BU GENÇLÝK NEREYE GÝDÝYOR
Bu gençliðin nereye gittiðini biliyor muyuz?
Ben bu soruyu þu sebepten sorma gereði duydum:
Elimizdeki gençliðin tutamayacaðýmýz bir þekilde kayýp gittiðini görüyorum.
Saygýsýzlýk almýþ baþýný gidiyor ve biz bu saygýsýzlýklarýn önüne geçemiyoruz.
Öðrenci öðretmeninin yanýnda saygýdan, terbiyeden bihaber; büyüðünün yanýnda nasýl davranmasý gerektiðini bilmiyor. Bunun sebebi de aile eðitiminden yoksunluk.
Baþýma gelen bir olayý örnek göstereyim sizlere: Bir gün tramvayda gidiyorum, bir grup çocuk bindiler. Benden birkaç durak sonra baþladýlar gürültüye. Ýneceðim duraktan bir durak öncesine kadar gürültü yapmaya devam ettiler. Ben sinirleniyorum ama sinirlenmek neye yarar ki… Bayanýn birisi þu sözleri sarf etti çocuklara:’ Yeter artýk çocuklar, biraz saygýlý olun!’ Arkasýndan gruptaki çocuklardan bir tanesi þu sözü söyledi:’ Pardon, saygý derken..’Bu arada ben þu duraða gelsek de bir insem diye kendi kendimi yiyorum.
Sorsan bu çocuklarýn aileleri sütten çýkma ak kaþýk… Öðretmenler terbiye verememiþ onlarýn çocuklarýna… Aileler ilk önce þunu sormalýlar bence kendilerine :’Biz nerede yanlýþ yapýyoruz?’ Ve düþünüp ,yaptýklarý yanlýþýn kaynaðýna bir þekilde ulaþýp ,yaptýklarý yanlýþý düzeltmenin yollarýný aramalýlar. Kendileri bulamazlar ise belirli birimlerden yardým almalýlar.
Düþündüklerimi anlatmaktan çekinmiyorum. Eðitim bu saygýsýzlýklarýn önüne geçmemizi saðlayacak en önemli þeydir. Eðitimin ilk ayaðý da aile içinde baþlar.
Aileler çocuklarýnýn eðitimi ile ilgilenemezler ise biz baþtan kaybetmiþiz demektir.Okullarda, sokaklarda saygýya hasret kalýrýz. Terbiye denen bir þey kalmaz, yok olur gider.
Aileler eðitmeyi beceremiyorlar çocuklarýný. Kendilerini deðil, onlarý okutan öðretmenleri suçlamak daha kolay geliyor ailelere.
Ailelerin gözünde çocuklarý en mükemmel ,en dürüst insandýr.Öðretmenler ise eðitimleri konusunda yeterince baþarýlý deðildir. Ama bir farkýna varsalar eðitimin ilk ayaðýnda kendilerinin ne kadar baþarýsýz olduklarýnýn, öðretmenlerden önce kendilerine büyük sorumluluk düþtüðünün .Ama iþlerine gelmez bunun farkýnda olmak.
Her ne ise… Bu gençlik büyük bir çýkmazýn içinde sürükleniyor. Bizler bu sürüklenmenin önüne geçebilmek için ilk önce ailelerin bilinçlenmesini saðlamalýyýz. Sonra gençlerimizin, çocuklarýmýzýn sürüklenmekte olduklarý bu büyük çýkmazýn önüne geçmek için çaba göstermeliyiz.
Aileler için de geçerli bu atasözü bizim için de geçerli .Ne ekersen onu biçersin demiþ büyüklerimiz.
Atýlan tohumlarý olabildiðince düzenli, yerinde atmalýyýz ki sonunda hasadýmýzý düzgün kaldýralým.
Düzenli bir ekim yapmazsak vbunun sonuçlarýnada verimi düzgün bir þekilde alamamakla katlanmak zorunda kalýrýz. Sürüklendikleri bu çýkmazdan kurtarmanýn ilk adýmýný teknolojinin esaretinden kurtarmakla atabiliriz. Ýkinci adým olarakta çocuklarýmýzý ve gençlerimizi okumanýn yararlarýný anlatan konferanslar seminerler vererek devam ettirebiliriz. bizler gençlerimizin girmekte olduðu çýkmazýn yolunu bu bahsettiðim ilk iki adýmýn atýlmasý ilekapatmayabaþlayabiliriz.
Bu konudada çeþitli vakýflardan deðerli yazarlarýmýzdan doktorlarýmýzdan yardýmlar isteyerek yapabiliriz. Erken kalkan yol alýr demiþ atalarýmýz.
Bende bu güzel anlamlý söze binaen þunlarý söylüyorum.
Vakit çok geç olmadan gelin el birliði edip gençlerimizi içine çeken bu dipsiz kuyunun üzerini bir daha açýlmamak üzere kapatalým. Gençliðin elimizden kayýp gitmesine bir ömür izin vermeyelim.