Vay hayvan vayyyy dediðinizi duyar gibi oluyorum, duyarsýz kaba insanlara... Aristo ’’Ýnsan düþünen bir hayvandýr.’’ demiþ, demiþ de hiç iyi etmemiþ... Ayný zamanda düþüncesiz de bir sürü insan var, hayvan kýlýðýnda... Bazý hayvanlar var ki insan onun davranýþlarýný görünce gerçekten utanýyor insanlýðýndan...

Ýnsanýn, düþünen bir hayvan olmasýný býrakýn, azýcýk düþünen bir varlýk olsa dünyada bu kadar insan savaþlarda birbirine silah çeker miydi? Kardeþ kardeþi kan davasý güderek öldürür müydü? Hemcinsler birbirleri ile sapýk iliþkilere girer miydi? Ýnsan tam bir düþüncesizlik abidesi oluverir zaman zaman, bundan da gizli bir gurur duyar bazý kereler...

Yaþamak için öldüren hayvanlar, öldürmek için yaþayan insandan daha aðýr basar, bence teraziye koyduðunuzda... Þu üç günlük dünyada paylaþamadýðýmýz nedir? Þimdiye kadar gelmiþ geçmiþ yüz binlerce ünlü kiþi, adý veya unvaný ne olursa olsun, ister Amerikan Baþkaný, ister herhangi bir ülkenin Genelkurmay Baþkaný ya da Baþbakaný, ne götürmüþler yanlarýnda acaba ahirete giderken? Koca bir hiç en nihayetinde... Amelleri götürebildikleri, yapageldikleri iyi ve kötü iþler...

Hayvanlar iç güdüleri ile hareket ederler. Ýnsan aklý olan, aklýný verimli þekilde kullanmayý beceren tek varlýk. Ýyi de o zaman kötülüðe nereden kayýyor bu akýllar... Ýyi olmak çok mu zor? Çok zor deðil tabi ki kötü olmak çok kolay... Ýnsan nefsine uymaya görsün, herhangi birisine kötülük yapmasý içten bile deðildir...

Otobüste ya da markette sýra beklerken birbirini iten insan, ne demeli bunlara... Hoop hemþehrim ayý mýsýn, sen? Deriz, deriz demesine de çoðu zamanda aldýrmazlar hele de bilekleri kuvvetli ise bir kulaklarýnda girip de öbür kulaklarýndan çýkar...

Bir hayvan aç kaldý mý en fazla bir hayvaný yakalar ve öldürür, yer, karný doyunca da bir daha acýkana kadar kimselere saldýrmaz... Biz insanlar nasýl varlýklarýz, nasýl yaratýklarýz ki savaþlarda bir bomba ile yüz binlerce kiþinin katili olabiliyoruz ve de bunu barýþ adýna yaptýðýmýzý iddia ediyoruz... Kan akýtmaya doymuyoruz, nefsimizin esiri olmuþuz yýllardýr...

Ýnsan araþtýran bir hayvandýr, der Thales. Tabi ki araþtýrmadan bir ilerleme nasýl saðlasýn bilimde, sanatta... Sokrates’de ’’Ýnsan sorgulayan bir hayvandýr.’’ der... Faþizan Ülkelerde ki ceza evlerinde ne sorgular yapýlýp da ne acýlar çekilmekte, kimse dile getirmez bunlarý... Konfiçyus ’’Ýnsan öðrenen bir hayvandýr.’’ der... Ancak bu öðrenme eðiliminin içine iyiyi de kötüyü de bir þekilde öðrenmek girecektir haliyle...

Birbirini öldürerek, birbirinin boðazýný sýkarak, birbirinin ayaðýný kaydýrmaya çalýþarak, insan vahþileþiyor aslýnda, eðer ki böyle insanlýk olacaksa, olmaz olsun... Ýnsanlýðýn lüzumu yok. Neyin lüzumu var o zaman, sevginin, merhametin, baðlýlýðýn, dostluðun, arkadaþlýðýn hem de çok lüzumu var...