Devlet ve Milleti En Çok Sevenlerin Ýhanet Raporu

Devlet kurumlarýnda gereksiz, en ufak ihtiyaca cevap olmayan yerlere yapýlan harcamalar, iþ yapýlýyor diye yakýn çevrelere deðerinin çok altýnda verilen ihale ve peþkeþler, en az devlet bütçesinin yarýsýna denk gelmektedir. Ve bunlarýn dýþýnda her kurumun sorumlusu, resen adý altýnda canýnýn istediði þekilde yaptýðý masraflarsa, ulusal bütçenin çeyreðine denk geliyor. Bunlarýn yalan ve iftira olduðunu söyleyecek üst düzey bir devlet görevlisi yüreði yetiyorsa, baðýmsýz bir heyetin tüm kurumlarý denetlemesini ister. Bu yapýlmadýðý sürece vatan, din, millet adýyla hýrsýzlýk ve namussuzluklar resmi olarak yaþanmaya devam edilecektir. Bütün bunlara devlet kurumunda çalýþtýðým dönemlerde birebir þahit olmuþ ve bu iþlere karýþmamam için tehdit edilip iþinden atýlmýþ birisi olarak ifade ediyorum. Farklý bir örnekse, tüm Belediyelerin borçtan iflas etmiþ durumda olmalarý. Belediyelerin nasýl bu hale geldiðini namusu ve þerefi üzerine yemin eden yetkili kurum görevlileri, neden bunlarý araþtýrýp incelemiyor? Ve bu yolsuzluklarý çalýþan çoðu devlet personeli biliyor. Ancak korktuklarý ya da devlet adýyla yapýlanýn kutsallýðýna inandýklarýndan, kimse sesini çýkaramýyor. Ondan sonra da hepsi vatan millet aþkýyla, namussuzluklar içerisinde gayet namuslu gibi yaþanýyor.

Büyük bir doðal felaket, zorla istila, talan ve varlýklarýn yabancýlara peþkeþ çekilmesinin dýþýnda, fakirleþerek yok olan bir devlet dünya tarihinde görülmüþ deðil. Her devlet mevcut ekonomik kaynaklarýný asgari bilinç seviyesinde bile deðerlendirdiði sürece, kimseye muhtaç olmadan en azýndan mütevazi þekilde rahatlýkla yaþar. Bu mütevazi yaþamý, talancý ve hýrsýzlarýn hüküm sürdüðü devletlerin lüks yaþantýsýyla kýyaslayýp fakirlik olarak göstermek, bilinçsizlikle birlikte hýrsýzlýða özenmektir. Hýrsýzlýða özenen bu tarz devlet yönetimleri ve toplum, vatandaþý sürekli korkutup kutsal devlet adýyla sürekli devlet iþlerinden uzak tutmaya çalýþýrlar. Ekonomi alanýna giren bu konuyu genel bilgilerimizin dýþýnda, Kamu Yönetimi Derslerinden ve on beþ yýl devlette çalýþmýþ olduðum tecrübeye dayanarak ifade ediyorum.

Herhangi bir devlette toplumun insanca yaþayabilmesi için, baþta mevcut saðlýk imkanlarýnýn her tarafa eþit daðýlýmý, aç kalmayacak þekilde her kesin asgari düzeyde düzenli bir gelire sahip olmasý, eðitimin doðru eþit þekilde tüm bireylere ulaþmasýyla mümkündür. Bunun içinde devlet kurumlarýnda yürütme ve uygulama yetkisi olan büyüðünden küçüðüne kadar hepsi, kendi sorumluluk alanýnda bilimsel inceleme, araþtýrma ve gözlem raporlarýný uzman kiþilere ulaþtýrmakla görevlidirler.

Uzmanlar bu raporlardan yola çýkarak ilk önce yer üst ve yer altý canlý cansýz tüm ekonomik kaynaklarýn oraný, niteliði ve iþleme durumunun netleþtirir. Üretimini yürütecek insan gücü ve ekipmanlarýn hazýrlanmasý. Üretimden sonra ülke nüfus oranýna göre eþit paylaþýmýn gerçekleþmesi için, gelir gider çizelgelerinin hazýrlanýr. Þayet tüm olanaklar kullanýlýp, ülkenin geliri nüfus oranýna eþit ulaþýmda çok düþük seviyelerde gerçekleþiyorsa, farklý ekonomik faaliyetlere girilir. Ciddi farklý bir ekonomik kaynak yoksa, doðrudan “Nüfus Planlama Bilimi” (Demografi) devreye sokulmalýdýr. Türkiye'de Demografi Bilimini býrakalým uygulanmasýný, devlet yönetimi buna düþmanca bakan bir anlayýþa sahip.

