Dýþarý çýkacaðým, gözüm aynaya kayýyor, biraz yaklaþýyorum oraya doðru. Aynadaki hemen gördü beni.
     -Dur, gitme! Biraz konuþalým.
     -Benim seninle çene çalacak kadar boþ vaktim yok.
     -Hadi caným! Duyan duymayan da çok meþgul bir adam olduðunu sanacak. Bütün gün pineklemekten baþka ne iþ yapýyorsun?
     -Sen öyle zannet!
     -Býrakalým tartýþmayý da gel bak, sana ne göstereceðim!
     Yaklaþýp aynanýn içine bakýyorum. Bir eþek arabasýnýn içinde yorgana sarýlmýþ bir bebek ile bir kadýn var. Sürücü yerinde de çuvallarla bacaklarýný örtmüþ, sýrtýnda eski kalýn palto olan bir adam.
     -Bak, hatýrladýn mý bu bebek sensin. Böyle soru mu olur, der gibisin. Yanlýþ cümle kullandým. Tabii ufacýk bir bebek bu anlarý nasýl hatýrlasýn? Annen seni ve kendini soðuktan korumak için yorgana sarmýþ. Kasabaya doktora gidiyorsunuz. Arabayý kullanan da baban. Sen bir aylýk oldun. Çok zayýfsýn ve hep hastasýn. Öksürüyorsun, aðlýyorsun, bazen de ateþleniyorsun. Aðlamalarýn hem hastalýðýndan hem de açlýktan dolayý. Çünkü aksilik bu ya, annenin sütü de kesildi. Memeyi çekiyorsun çekiyorsun, boþuna. Neyse ki amcanýn karýsý da annenden on gün sonra doðum yaptý. Bir kýz doðurdu. Yengen iri yapýlý ve besili bir kadýn. O nedenle sütü de bol. Annenin sütünün kesildiðini duyunca hemen seni de emzirmeye baþladý. Yani þimdi senin bir sütannen ve bir de sütkardeþin oldu. Tabii kýþ günü evleriniz uzak olduðu için, bu biraz zahmetli bir iþ. Evleriniz arasýnda iki yüz-üç yüz metre kadar bir mesafe var. Annen günün belli saatlerinde seni götürüp getiriyor. Ölmeyecek kadar sütü, þimdilik bulabiliyorsun.
     Sustu, fazla sürmedi. Devam etti:
     -Araba donmuþ toprak yolun üzerinde sektire sektire gidiyor. Bak, bak! Kenarlarda birkaç santim kar var. Soðuk rüzgar þiddetli esiyor; annen hem senin kafaný hem de kendi kafasýný arada sýrada yorganýn altýna sokuyor. Senin aðlaman hiç kesilmiyor, annen sallayýp dursa da susmuyorsun. Yol boyunca tek bir canlý bile görünmüyor. Ta ki kasabanýn yüksek binalarýnýn yanýna gelene kadar. Ýþte önce binalar göründü, sonra da tek tük insanlar. Yol da artýk toprak deðil, asfalt. Kenarlardaki kar burada köydekinden de fazla.
     -Senden iyi bir senaryo yazarý olurmuþ Aynadaki!
     Deyip kendimi dýþarý atýyorum.

● ● ●
(Devam edecek...)