Ne güzel anlatmýþ üstad Orhan Veli, yalnýzlýðý deðil mi? Sadece Orhan Veli deðil yalnýzlýðý anlatan... Aslýnda iyi bir yazar ya da þair olmanýn bir özelliðidir diye düþünüyorum yalnýzlýðý yazmak. Çünkü yalnýz insanlar edebiyata deðer verir ve onu yüceltirler. Ona özellik katarlar, heyecan katarlar, sanat katarlar. Sadece Orhan Veli deðil demiþtik, Ýngiliz þair Shelley’de evrenin ruhu olduðuna inanan yalnýz bir romantiktir. Yaþamý yolculuklarla geçmiþtir. “Yalnýzlýðýn Ruhu” adlý þiir kitabýnda yalnýz bir þairin ölüme sürükleniþini ele almýþtýr. Kendisi de 1822 yýlýnda 30 yaþýndayken denizde boðularak ölmüþtür. Ýtalyan Leopardi, Chateaubriand, Lamartine, müzisyen olarak ta Çaykovski ve Schumann vardýr yalnýzlýða gömülenler arasýnda. Ama eminim bunlarýn arasýnda en trajik olaný Nerval ve onun yaþamýdýr! Bilgilerinin aþýrýlýðýndan beynine fazla yüklenme olmuþtu Nerval’in. Mistik hezeyan krizlerinin ardýndan sekiz ay týmarhanede kalmýþ olan Nerval, daha sonralarý, metafiziðe, mitolojiye, simyacýlýða, parapsikolojiye ilgi göstermiþ ve bu konularý araþtýrmýþtýr. Umutsuz aþkýnda murada erememesi hastalýðýný ilerletmiþtir. Yazýnsal üretimleri sürerken delilik krizleri de tekrarlanýyordu. Uyumun özlemini duyan Nerval, gittikçe kendisine ve topluma yabancýlaþmýþtý. Ýçinde bulunduðu ortama uyum saðlayamadýðýndan, gerçekler onu hayal kýrýklýðýna uðrattýðýndan, geçmiþe, geçmiþteki söylence ve efsanelere, uygarlýklara yönelip düþlerine sýðýndý. Þiirleri hep umutsuzluk ve mutsuzluðun dile geliþidir.
    Evet, insanýn yalnýz olmasý ona verilmiþ bir cezadýr demiþtik. Yalnýzlýðý, yanýmýzda birinin veya bir þeyin olmasýna baðlý olarak algýlamamalýyýz. Yalnýzlýðý, beynimizde, kalbimizde ve en ziyade ruhumuzda aramalýyýz. Çünkü bir insanýn tüm yaþamý onun ruhunda gizlidir. Zaten Heraklitosa’ta “Ýnsanýn ruhu onun kaderidir” dememiþ midir? Öyleyse bu konuda fazla detaya inmeden, bize bazen verilen bu cezaya nasýl tedbir alacaðýmýza bakmalýyýz. Bizim ruhumuz yenilgilere, ezikliklere, boþ vermiþliklere, acýlara yenilmemelidir. Bizler ruhumuza deðer vermeliyiz. Çünkü yalnýzlýk, bir ruh olgusudur, fiziksel veya anatomik bir olgu deðildir. Yalnýzlýðý yazmak, bir yazarýn özelliði olmalýdýr dedik. Peki ruhumuzun gýdasýný hazýrlayanlarda da bu özelliði aramalý mýyýz? Bence en çok onlarda olmalý bu yorum. Çünkü ruhumuza acý veren bir kavramý, ruhumuza gýda veren müzisyenlerden baþka kim bilebilir? “Makber” þarkýsý, kocasý “Elektrikçi Baþçavuþ” Fethi Yüceses’i Atýlay denizatlýsýnda yitirmesinden sonra yalnýzlýða gömülen Hamiyet Yüceses tarafýndan söylenmemiþ midir?
    Biz en iyisi, verilen cezamýzý çekelim. Yalnýzlýðý, kurtulmamýza az kalan bir illet olarak görelim, bu konuda kimseyi suçlamadan kurtuluþ yollarýný arayalým. Anahtar kelimelerimiz, "sabýr" ve "güleryüz" olsun.Çünkü yalnýz kalmak her babayiðidin harcý deðildir;