Günümüzde otuz yýldýr “özelleþtirme” adý altýnda yapýlan kolektifin ortak yararlanmasýna ait kamu kaynaklarý nasýl kiþi mülkiyetli kapitalce, kapitalist anlayýþa mal mülk edindirmenin yaðma ve talan kaynaðý yapýlmasýysa; ön ittifaklý kolektif sistemden El anlayýþlý, kimi kiþilerin özel mal mülk sahipliðini ön gören, köleci monarþin yapý içine geçiþte yapýlan dönüþüm de adeta þimdiki özelleþtirmeydi.

Ön ittifaklý kolektif yapýlar kâr etme, sömürme, köþe dönme, zarar etme gibi alicengiz oyunlarýný hiç bilmediðinden; kolektif yapýlarda kamu kaynaklarýnýn zararý diye bir þey yoktu. Kaldý ki bu yapýlarda on kiþinin yaþam ihtiyacý olan tekerlekli sandalye için kamu kaynaðý kâr zarar gözetmeden onu hazýr eder.

Kolektifi oluþ; var oluþun, inþanýn, sentezin, sistemin ve üreten sistemin özüdür. Bu nedenle kolektiflik yok olmaz, batmaz. Bunu böyle söylemek cahillik deðilse hikayedir. Masaldýr. Çýkarlarýna aykýrý olduðu ve sömürülenlerin uyandýrýlmasý olduðu için kapitalist saldýrý ve ayartmalarla sistemin çökertilmesidir.

Halbuki kapitalizm, kolektif üretim hareketi içinde emeði ve kolektif emek ürünlerini hep sömürür. Kolektif bilgi, kolektif birikim, kolektifle karþýlýklý baðýntý üzerinde üretim, kolektif emek gücü, kolektif üretim araç gereci, üretim teknolojileri ve kolektif bilim vs. olmasa; kapitalistler neyi sömürecekler ki?

Ýþte kapitalistler, kendilerinin sömürü kaynaklarý olan kolektif inþayý gözlerden saklamak için kasabýn sevdiði iyi para edecek deriyi yere çalýp, onu önemsiz gibi kýlýp ona daha az para vermek istemesindeki oyuna benzer oyunla kapitalistin kolektif iliði tu kaka yapmasý ayný oyundur. Ama altýn caðýný ve ayný zamanda küt çöküþünü yaþayan kapitalizm, her beþ, on, yirmi yýlda girdiði buhranlardan ve krizlerinde yeniden ve yeniden özelleþtirmelerle, hazine garantisi gibi oksijen çadýrý tedavilerle yaþatýlmaktadýr.

Kapitalizm içinde hem özelleþtirme yapýlýr. Hem kamulaþtýrma yapýlýr. Kamunun mallarý özelleþtirme adý altýnda egemen sermayeye verilir. Egemen sermaye için zayýf sermayelerin elindeki mallar da kamu yararýna olan bir meþruiyetle önce kamulaþtýrýlýr sonra da zarar ediyor gibi bir hülle ile egemen kapitaliste komisyonlar karþýlýðý peþkeþ çekilir. Kapitalizmin bir öcü, bir düþman gibi gördüðü kolektif yarar, kamulaþtýrma gibi süreçlerde kapitalistin iþine yaradýðý zaman kamulaþtýrýlmaya, devletin mal mülk ve sektör sahibi olmasýna sesini çýkarmaz. Hatta batýk olan özel banka ve iþletmelerin kamu yararý adýna kamulaþtýrmasýný pek bir iþtahla ister!

Kamulaþtýrma ve özelleþtirme gibi her iki durumda da süreçler, kapitalist yararýna açýk hale getirilir. Sonra da kamulaþanlar zarar ediyor denen, yerden yere vurma eylemiyle özelleþtirme için ihale edilir. Kâr zarar sömürü mantýðý üzerine oturan kapitalizm içinde kâr amacý gütmeyen ya da pek az karla sürece katýlan kamu kaynaklarý, elbette ki ve üstelik kapitalist siyasetlerle zarar ettirilirler. Bunda þaþacak bir þey yok. Nasýl kolektif bir sistem içinde de kapitalistler kâr edemediklerinde siz buna þaþýrmýyorsanýz, kapitalizm içinde de “kit’lerin” zararýna da yine þaþýrmayacaksýnýz.

