özgecil hayatý da sosyal alan ortaya koydu.


Özgecil hayat sahipleri üreten kolektif zekâ içindeydi. Özgecil zekâ sahipleri kolektif zekânýn, "üssü deðerle açýlým veren üretim hareketi sonunda" ve üretim hareketi, üzerinde; ön ittifakýn, özel sosyal anlayýþlý tutumlarýyla; ÝNSAN olmuþtu. Ön ittifaklar içinde ittifaklar kadar insan da çýkmýþtý. Ýnsan ittifakýn adamýydý. Ýnsan gruplara dair (ilaha dair) sözün adamýydý. Ýnsan sözünün adamýydý.

Ýnsan; çevresinden yola çýkan alan etkili izole durum biliþimiyle; kolektif alanýn kolektif kiþilerinde, belirme vermenin ruhuydu. Her bir kiþi de her bir kiþilikle, kolektif alan etkisiydi. Ýnsan üreten yeni bir alan referansýyla, yeni bir baþlangýcýn doðumu olup, üreten referansa geri beslenme duygusu veren anlayýþtý.

Çevremiz; birçok yansýmalardan kaynaklý görece baðýntýlý bütünlüklerden kaynaklý olgu ve olaylar giriþmesidirler. Biz bu çevredeki yansýmalarýn bir öncesini, þimdisi ile ÖLÇÜÞMEKLE, ÖLÇÜÞTÜRMEKLE ÖLÇEKLÝ VE BELÝRLÝ yaparýz.

Yani çevrenin kendi ile kendisini iliþkileriz. Kiþinin kendi ile kendi bencilliðini iliþkileriz. Yani kiþinin kendi ile kolektif ve özgecil benliðini iliþkileriz Kiþiyi güzel güzel konuþurken ayný anda içinde kopan fýrtýnalarla baðýntýlarýz. O þeyin kendi kendisini baþka bir durumla belirli kýlarýz. Örneðin; þiþmanlýðýmýzý zayýflýðýmýzla belirlerken, neþemizi neþesizliðimizle; uzunu kýsa ile azý çok ile belirli kýldýðýmýz gibi.

Sosyal alan ve daha sonrasýnda da üreten toplumsal alan kritik bir rezonans deðerlerin inþacýsýdýrlar. Sosyal alanýn üzerine oturduðu kritik rezonansýn deðerleri de kolektif birim zaman ile ölçülür.

Sosyal alan içindeki saðlama hareketi (ya da toplum içindeki üretim hareketi) kritik rezonans deðerli kolektif birim zaman ile ölçülür.

Kiþinin günlük yaþamaný sürdürme saðlamalarý olan 1 birim gün eylemlisi totemi sosyal alanýn da bel kemiði olan kritik rezonans deðeridir. 50 kiþilik grubun 50 adet 1 birim gün eylemli kritik rezonans (eþik) deðerleri, totem alan toplacý içinde entegre (bütünleþme birleþme) edilirler.

Entegrasyon içinde siz 50 de 1 olan bir iþ yapýyordunuz. Ama yaptýðýnýz 50 de 1 iþten, 50 tane veya 50 parça ayný tür iþ yapýyordunuz. Ýþ paylaþýyordunuz. 50 parça iþle sosyal alandaki 50 kiþinin hepsine ayný tür kullaným ve tüketimden saðlatma yapýyordunuz. 50 kiþiyi eylemli kiþi sayarsak; kolektif alan 50x50=2500 parça iþle ortaya koyuyordu. 2500 parça iþ sosyal yapý için ortaya konan iþin tümüydü. Bu "saðlatan sosyal boþluðun enerjisiydi".

Saðlatan sosyal alan henüz yalýtan totemi kabuðunun içindedir. Yalýtkan totemi kabuðu patlatýp dýþa açýlamaz. Kolektif birim süreçli sosyal yalýtma alaný içinde niceliksel; parçalý çoðalma olmanýn dýþýnda, kendi baþýna dýþa açýlacak olan üstel bir genleþme bilincini henüz ortaya koyamýyordu.