Belki gri, kasým gökyüzü seni hüzne sürükler, belki hep oradaydýn. Bir de Ýncesaz eþlik ederse... Kabahat, kimbilir kimlerde. Ne kolay gelir gözyaþý, içinde tutamadýðýn kahkahalar gibi. Ne kolay incinir yüreðin, kaçýnýlmaz sonu dilemek, ne kadar kolay.
Bu büyük dünyada, hayatýn görünmez zerresiyken, küçücük, önemsiz ve sýradanken, neden bu cevabý zor sorular?.. Neden?
Bir þaka girer aklýna, belki yersiz, olsun, tutamazsýn, özgür býrakýrsýn. Masumiyetin parçalanýr aðýr bakýþlar altýnda. Filizlenirken tam, bir baþka baharý düþleyip kabuðuna geri çekilirsin. Derin bir uykunun düþlerinde mutlu olur, geleni kabullenip hayat dersin.
Hayat, sana baþlamýþken, son bulmasýný dilersin...

"Allahým, bana barýþ, huzur ver..."

Oysa güzel. Tertemiz duygularýn denizine açýlmak ne güzel. Perdesiz(önyargýsýz) yaþamak ne güzel!.. Tadýna varýlýr her hissin, her ezginin, her dokunuþun. Yürek bayram eder, gözpýnarlarýn her dem dolu olsa, ne yazar!.. Kadere maðlup olana sarýlasýn gelir her an. Ýçin damla damla kanasa da, olsun, vicdandan, yürekten.
Yýllar geçe geçe acýlarýnda demlenirsin sen. Ýstesen de, istemesen de, bir gecede büyür(yaþlanýrsýn)... Ýçinde çocukluðun panayýrý kurulmuþken, gerçeðin çukurunda elveda derken kendini bulan sen. Zaman iþte. Farkýnda olsan, olmasan da yaþarsýn.
Yaþamak ne güzel, diye diye aldatmacanýn en hasýnda ömrünü tüketirsin. Farkýnda olmadan geçerken yýllar, küçük küçük anlarda kalýr kendini unutursun. Karanlýk, akþamýn çökmesinden sanýrsýn. Oysa karanlýk, yüreðine çöreklenen alýþkanlýk. Buna raðmen yaþarsýn. Ýçindeki telaþlý ruhunu, bedenini avutursun; herkesin, birbirinden büyük diye derdi, kaderi diye avunursun. Farklý herkes deyip, gözünü kapatýp yaþarsýn.

Bir an gelir, gündüzün, gecen aydýnlanýr. Coþkun denizler dalgalanýr içinde, yüreðinden taþarsýn. Özün, sözün aþk dökülür, iliðin kemiðin aþk olur, zamanýn ötesine firar edersin. Anlatýlmasý zor bir an dokunur yüreðine, narin, kýrýlgan. Sarmalayýp ruhunun derininde saklayýp kaçmak isterken onu, dolu dolu yaþarsýn. Aþk olur, yaþarsýn...

eylül