Ýþte kapitalist sistemde kapitalizmin izin verdiði demokrasi de ancak kapitalistlerin iþine yarayan özelleþtirme ve kamulaþtýrma ile sandýkta çýkan kadar demokrasi olur. Sandýkta çýkan kadar demokrasi övülür. Sandýkta çýkan bilmezi çoðunluk diktasý ve cehaleti egemenlik kutsanýr.

Sistemi doðru parametreler üzerine oturtmayýp ta yanlýþ parametreleriyle olan uygulamalarýn kiþileri serseme döndürün konjonktürde ben gidersem terör gelir deniyor! Ekonomi çöker vs. diyen her biri bir kýrk katýr veya kýrk satýr olaný seçtirmesi ile sorusu da cevabý da kendisi olan seçeneklerini sözüm ona sandýkta seçtirirler. Seçileni demokrasi diye çýkartýp çýkarýp seçilenler eliyle türlü türlü tesisler yapýlýyor ve sömürü daha da misli ile artýyorsa; o sandýk olayý demokrasi deðildi. Çünkü kapitalist inþanýn kendisi demokrasiye meyyal deðildi. Madem isteniyor denerek insana bilmediði seçtirilirdi.

Oysa demokrasi baþlangýç koþullarýna göre dejenere edilen sistem içinde oluþturulmuþtu. Demokrasi var olan, ezen gücün baský ve direncini azaltan; ezen gücün baský ve basýncýný gittikçe küçültmek ister olan ezen-ezilen sözleþmeli iradelerle yeniden ve yeniden birlikte kontratlar yapmanýn akidesiydi. Bu iradeler beyaný ile demokrasi yeni süreç içinde ama sürecin parametreleri de baþlangýç koþullarýna atýf etmek isteyen bilinç ve bu bilince baðlýlýða dirençleydi demokrasi. Bu baðlamla sandýk bir direnç koyma aracý olmasý gerekirken, sandýk demokrasi maskeli bir tahakküm aracýna dönüþmüþtür.

Tarihsel geçmiþte ezenler ezilenlerden zorla almýþlardý. Demokrasilerde de demokrasi sistem þartlarý içinde mülk sahibi ile mülk sahiplerine çalýþan ve sahiplerle, sahiplerden emir alanlarýn sözleþmelerini ortaya koyma biçimiydi. Yani demokrasi mülk sahipliði olan tek yanlý EL takdirine karþý koyuþtu. Bu biçim içinde taraflar karþýlýklý otururlar. Biri sahiplik hakkýyla! Diðeri de üretimden gelen gücündeki direnciyle karþýlýklý olurlar. Demokrasi ezilenlerin ezenlerde ittifaký mücadeleyle aldýklarý hak ediþlerdi.

Görüyorsunuz ki burada ezenle, ezilen (ayak takýmý!) karþýlýklý oturup konuþmakla erken çaðdan beri oluþan El’in takdir yeteneðini az çok El’in elinde almýþtýlar. Demokratik direnç içinde sözleþmeye din, iman ve inançla oturulmadýðý için El’in elinde çaðlar boyu kullandýðý din, iman, inanç gibi baský ve sömürü araçlarý da devre dýþý býrakýlmýþtýr.

Dahasý iþverenle (ezenle) iþ üretenin (ezilenin) bir araya gelip “ortak irade” ortaya koymalarý da kökten bir “kolektif hareket” ve “kolektif bilinçtir”. Ýnsan demokrasi ararken aslýnda kolektif irade ve kolektif bilincini arýyordu. Oysa günümüzde kolektif bilinç ve kolektif irade kullaným olan demokrasi adýna, demokraside tartýþma nedenle hýzlý karar verme olanaðý olmadýðý gerekçesiyle demokrasi çok demokratik bir yoldan (!) tek adamlara devredilmektedir!

