Tüm canlý cansýz varlýklar fizik ve biyolojik yapýlarýna göre, kendi topluluklarý içerisinde doðal bir mücadele diyalektiðine sahiptir. Fizik, enerji, hareket ve savunma mekanizmasý güçlü olanlar, diðerlerini elimine ederek yaþarlar. Ancak insanýn birbiriyle güce dayanan mücadelesi asla ve asla düþünülemez. Çünkü bitki ve hayvanlar düþünemeyen varlýklar. Baþka türlü hareket etmeleri mümkün deðil. Ýnsan ise düþünen varlýk olduðu için, üst düþünce karakterine uygun hareket etmek zorundadýr. Bu da doðru, gerçek demokratik felsefi teoriyle mümkündür. Üst düþünme yeteneðine uygun hareket etmeyenler, hayvanlar seviyesinde yaþar. Onun içindir ki, insan odaklý bir mücadelenin kendi doðallýðý içerisinde baþarýya ulaþmasý bilimsel, analitik, bilgi, kültür ve zekaya baðlýdýr. Bunlardan birisinin eksikliði demek mücadelenin baþarýsýzlýðý demektir.

Ýnsan yaþamý boyunca siyaset baþta olmak üzere her alanda birbirine zýt en az iki farklý kutupsal uçla karþýlaþýr. Bunlar olumlu olumsuz ya da doðru ve yanlýþ (Somut- Soyut) þekilde zýtlarýn mücadelesinden ibarettir. Özellikle insanýn duygu ve düþüncesine baðlý ortaya çýkan negatiflikler bilgi, kültür ve analitik zeka gerektirmez. Bu bakýmdan insanlarýn çoðu, olumsuzluklarý ya anlayamazlar veya basit çýkarlarý gereði göz yumup bununla özdeþleþir. Bilgisiz ve kültürsüz kiþiler, yalanla güç sahibi olanlarýn arkasýndan çok rahatlýkla sürüklenirler. Efendisine daha çok yaranmak için kendisi gibi düþünmeyen insanlara düþmanlaþarak kanýtlar bunu. Mevcut anlayýþýn bilinçaltýndaki gerçek psikoloji; bilgisizlik, zekasýzlýk, korku, maddi manevi çýkar ve kýskançlýktýr. Olumsuzluklarý fark eden kiþilerse; toplumun çoðunluðundan daha analitik düþünüp zeka, eðitim, kültür, bilgi ve cesarete sahiptirler.

Ýþte insanlar arasýndaki iliþki sorunu da tam bu noktada baþlýyor. Analitik düþünen insanlar aile, çevre ve toplum tarafýndan sevilmeyip dýþlanarak yalnýzlýða itilirler. Ancak bilgi ve zekasýna güvenenler, yalnýzlýktan korkmadan bildiði yolda mücadeleye devam eder. Ýnsan yaþamýyla ilgili böyle bir gerçeklik olduðuna göre, ister bir ailede ister de toplumsal açýdan, mücadelenin doðru ve olumlu gerçekleþmesi, felsefi þu temellere dayanmak zorundadýr. Bilindiði gibi felsefe; genel dünya görüþü ya da deðerlendirme biçimidir. Bu düþünsel deðerlendirme, insanlýk tarihinden günümüze kadar “Materyalist ve Metafizik Felsefe” adýyla yaþamý þekillendirmiþtir.

Metafizik Felsefe; alt düþünme biçimi olan içgüdüsel mantýkla, her þeyi tanrýsallýða baðlayýp en büyük deðeri tanrýya verir. Ýnsanýn üst düþünce yeteneðini tamamen yok sayar. Ýdealist düþüncenin bu mücadele þeklinde, insan yaþamýna saðladýðý olumluklar her zaman sýnýrlý ve geçicidir. Bu yüzden asýl somut deðerlere dayanan materyalist felsefi teoriyle sürdürülen mücadelenin diyalektiðini kavramak gerekir.

Materyalist Felsefe; evren, dünya, canlý ve cansýz varlýklar üzerinde ampirik, analist, somut gerçeklere dayanan düþünce biçimidir. Bu düþüncede tüm varlýklarýn birbirine baðlýlýðý, sürekli deðiþimi, zýtlarýn mücadelesi ve zýtlarýn birliði þeklinde dört temel ilkeye dayanýr. Bir kiþi, grup, toplum ve düþünce, mücadelesinde kalýcý pozitif baþarý elde etmek istiyorsa, materyalist diyalektiðe göre hareket etmek zorundadýr. Ancak diyalektik ilkelerin temel, tali, alt yapý ve üst yapý gibi onlarca baþlýða sahip olduðu akýldan çýkarýlmamalý. Ýnsan odaklý mücadeleyi þu örnekle somutlaþtýrýlabiliriz.