Her devlet bakanlýklardan baþlayarak genel Müdürlük gibi benzer alt kurumlar aracýlýðýyla, belirli plan ve þartlara baðlý olarak, ticari faaliyeti olan ve olmayan tüm kurumlara yýllýk ya da beþ yýllýk harcama bütçesi ayýrýr. Belediyelerde dahil tüm devlet kurumlarýna ayrýlan bütçeler, istisna olaðan dýþý doðacak maddi zararlarý dahi karþýlayacak miktardadýr. Buna raðmen bir kurumun zarar edip borçlanmasý için ya tamamen tüm kaynaklarý yanýp yok olmasý gerekiyor, veya o kuruma maddi kaynaðýn tamamen kesilmesiyle mümkündür. Kurumlarýn baþka þekilde zarar ya da borçlu olmalarý, yolsuzluklar neticesinde gerçekleþtiðini herkesin bilip kabul etmesi gerekir.

Ekonomik kaynaklar ancak bu kadardýr, fazlasýna güç yetmiyor diyen bir devlet yönetimi, bunun çözümünü için demografi bilimini uygulamak yerine, halka sürekli þükrettirip kader þeklinde uyutmasý, hayvani yaþama razý etmektir. Ýslam gericiliðine sarýlarak en az beþ çocuk doðrun diyen bir mantýðýn, insanlýkla baðdaþýr bir yaný olmadýðý rahatlýkla söylenmelidir. Doðmuþ insanlarýný insanca yaþatamayan devletin, daha fazla doðurmalarýný teþvik etmek aç, yoksul, bilgisiz, kültürsüz, kiþiliksiz sürüleþtirmek deðil midir? Böyle bir mantýðýn egemen olduðu ülkede, devletin ekonomik kaynaklarýnýn yerinde kullanýlmasýný ve denetleyecek kurumun varlýðýna inanmak, kendini aldatmak demektir. Çünkü Türkiye gibi mevcut devlet yapýsý ve yöneticileri, her þeyi kutsal dinleri ve devletleri için yapýyor. Buna karþý çýkmak, itiraz etmek ya da denetlemek direkt dinsizlik ve devlet düþmanlýðýyla suçlanacaðýný bildiði için, kimse kolayca sesini çýkaramýyor. Gerçek demokrasiye geçmediði halde, hýrsýzlýða, yolsuzluða ve her türlü namussuzluða karþý olduðunu söyleyen samimi bir devlette, tek bir çözüm yolu vardýr.

Her türlü kamu harcama ve masraflarýný sýký takibini yapacak ve sorgulayacak devlet üstü özerk bir denetleme kurumu oluþturulmalýdýr. Demokratik olmayan devletlerde, özerk devlet üstü denetleme ve yargýlama kurumu olmadýðý sürece, iktidara gelen her siyasi yapý, devleti kutsallaþtýrarak mutlaka hýrsýzlýk yapar. Onun için sürekli insanlar ya gerçek demokrasi; veya herkesi sorgulayacak devlet üstü özerk bir hukuk diye baðýrmaktadýrlar.

Demokrasinin oturduðu Avrupa ve Batýlý ülkelerde devlet önemlidir, asla kutsal deðildir. Türkiye gibi bir ileri iki geri ülkelerde devletler tanrý kadar kutsaldýr. Ýþte tüm namussuzluklarda bu kutsallýklar adýyla yürütülüyor.

Avrupa'da Devletin Önemli Olmasý Demek; demokratik kurallara baðlý insan hayatý ve yaþamýnýn en ufak bir noktasý gözardý edilmeden, devletin bu hizmet için þart olduðuna inanýlýr. Kýsacasý önce insan, sonra devlet ve kurumlarýnýn önemi gelir. Devletin önemi, asla insan yaþamýnýn önüne geçemez. Ve insanlar bu temel kültür üzerine eðitilip yetiþtirildiðinden, baðnaz tapýnmacý ve kafatasçý bir devletçilik söz konusu deðil.

Türkiye gibi ülkelerde Allah, Din, Devlet kutsaldýr. Ýnsan bir maþa ya da araç olarak görülür bu devletçi mantýkta. Ve devlet adý kullanýlarak ölen ya da sakatlanan her insan, devletin maneviyatýyla teselli edilir. Göstermelik geçici desteðin dýþýnda unutulup çöpe atýlýr. Bu yüzden her zaman ifade etmeye çalýþtýðýmýz gibi, kutsallýklarýn mevcut olduðu her yerde insan bir hiçtir. Ýnsanýn hiç görüldüðü bir düþünce ve devlette, insan niteliði ve yaþam kalitesi de bu çerçevede düþüktür. Türkiye'de devletin kutsallýðýna inanmayan hiçbir kiþi devlette yönetici ve idareci olamaz. Ola ki yanlýþlýkla yönetici yapýlmýþsa, fark edildiði anda iþi bitirilir. Bunu yaþayýp þahit olan birisi olarak, Türkiye Devlet mantýðýnda birey, insan, toplum gibi söylem ve ifadelerin hepsi hikaye. Sadece namussuluklarý kapatmak içindir. Halk; kutsal devlettin çarkýnda kullanýlan malzeme olarak görülüyor. Böyle bir devlet ve toplumda demokrasiye asla ihtiyaç duyulmaz. Dostlar bizi pazarda görsün amacýyla dillendirilir demokrasi kelimesi.