Oysa inþa hýzlý karar vermek için deðil, saðlatýcý kolektif üretim hareketi için ortaya konmuþtu. Ýnþa içi saðlatýcý hareketin de güvenli olmasý dýþýnda, hýzlý karar almasý diye zorlayýcý bir gereksinmesi yoktur. Ýnþa kolektif olunca karar da kolektiftir. Bir inþa olmadan çabuk ya da hýzlý karar verip vermemenin sorun olup olmadýðý bilinemez. Üstelik kararýn çabuk ve hýzlý olmasýndan çok; kararýn güvenli, doðru olmasý inþanýn sürekliliðidir. Oysa inþalar ve sistemler kurulduktan sonra karar verme sorununun hýzlýlýðý ve yavaþlýðý ortaya çýkabilir!

Yaþam tek hücreli hayat iken bölünerek çoðalmakla ölümsüzdü. Oysa hayat vücut gibi kolektif bir organizasyonu yeðlediði zaman da beden gibi bir sistemin inþasýna karþýlýk ta “özlümü” göze almýþtý. Bir inþa esnasýnda, yeni elde edilen ileri yetenekler için; eskiye göre fedakarlýklar kaçýnýlmazdý.

Tekil bir kiþi, iki kiþi ve grup üyesi bir sosyal hayatýn kiþisi olmakla fedakarlýklarý olacaktý. Örneðin kiþi tekil kiþi iken paylaþmadýðýný sosyal bünye içinde paylaþacaktý. Sosyal hayat içinde kendi derdi olmadýðý halde grup taþýnýn derdini dert edinmekle; daha basiti kendi baþýna her an yellenebilirken ve kendi baþýna her aklýna estiði yerde abdest bozabilirken sosyal sistem içinde bunlarda feragat etmiþti.

Tek hücreli yaþam kolektif bir organizasyonla organizma denen yalýtýma içindeki kolektif yaþama geçerken irkilme olan refleksten, beyin hareketli komplike bir kolektif kararlarýn alýndýðý gecikmeleri oluþan kompleks oluþla psiþik ruhlu oluþu yeðlemiþti. Komplike entegrasyon oluþtaki karar verme ve iletimdeki gecikmeleri de vücut, bir uyarý kararýný birçok baypas yollarla vs. saniyede 70 m Uzaklýða iletecek bir organizasyonun dizaynýna dönüþtürmüþtü. Yani ihtiyaç organ ya da organize yaratýyordu. Bu ihtiyacýn hasýlýndan ötürü oluþan organize oluþ hiçbir zaman baþtaki olana (tek adamlýða) dönüþ (gericilik) deðildi.

Ýþte bir sistem inþasýndaki kolektif karar verme baðýntýsý herkesin farklý farklý deneyiminden, herkesin bilgisinden, herkesin farklý ihtiyacýndan kaynaklý farklý düþüncesinden ötürü oluþan doðru bir inþacý tutumdu. Kolektif karar alma iþi; tarýmcýnýn tarýmcýya göre çobanýn çobanlýðýna göre herkesin kabul edebileceði güvenli, saðlam bir karardý. Böyle olduðu için sistem mantýðý içinde kolektif bilincin gereði ile kararýn hýzlý ve çabuk olmasý gibi kimi eylemli durumlardan fedakârlýk yapýlmýþtý. Zorunluydu. Hýzlý karar vermeyi yeðlediðinizde de saðlýksýz, katýlýmý olmayan, yanlýþ, sonu felaket olan isabetsiz kararlar oluyordu.

