Adalet mülkü olandan yani yönetenden veya emir sahibinden beklenir. Mülk sahibine göre adalet dikte edilen ya da sayýlan, tadat edilen söylemler içinde mülk sahibinin emir ve istekleriyle belirecekti.

Mülk sahibinin belirlemesine yasaðýna, serbestlerine göre olmakla, adaletli olunurdu. Adaletli olunmak demek; mülke göre, mülk sahibine göre olmakla gerçekleþmeydi.

Görüyorsunuz her yerde teslimiyet var kölelik kýskacý var. Bir acýma, bir merhamet, bir lütuf, bir sadaka, bir iyilik, bir kötülük, zülüm vs. hep köleliðin icrasýyla, köleliðin benimsenmesi ile köleliðin meþruiyet addedilmesi ile oluþan teslimiyete yönelik yansýmalardýr.

Lütuf ve sömürünün belirdiði noktadan itibaren efendiler þunu iyi anlayacaklardý. Artýk salt kurnazlýk ve zekâ ile güç ile yoksullarýn öfkesine gem vurmak pek olasý olmuyordu. Zülüm ederek kölelere mücadele ediyorum derken köleleri de tümden kýrýma uðratamýyordu. Üstelik kýrým da çare olmuyordu.

Bu durumda El 'in yeni bir özelliði ortaya konacaktý. Siz ölürken El diri olandý. Siz ölünce El 'in huzuruna çýkýp El ahdine karþý sadakat ve teslimiyetiniz üzerine yaþamýn hesabýný verecektiniz. Böylece efendiler bir öte dünya imleci ile de yoksulluðu, köleliði, cehaleti, öðretiyi kontrol edecekti.

Adaletle (kurnazlýk-tuzak ile) mülkü elinde tutamayanlar, zulümla mülkü elinde tutmaða uðraþýyordu. Ýyilikle, lütufla, merhametle, sadakayla; minneti duygu oluþturup, kalpleri köleliðe ve kölelik ahdine ýsýndýrmakla mülkü ellerinde tutmak istiyorlardý. Buna karþýn yapýlan dirence "nankörler" denip nankörlüðekarþý kötülük yapmýþ oluyorlardý.

Yeni tuzak ve hilelerin hukuksuzluðuyla adaletli olanlar, bu adaletle mülkü ellerinde tutmak istiyordular. Bu nedenle adalet mülkün veya mülk sahipliðinin ve mülk sahiplerinin varlýðýnýn temeliydi.

Her ahit, adým, adým süreç þartlarýna göre yapýlýyor. Olaylar yaþandýkça dürüncesi ediniliyordu. Yani Minerva'nýn baykuþu gece uçuyordu. Böylece her yeni sürecin, zýddý olan boþluk alanýyla, baykuþ boþluða inþa oluyordu. Ýlk köleci inþa içinde para ve para adamlýðý olan "burjuva sýnýfý" yoktu.

Bu nedenle ilk ahit içinde para olmayan; maden, kumaþ, buðday, üzüm, yað, yoðurt, koyun, keçi gibi ayni mal mülk sahipliðiydi ve Ayni mal mülk sahipliðinden yoksun olan kiþilerin mülk sahibine çalýþmasýydý. Mülk sahibi çalýþtýran, iþ verendi. Mülkten yoksun olanlar çalýþanlar ve iþ arayanlardý. Yani El sistemi çalýþtýran ve çalýþan iliþkilerden ve bu iliþkilerin düzenlenmesinden doðmuþtu.

Tevrat'ýn yeni anlayýþla, yazýlý nüshalar haline getirildiði çaðlar içinde MÖ. 7. yüz yýllarda para ve para adamlýðý ortaya çýkmýþtý. Takas ve ticaret iþlerinde ayni kullaným yerine, nakdi (para) kullanýmý önem kazanmaya baþlamýþtý.

Para ayrýca kokmadan, uzun uzun depolanma istemeden; kolaylýkla taþýnýp, saklanýp birikiyordu. Üretimi yapýlan bir ayni ürün, durduk yerde çoðalýp azalmýyordu. Ama paranýn saymaca (nominal) bir yaný olmakla 3 lira 5 lira oluyordu. Ýþte bu durum yeni bir kurnazlýkla kâr denen sömürünün ikinci bir daniskasýný ortaya koyacaktý.

Bir teneke buðday, siz 2. teneke buðdayý üretmeden; durduk yerde 2 teneke buðday olmuyordu. Oysa para durduk yerde hiçbir þey üretmeden 1 paraysa 11, 21, 101 para oluyordu. Yani siz üretmeden para birikiyor ve çoðalýyordu. Parada böylesi bir illüzyon vardý.

Þu hâlde bu illüzyon ekonomik olaylarýn içine de sokulmalýydý. Bir teneke buðday = bir koyun ile deðiþtiriliyorsa; bu bir teneke buðdayýn bir koyun ile eþdeðer takasý olan mütekabili bir "deðerdi". Bir teneke buðday bir koyundu. Ya da bir koyunun deðeri, bir teneke buðdaydý.

Bunu para diliyle söylersek para deðiþtirme deðeri olduðu sürece, bir teneke buðday 1 Liraysa; onun eþdeðeri olan koyun da otomatikman bir lira olmalýydý. Koyun ve 1 teneke buðdayýn siz 2. bir üretimini yapmýyorsanýz ve siz bunlarý tüketmedikçe bunlar ne azalýr, ne çoðalýrlar. Öyleyse bunlarýn deðiþtirme deðeri olan para da, ne artar ne çoðalýr.

