18 Ocak Cumartesi günü Denizli Turan Bahadýr sanat galerisinde açýlan bir sergiye gittim. Sergi salonuna girer girmez kendimi bir sergide deðil de tablolara konduruluvermiþ yaþam kesitlerinin içinde hissettim...Hani resmin içinde yaþamak vardýr ya, geçmiþinize anýlarýnýza, adý konmamýþ hayallerinize aþklarýnýza götürür sizi, kapýlýp gidiverdim çerçevelenip dondurulmuþ yaþamlarýn içine...Neler yoktu ki tablolarda yaþadýklarýmýzdan. Hala geleneklerine sýký sýkýya baðlý bir Acýpayam köyünden gizlice kesilip getirilivermiþ karelerdi her biri. Ressam M.Emin Özmen'e resimlere verdiði yaþamdan dolayý teþekkür ettim.Her þey en ince ayrýntýsýna kadar iþlenmiþti resimlerde.Ayrýca herbir tablonun da kendi adý vardý yaþamdan çalýnmýþ. Kültür Bakanlýðý'nýn resimlerle ilgili bir katalog yaptýrýp tüm yurda daðýttýðýný öðrendim oradayken.
Herbirinin tarihsel birer belge niteliðinde olduðunu belirtmiþ bakanlýk. Hemen giriþte 'Kýna Kuzusu' isimli tablo karþýlýyor sizi. Tabloda gelin pembesine boyanýp süslenmiþ bir koç geline hediye edilmek üzere davul zurna eþliðinde götürülüyor. Çeþme baþýnda iki haným,ikisi de terlikli, fistanlarý allý yeþilli, bir yandan su doldururken diðer yandan kuzunun ihtiþamýný seyrediyor. Sonra köy kahvesi isimli tablo; taþlýkda bir kahve , adýna nispetle taþlýk da kahve, sandalye ve masalar da...Köy odasýnda kalaycý, türkülere inat köyün güðümleri leðenleri kalaylý. Hayat bölümü, sap vuranlar, tütün dikenler, ekin biçenler, gelin inerken, kar yaðarken, horoz öterken, ödev yaparken, kazýk oyunu, su gelini oyunu,... gibi tam olarak sayamadým ama en az elli kadar tablo var sergide. Bütün resimlerde köyün deresini, çeþme baþýný, tipik kerpiç ve taþ evlerini, yöresel kýyafetleri, yalnýzca aþk motifinin iþlenmiþ olduðu yerel kilimleri, deðirmeni, köy odalarýnýn bir duarýnda asýlý duran gaz lambasýný, odalarýn oymalý raflarýný, raflarýn üzerine dizilmiþ misafir sahanlarýný, ahþap tavanlara asýlmýþ mýsýr püsküllerini, kurutulmuþ kavunlarý, masal kabaklarýný, ve köye adýný veren taþlarý tüm ayrýntýlarýyla görmeniz mümkün. Geçmiþimizden bir fincan kahve tiryakiliðinde...
En çok 'su gelini oyunu' isimli tabloya asýlýp kaldým bir seyirlik...Bir cuma namazý vakti ve cami önü iþlenmiþ dere kenarýnda. Üç beþ çocuk dereden su dolduruyorlar bakraçlara. Oyunun öyküsünü sordum ressama.' Çocuklar korkuluktan gelin yaparlar' dedi. Allý yeþilli, pullu ýþýllý bir gelin. Ve 'cami önüne getirirler. Korkuluk gelin dereye ýþýldar, ýþýltýsýndan dere çaðýldar. O sýrada çocuklar cami önüne mendil açarlar. Camiden çýkan herkes mendile para atar, atmayaný bakraçlarýndaki su ile ýslatýrlar. Sonra mendilde biriken para ile çerez alýr, sokak aralarýnda koro halinde þarkýlar söyleyip dolaþýrlar'. Sanki oyun içinde oluveriyorsunuz o an; oradaki çocuklardan birisiniz ya da gelinin baþýndaki eflatuni tül sizin flarýnz.
Iþýl ýþýl bir baþka çýktým bu sergiden...