BÝZÝZ DÝYEREK BEN OLMA ENGELÝNÝ YENELÝM
Bizler kenetlenmek yerine neden ayrý gayrý olma yolunda ilerliyoruz?
Biz olmanýn önemini kavrayamýyoruz; biz deðil de ben olmanýn daha önemli olduðuna kanaat getiriyoruz. Ben olmak için gösterdiðimiz özeni, birlik olmak için göstermiþ olsak daha farklý þeyler baþarmýþ oluruz. Birbirimizin kolunu kanadýný kýrmak yerine, yanýmýzdakinin yarasýnýn merhemi olsak, hayatýmýzýn en güzel þeyini yapmýþ oluruz. Biz olma yolunu seçip sýrt sýrta versek, baþaramayacaðýmýz hiçbir þey, üstesinden gelemeyeceðimiz hiçbir zorluk yoktur. ‘Birlikten kuvvet doðar.’ Sözü de bu bahsettiðime en büyük ve en önemli kanýttýr. Yeter ki birbirimize kenetlenip kol kanat gerelim. Ama bunu önemsemiyor, ben olmanýn peþinde koþmak için ýsrar etmekten vazgeçmiyoruz. Düþünsek, biz olmanýn ben olmaktan daha büyük önemi olduðunun farkýna varýrýz.
Deðerli okurlarým, ben bir engelli olarak bizim sorunlarýmýzý kendi sorunummuþ gibi aksettirsem bencillik etmiþ olurum ve diðer arkadaþlarýmý yok sayarak, kenetlenmek þöyle dursun, benden baþkalarýnýn da olduðunu unuturum. Ama ben hiçbir zaman kader arkadaþlarýmý yarý yolda býrakmayý düþünmem. Yani ben olma yolunda yürümeyi tercih etmem. Ben olduðumda, adým tek baþýna anýldýðýnda benim baþým göðe ermez ama biz olarak görüldüðümüzde, bunlarýn baþaramayacaðý iþ yok denildiðinde o zaman ben yükseklerde gezerim. Ben, daima arkadaþlarýmýn sorunlarýný dile getiriyorum ve onlarla birlik olup sorunlarýmýzýn çözümünü beraber üretmemiz konusunda onlarýn fikirlerini de almanýn daha doðru olduðu düþüncesini savunuyorum. Ben yine engellileri ele almadan geçmeyeceðim, çünkü bizler bu ülkede en büyük zorluklarla karþýlaþan gurubuz.
Biziz sevgili okurlarým, ben deðil; ben olmak bize bir þey kazandýrmaz. Kazanmak istiyorsak omuz omuza verip zorluklara birlikte göðüs gereceðiz. Þunu da söylemeden geçemeyeceðim; Cenabý Allah bile hiçbir zaman ‘ben’ dememiþtir. ‘Biz’ diye göndermiþtir Kuran-ý Kerim’deki sureleri.
Birliðin beraberliðin gücüne hiçbir engel karþý koyamaz. Örneðin Çanakkale Zaferi birlik ve beraberliðin yarattýðý büyük güçle kazanýlmýþtýr. Bana ne deyip savaþta bulunanlarýn her biri bir tarafa kaçmýþ olsa idi Çanakkale Zaferi’nin adý bile olmazdý. Ýstanbul’un Fethi de ayný þekilde birliðin beraberliðin gücünün eseridir.
Merhum Mehmet Akif Ersoy, Ýstiklal Marþý’ný benim diyerek yazmamýþtýr; bu bizim milli marþýmýzdýr diyerek kaleme almýþtýr. Hatta þunu da söylemekten geri durmamýþtýr.‘Allah bir daha bu millete Ýstiklal Marþý yazdýrmasýn.’ Bu güzel duasý bile biz olmanýn ne kadar büyük bir öneme sahip olduðunu anlatmaktadýr. Rabbim þairimize rahmet eylesin ve mekanýný da cennet etsin.
Ben olmanýn çabasýnda olursak her birimiz bir tarafa savruluruz ve ortada hiçbir þey kalmaz. El birliði edeceðiz ve sorunlarýmýzýn en aza inmesi için elimizden geleni yapacaðýz.
‘Bir elin nesi var, iki elin sesi var.’ sözünün anlatmak istediði her ne varsa bizler de birlikte ses olacaðýz. Engellere el ele verip karþý duracaðýz.
Ben olmaya devam edersek hiçbir konuda baþarýya ulaþamayýz ve olduðumuz yerde saymaya devam ederiz. Ama tersini yaparsak ,biz olmanýn öneminin farkýna varýr ellerimizi birbirine kenetlersek öyle güzel þeyler baþarýrýz ki ben olmayý bulunduðu yerde býrakýrýz, biz olmayý ,birliði beraberliði daha ileriye taþýmýþ oluruz.
Siz deðerli okurlarýma bir sorum olacak: Ýnce bir ipin koparýlmasý mý yoksa kalýn bir urganýn koparýlmasý mý daha kolaydýr? Ben sizlere kendi düþündüðümü yukarýda da yazdým. Aslýnda sorumun cevabý belli ama yinede sizlere de sormayý uygun buldum. Biz olalým ve kalýn bir urgan olarak baþarýlarýmýzýn sürmesini saðlayalým. Ben olma düþüncesinden kendimizi kurtaralým ve bu düþünceyi içimizden sonsuza kadar çýkarýp atalým.
Önümüzdeki zorluklardan kurtulmanýn baþarýsýna, omuz omuza vererek hep birlikte ulaþalým. Yolumuza çýkan zorluklara göðsümüzdeki imanýmýzýn, bilgimizin, bileðimizin gücü ile karþý koyalým. Korku denen þeyi yüreklerimizden söküp çýkaralým.
Birliðin beraberliðin, biz olmanýn ne kadar önemli olduðunun her daim farkýnda olalým. Zorda kalanlarýn elinden bir daha býrakmamak üzere tutalým. Yazýmýn ilk cümlelerinde belirttiðim gibi, kuvvet doðan birliðimize baþta biz zarar vermeyelim; sonrada zarar vermeye yeltenenlerin ellerini geri çevirelim. Diyelim ki, biz birliðin doðurduðu kuvvetiz; artýk ben olmak yok, biz olmak var. Sahip olup birbirimize karanlýklarý aydýnlýða çevirelim.
Bizi biz olmaktan alýkoymak için olanca gücü ile çabalayan nefsimizin sesini duymayalým.Hatta onu içimizde hapsedelim ve bizi bize düþman etmek isteyen sesine bir daha kulak vermeyelim. Biz nefsimize itaat etmek yerine onu kendimize itaat ettirelim.