Sosyolojinin tümevarým ilkesinden hareketle, kiþinin kendi ailesinde gerçekleþtirmek istediði devrimsel bir mücadeleyi ele alalým. Bu kiþi ailenin herhangi bir ferdi olabilir. Aile veya toplumda doðru gitmeyen bir þeyleri deðiþtirmek istediðinde, öncelikle negatifilik yaratan konu veya konular bütün tarihselliðiyle incelenmeli. Ve insan yaþamý üzerinde derin etkileri olan din, namus, cinsiyet, ekonomik, siyaset, sýnýf, çevre, askeri ve psikolojik tüm olumsuzluklar deþifre edilmelidir. Ortaya çýkan gerçeklerin en ufak bir ayrýntýsý göz ardý edilmeden, çekincesiz bir þekilde aile ya da topluma görsel ve sözel þekilde usanmadan anlatýlýr.

Mücadeleye giriþen kiþi veya siyasi oluþum, karþýsýna aldýðý çevrenin her türlü engeli çýkaracaðýný önceden hesap edip yalnýzlaþmayý göze almak zorunda. Yalnýzlaþmayý göze alamayanlar asla baþarýlý olamaz. Çünkü toplumun çoðunluðu bilgi ve kültürden yoksun olduðu için, gerçekleri kolayca kavrayýp kabul etmesi düþünülemez. Anamdýr gücenir, babamdýr kýrýlýr, kardeþimdir benden uzaklaþýr veya hepsi cephe alýr; maddi manevi yalnýzlaþýrým gibi korku ya da çekinceler, baþarýsýz olmaktýr. Buna ilave olarak ileride farklý zorluklarýn çýkmasý yorgunluk, kararsýzlýk ve piþmanlýðý getirir. Çünkü kiþi yalnýzlýkla ilgili doðru ve bilimsel þekilde kendisini hazýrlamamýþtýr. Yaþamsal temel mücadelelerde en ufak noktanýn ciddiye alýnmamasý, kiþi ya da siyasi yapýlarýn yetersiz veya samimiyetsizliðini gösterir. Özellikle Türkiye solundaki mücadelenin baþarýsýzlýklarý þu noktalarda düðümlenmiþtir.

1-Ýstisna bireylerin dýþýnda, Türkiye toplumunun büyük bir çoðunluðunda yalnýzlaþma korkusu çok derin psikolojik hastalýk halini almýþtýr. Bu eðitimlisinden eðitimsizine kadar herkeste mevcuttur.
2- Adet, töre, gelenek ve alýþýlmýþ kurallarýn kýrýlmasýnýn zorluðu düþünülerek, çevreyi kaybetmeme korkusuyla gerçeklerin üzeri kapatýlýp, olumsuzluklarýn normalleþtirilmesi.
3-Türkiye toplumu gerçek tarih bilgisinden yoksundur. Genellikle devletin vermiþ olduðu yalan yanlýþ bilgiyle yetinirken, buna paralel siyasal mücadele verilmesi samimi kiþi ve oluþumlarýn yorulmasýna neden oluyor.
4-Geniþ bilimsel teori, devrimci ordu ve ekonomik alt yapý oluþturulmadan sürdürülen her mücadele baþarýsýzlýða mahkumdur. Çünkü en ufak demokratik düþünceye tahammül göstermeyen diktatörlüklerde, demokratik barýþçýl mücadeleden bahsetmek çaresizliktir. Gerçeklere tahammülsüz aile ve toplumlarda, demokratik ifadelerin hiçbir geçerliliði ve anlamý olmadýðýný, herkes kabul edip ona göre hareket edilmeli.

Örneðin Türklük, milliyetçilik, ýrkçýlýk din, namus, cinsiyetçilik ve ahlak kavramý gibi konular yeniden ele alýnýp incelenmeli. Adeta tarih yeniden yazýlarak iþe baþlanmasý gerekiyor. Diðer bir önemli nokta ise ; Türkiye'de bireylerin neye göre cesaretli neye göre korktuklarýnýn psikolojik analizi büyük önem taþýyor. Toplumunun çoðunluðunda ciddi bir korku (Fobi) hakimdir. Mevcut olan korku, sýnýf çeliþkisinden daha antagonizmatikdir. Korku; temel çeliþki olarak ele alýnmadan hiçbir mücadelenin baþarý þansý bulunmuyor. Çünkü toplum öyle bir noktaya getirilmiþ ki, insanda mevcut olan üst düþünceden habersiz, içgüdüsel alt düþünceyle yaþamakta. Ve bu oran en az %90'dýr. Tüm sorunlar korku psikolojisinde düðümlendiði için, bu kör düðüm çözülmeden ilkeli felsefi teoriye baðlý mücadelelerin baþarý þansý, ne yazýk ki mümkün görünmüyor.


Cemal Zöngür