yalnýzlýðý sorguladým tek baþýma
yalnýz baþýma
yardým istedim, eden olmadý
duyan bile olmadý
düþünen beni hiç çýkmadý
yalnýzlýðýmla birlikte sorguladýk
yalnýzlýðýmý
karanlýk bir odanýn içinde
sorgularken yalnýzdýk ölesiye

yalnýzlýk deyince
sen gelirdin aklýma
yalnýzlýðýmýn kaçýþý sendin
sendeydi panzehir
bana vermedin
kimlere verdin bilinmez

seninle beraber yalnýz olmayý önerdim
yazlnýzlýk iki kiþilik deðil dedin
ben
yalnýzlýðýmla mutlu olmasýný öðrendim

yalnýz adam için geceler önemlidir
önemlidir geceler benim için
geceler bir kaçýþtýr
gerçeklerin gizlendiði yerdir
yalnýzýn
yalnýzlýðýný gizlediði
oyun yeridir
güneþ doðsun istemez yalnýz adam
istemez yalnýzlýðý bulunsun
güneþ doðduðunda
yalnýzlýðýyla göz göze gelecektir
ondan kaçar kendince

yalnýzýn her gecesi bir ömür
her ömrü bir ölümdür
her ömründe
her ölümünde
kendini arar
bulamayacaðýný bildiði halde
taþlarýn altýna bakar
ekmek kýrýntýlarýnýn arasýna
arar da arar ama
acý gerçeði bulur sonunda
her arkasýný döndüðünde
peþinden yalnýzlýðýnýn geldiðini görür
üzülür belki biraz ama
belli etmez
aðlamaz bile
aðlayamaz

yalnýzýn hayatý
göz kapaklarýnýn altýnda saklýdýr
hayatýnda ise
binbir renk vardýr dünyada olmayan
kimse göremez ama

yalnýz
göz kapaklarýnýn altýnda
duyulmamýþ besteler yapar
okunmamýþ þiirler yazar
bakýlmayacak güzellikte tablolar çizer
bir cennet saklar
herkesten habersiz
paylaþmak ister de o
kimse anlamaz onun dilinden
bir kez daha yabancý kalýr
bir kez daha yalnýz kalýr

yalnýz
vektörel bir hareketle yürür kalabalýðýn içinde
herkes gibi
görsen mutludur sanki
sanki sevgilisi bekliyor
adýmlarý sýklaþýr
koþmaya baþlar belki de
herkes gibi
herkesten farký
bileþke vektörü sýfýrdýr

yalnýzýn dostluðu da kendinedir
düþmanlýðý da

yalnýzýn aþký imkansýzdýr

yazlnýz adamýn
ölümü de yalnýzdýr
öyleki
öldüðünde kendisinin bile haberi olmaz