Ýyi de bir liralýk bir para varlýðý, neden ve nasýl 2 lira oluyordu? Ýþte Ali Cengiz oyunu olan illüzyon buradaydý. 1 teneke buðdayla bir koyunun arasýna takastýlar deðil, para girmiþti. Para adamlýðý dediðimiz alým satýmcý olan burjuva adamlýðý girmiþti.

Üreten güçlerin mütekabiliyeti yükümle yaptýklarý ittifak manifestosu içinde eþ deðer takas yükümlüðü olan süreç, ortadan kaldýrýlmýþtý. 20 kiþilik gruba 400 teneke buðday üretip veren gruba karþýlýk, karþý tarafýn da 400 koyun verme, gerçek yükümlülüðü yerine; her þeyin para olarak belirlendiði sanal ve tuzak para oyunu sahneye konmuþtu.

Gerçek süreç yerine illüzyonlar oturunca, iþin rengi deðiþecekti. Kendisini El mana anlayýþýyla ortaya koyan bencil kurnazlýk þimdi de "Mamon insan olarak para sahibiydi".

Ýki mütekabiliyeti giriþim arasýndaki takas ortadan çekilmiþ, yerine para adamýnýn alým satýmlarý devreye girmiþti. Mütekabiliyeti yüküm esasýna göre karþý grup için 400 teneke artýk buðday üreten gruba para sahibi yeni bir yuzak ve kurnazlýk söyleyecekti. Buðday satan gruba "buðdayý alan yok, ancak 200 teneke buðdayýný alabilirim" diyecekti.

Eþ deðer takas yükümüne göre 30 kiþilik buðday üreten grup; karþý grup için 400 teneke ihtiyaç fazlasý buðday üretmiþti. Bir teneke buðday 1 lira olmakla 400 teneke buðday 400 lira olacaktý.

"Buðdayýn alýcýsý yok" diyen para adamý bu yalan ve hilesi ile diðer 200 teneke buðdayý tarýmcý grubun elinde alýkoyacaktý.

Tarýmcý grup biliyordu ki elinde kalan 200 teneke buðday koyuna dönüþmedikçe bozulup ziyan olacaktý. Oysa kendisinin de koyuna ihtiyacý vardý.

Dört yüz koyuna karþý dört yüz teneke buðday verirken nedeni ne olursa olsun "elinde kalma", üretim fazlasý olma gibi kimsenin aklýna gelmeyen yeni bir süreç ortaya çýkmýþtý. Böyle bir süreç aklýna gelse bile ayni durumla birikenlerin 400 teneke buðdayýn ve 400 koyunun ihtiyaç fazlasý birikmesinde hiçbir fayda elde edemiyordu.

Tarýmcý ve buðday üreten kiþi burjuva para adamýna diyordu ki "þu koyuna karþý eþleþmede olacak koyunlardan, para olarak eþleþmesi yapýlmayan 200 teneke buðdaylarýma da 200 lira deðil de 100 lira ver" diyordu.

Para adamý 300 liraya aldýðý 400 teneke buðdayý, karþý gruba (sektör tüketicilere) yine 400 koyun karþýlýý 400 liraya satýyordu. Para adamý 400 liralýk buðdayý 300 liraya alýnca böylece 100 lira kazanmýþ (!) oluyordu. Yersen. Ne yazýkki yiyorduk.

100 lira, para adamý tarafýndan karþýlýðý ödenmemiþ emek deðeriydi. Sömürüydü. Oysa para adamýmýz 300 lirya aldýðý buðdayý, yine gerçek ve mütekabiliyet deðeri olan 400 koyuna satýyordu. Aradaki fark karþýlýðý ödenmeyen emekten kaynaklanan yüz liraydý. karþýlýðý ödenmemiþ emeðin adýna da yeni bir illüzyonla KÂR diyordu.

Oysa dýþ dünyada 1 teneke buðday = 1 koyundu. Yani 1 koyun bir lira ve bir teneke buðday da bir liraydý. Siz bir koyun ile bir teneke buðday almak için sizin iki lranýz olacaktý ve siz bir koyun ile bir teneke buðdaya iki lira ödeyecektiniz.

400 teneke buðdaya da 400 lira ödeyecektiniz. yan yattý çamura battý diyerek 400 teneke buðdayý 300 liraya alýyordunuz. Ayni þekilde 400 koyunu da 400 lira yerine ayný hilelerle 300 liraya almakla ödenmemiþ emeklerin karþýlýðýna kâr diyecektiniz.

400 teneke buðday 400 liraysabu bu belirleme mütekabiliyeti yükümle gerçek deðerdi. Bu malýn para karþýlýðý olan deðeriydi. Oysa 400 teneke buðdaya 300 lira verdiðinizde 300 lira bu malýn "deðeri" deðildi FÝYATIYDI.

Ýþte para adamlarý fiyat üzerindeki paranýn nominal deðer deðiþmeleri nedenle kâr ve sömürü, ortaya koymuþlardý.


Oysa 400 teneke buðdayýn tüketicisi, aracý olan paranýn ve para adamýnýn sütre gerisinde karþýlýðýný koyun olarak üretmiþ bir tüketici grup olmakla hazýr ve nazýr duruyordu.

Biz para, para adamý, kâr, ucuz, pahalý, arz, talep gibi hepsi ayrý ayrý tuzak ve kurnazlýk olan sütreden ötürü (örtü, perde, gizleyen, saklayandan ötürü) sütre gerisinde hazýr ve nazýr olaný görmüyor bilmiyorduk. Bu durumda eþdeðer takasýn yerini alan para ve para adamý bize illüzyonlar yapýyordu.