ÖÐRETMENLER HAYATIMIZIN EN KIYMETLÝ VARLIÐIDIR
Deðerli okurlarým, sizlere bu yazýmda da hayatýmýzda ve gönüllerimizde önemli bir yere sahip olan öðretmenlerimizi anlatmaya çalýþacaðým.
Sevgili okurlarým, yine bir soru ile baþlayacaðým bu yazýma. Sizce öðretmenlik bir diplomadan mý ibarettir? Ben þahsen öðretmenliðin bir diplomadan ibaret olduðunu düþünmüyorum.
Öðretmen ailede anne ve babadýr. Okullarda bir kiþi deðil bir grup.Çalýþmaya baþladýðýmýz iþ yerlerinde bizlere iþimizin inceliklerini anlatan, o iþi bizlere öðretmek için gayret gösteren gruplar ve kiþilerden ibarettir.
Ailede anne ve babamýzdan ilk önce konuþmayý ,yemek yemeyi ,terbiyeli davranmayý öðreniriz. Okullarda okumayý yazmayý, saygýlý davranmayý öðreniriz.Çalýþtýðýmýz iþ yerlerinde bizim üstümüz olanlardan iþimizin inceliklerini öðreniriz.Sadece bununla da sýnýrlý kalmaz öðrendiklerimiz.
Okuduðumuz kitaplardan hayatýmýzýn bizlere neler kazandýrýp neler kaybettireceðini öðreniriz. Mesela bizden önceki tarihin ne zorluklarla gelip geçtiðini …Örnek olarak þunu verebilirim: Ýslamiyet’in ilk yýllarýnda Peygamber Efendimiz þunu istemiþtir : Savaþlarda esir olan müþriklerden bir okuma yazma bilen esir ,on okuma yazma bilmeyen müslümana okuma yazma öðretecektir.
Bir örnek de þudur:’ Bana bir harf öðretenin kýrk yýl kölesi olurum.’ demiþtir Hazreti Ali radýyallahu anh. Bu güzel sözü ile öðretmenlerimizin ve öðretmenliðin hayatýmýzdaki yeri ve önemini bir kez daha anlatmaktadýr.
Elimizdeki güzelliklerin kýymetini kaybetmeden önce bilip o güzelliklere sahip çýkýlmasý gerektiðini ,vatanýmýzýn ne zorluklar içinde savunularak elimizde tutabildiðimizi öðrettiðini….
Hani söylemiþtim ya yazýmýn baþýnda öðretmenlik bir diplomadan ibaret deðildir diye. Gerçekten de öyle… Öðretmenlik bir üniversite bitirip oradan bir diploma almak demek deðildir.
Ben þahsen , yaþadýðým zorluklar sayesinde bu günlere geldiðimi anlatýyorum çevremdekilere. Yani benim yaþadýðým zorluklar da bir nevi benim öðretmenim oldu.
Çok sevdiðim , canýmý istesin vermekten çekinmeyeceðim bir kardeþimi aradým öðretmenler günün kutlu olsun diye. O da bana þu sözleri söyledi:’Kardeþim senin de öðretmenler günün kutlu olsun, sen de bu camiadansýn. Ýllaki elinde bir üniversite diplomasýna gerek yok.’ Arkadaþýmýn bu sözleri beni çok sevindirdi.
Çalýþtýðým yerdeki öðrencilerden birkaç kiþi gelerek bana ‘ Abi öðretmenler günün kutlu olsun.’dedi. Ben de öðretmenleri olmadýðýný söyledim.’ Ama abi olsun sen de bizim bir öðretmenimizsin .’dediler ve benden de bir çok þey öðrendiklerini söylediler.Onlar da bana öðretmenliðin bir diplomadan ibaret olmadýðýný öðretmiþ oldular.
Yani her insan bir birinin öðretmenidir.
Bir gün belediye otobüsüne binmek için otobüs duraðýnda bekliyorum. Karþýma bir çocuk çýktý ve ‘Hocam nasýlsýnýz ?’diye hitap etti. Ben onu tanýyamadým ve sordum sen beni nereden tanýyorsun diye. Þu an görev yaptýðým yerden mezun olduðunu ve ben ilk geldiðim sýralarda kütüphaneye geldiðini anlattý.Ben ona öðretmen olmadýðýmý söylesem de o çocuk bana þunu söyledi ‘Ben yaramazlýk yapardým ama siz geldikten sonra ben bir çok þey öðrendim ve yaramazlýklarýmý býraktým ve okumaya yöneldim.’dedi. Yani kýsacasý ‘Sizden birçok þey öðrendim , sizi tanýdýðým bu kýsa süre içinde.’ diyerek benim otobüse binip gitmemi bekledi.Ben otobüse binmeden gitmedi .sonra da otobüse gerek kalmadý araba ile kardeþim gelip beni aldý ,oradan ayrýldým. Bana eþim de ‘Sana hocam diyenlere ben öðretmen deðilim deme.’der her zaman . ‘Onlar seni öðretmenliðe layýk görüyorlar ki hocam diyorlar.’
Bu örnekleri övünmek amacý ile vermedim ,övünmek benim hiç haz etmediðim bir þeydir.Kaçýncý defa yazýyorum bilmiyorum ama þunu tekrar etmeden geçemeyeceðim öðretmenliði bir üniversite bitirmekle ve bir diploma almakla sýnýrlandýrmayalým.
Her daim öðretmenliðin ve bizlere hayatý zorluklarý ile kolaylýklarý ile yaþamayý sevdiren öðretmenlerimizin deðerini bilelim. Öðretmenliði de sadece bir tek günle sýnýrlandýrmayalým. Bence bir tek günden ibaret deðildir, öðretmenler günü her gün öðretmenler günüdür.