Ve Türkiye'nin Anayasasýndaki devlet mantýðýnýn resmi özeti þu þekildedir.
1-Devleti tanrý kadar kutsallaþtýran anayasa maddelerinin varlýðý.
2-Din ve ýrkýn ayný þekilde kutsallaþtýrýlmasý.
3-Sözde devletin ekonomik, toplumun canýný malýný koruyan asker ve polisin, ulusal güvenlik güçleri adýyla ayný þekilde kutsallaþtýrýlmasý. Özetlenen bu vb. maddelerin doðrudan vatandaþýn faydasýna hitap eden hiçbir yaný olmadýðý gibi, yurttaþýn devlete ve yöneticilerine kul köle olmasý sürekli özendiriyor.

Söz konusu maddeler Anayasanýn önemli kýsýmlarýnda mevcut olduðundan, kabul edip onaylayan her siyasi düþünce ve vatandaþ, devlet adýna yapýlan her þeyi normal görmesi demektir. Çünkü ya öncesinden kendisi de ayný yasalara dayanarak benzer þeyleri yapmýþtýr veya iktidara geldiðinde buna uygun hareket edeceðini biliyor. Anayasa maddelerine baðlý yapýlan her türlü yolsuzluklara karþý ciddi ve namuslu duruþ hiçbir zaman gösterilmez. Gösterenler sonucuna katlanýr. Bazý durumlarda cýlýz itirazlar, sadece cennet ve cehennemi meþru göstermek için reklam niteliðindedir. Türkiye'de bugüne kadar yolsuzluk yapan bir devlet görevlisi veya siyasi kiþinin, aðýr hapis ya da ömür boyu ceza aldýðýna þahit olan var mýdýr? Kesinlikle hayýr.

Özetlenen devletçilik mentalitesine göre yetiþen birey ve toplumda, kurumlarýn baþýna geçen her düþünceden kiþiler, topluma hizmet adýyla o kadar gereksiz harcama ve yolsuzluk yapmaktadýr ki, sýralandýðýnda bunlar gerçekten oluyor mu diyecek kadar inanmakta zorlanýyor insanlar. Bazý siyasi anlayýþlar sadece birbirini alt edip iktidar olmak için yolsuzluklarý kýsmi þekilde deþifre etseler bile, sadece rakibini yýpratýp yerine geçmek amaçlýdýr, erçekten yolsuzluklara karþý olduðundan deðil. Eðer yolsuzluklara karþý olunsa, baþta mevcut anayasanýn deðiþtirilmesi istenir. Bu anayasa deðiþmediði sürece, her gelen gideni aratýr mantýðý Türkiye'de temel yaþam kuralý olmaya devam edecektir. T Çünkü yolsuzluktan mahkemeye verilenlere, Adalet kurumlarý ya üç beþ yýl hapis veya düþük miktarlarda para cezasýyla olaylarý kapatýyor. Bu cezalarýn dýþýnda aðýr ceza veremez mahkeme Hakimleri. Çünkü adaletin hangi kiþi ve kutsallar için çalýþtýðýnýn bilincindeler. O kuralý aþarlarsa kendi sonlarýný hazýrlamýþ olurlar. Böylece büyüðünden küçüðüne kadar fýrsatý bulan her devlet yöneticisi, yolsuzluk yapmaktan asla çekinmiyor.

Sürekli kutsallýða sarýlan bir devlet ve yönetim anlayýþý varken Türkiye'de, buna ciddi örgütlü itirazý olmayan her siyasi anlayýþ ve toplum, hýrsýzlýklara ortak demektir. Gerçekler bu noktadayken vatan, din, millet, bayrak, namus, þeref ve onurdan bahsetmek en büyük namussuzluktur. Ya da Türkiye gibi yönetilen ülke ve toplumlarda namuslu þerefli olmak herhalde hýzsýlýk, yolsuzluk, dolandýrýcýlýk ve tecavüz yapmak anlamýna geliyor. Bu ifadelerin yalan, haksýzlýk, leke sürmek olduðunu düþünenler, baðýmsýz þekilde tüm devlet kurumlarýnýn harcamalarýnýn incelenmesini ister. Bu yapýlmadýðý sürece istisnalarýn dýþýnda devleti yöneten her birey ve birlikte hareket edenlerle birlikte, destekleyenlerde en büyük hýrsýz yalancý ve çirkeftir. Bu yüzden henüz insan olunamýyor.

Cemal Zöngür