Hýzlý ve çabuk karar kanamayý tez durduruyordu ama duran bir kanama kan zehirlenmesi ve kan gren olmakla, kandaki enfeksiyon da sistemin hiç iþine yaramýyordu. Sistem için hýzlýlýk deðil, doðru bir karar vermeyi yeðlenmiþti. Hýzlýlýðýn gerektiði yerde sistemin sigortalarý vardý. Doðru kararýn hýzlý olmasý da tek adamlýk deðil de baþka bir þeydi. Örneðin yerinde yönetimle söz gelimi müþterek karala tele konferanstý vs. teknikle aþacaktýnýz.

Bu feda ediþ daha gerçekçi oluþ içindi. Kaldý ki günümüzde teknik ve teknolojiler tele konferanslarla bu sorunu da çok daha iyi aþmýþtýr. Bu sorun aþýlmasa bile tek kiþilik iradi otorite; tarihselliðin, aklýn bilimin ve mevcut inþanýn gelip geldiði yer deðildi. Bu yeteneksizliðin yetenekler karþýsýnda yeteneksiz oluþunu örtmek istemekle çok çok daha gerilerde kalmýþ þartlardaki bir prototip örnektir.

Dünyamýz gibi bir sistemin, evrenin ilk açýlýþ modu; kesikli sürekli döngülerle baþlamýþ olmasýydý. Bu nedenle dünyamýz için (sistemler için) kesikli olmadan, kayýplar vermeden sürekli oluþ yoktur. Bir yanda feda edilen kayýplar olan diðer yönden beliren zýt bir neden ve olanak olmakla yeni bir kullaným yeteneðiydi. Dünyanýn sürekliliði kesikli oluþundandýr. Bu nedenle keþke "her gün bayram olsa" denen kutsal temenni, kesikli sürekli dönüþmeler çevrimi olmadan asla olasý deðildir. Doðru da deðildir.

Her günü bayram olan bir durumun zýtlýðý olmadan bayram olduðunu bile bilemezsiniz. Var oluþ veya beliriþ ve bir taným yapma içinde farkýna varmadaki ilk ölçü, o oluþun zýddýyla anlaþýlýp kavranmasýdýr. Her gün cehennemi yaþayan süreç dönüþemediði için ve cenneti bilmediði için cehennem oluþ artýk o sürecin þikâyeti deðil normalidir. Sürekli bayram olan yerde bayramýn zýddý olmayacaðý için içinde olunan bayram dediðiniz durumda tanýmsýz anlamsýz ve bilinemez olacaktýr.

Þu hal de sistemler kesikli sürekli ve çevrimlidirler. Ama sistemler yýlda bir bayrama da dönüþse çevrimle kesikli sürekli olan o bayram asla bir öncesinin bayramlarý deðildirler. Denizde aldýðýnýz bir bardak su bile denizdendir ama asla deniz deðildir. Kötü gün de iyi gündendir, ama kötü gün asla iyi gün deðildir. Uykunuz uyanýklýða dönüþüyorsa uyanýklýðýn da uykuya dönüþmesi gibidir. Uyanýklýk uykuyla var. Uyku da uyanýklýkla var

Þu anda deposunda yakýt alan traktör, yarýn deposunda yakýt alan traktörle ayný deðildir. Elemen ter bað iliþkisi bir anlamdýr. Elemen ter bað iliþkisi o bað iliþkisine bir yazýlýmdýr. Elemen terlik o bað iliþkisiyle bilgidir. O bað iliþkisini gerektiren her bir bað her bir kodlamalar dizisidir. Nasýl bir baðýntý iliþkisi kuracaksanýz, o baðýntý öylesi bir anlamla öyle bir baðýntýyý yansýr.

Yukarýda geri baðlanýma konu ettiðim ve geri baðlanýma atýfla olan modülasyonlar bile veya modüler oluþlar bile sistemin kesikli sürekliliðini oluþuyorlardý. Örnek olarak ta köleci üreten iliþki ile kapitalizmi de bu modülasyona bir model (örnek) biçimi olarak vermiþtim.

Sosyo toplumsa sistemin en temel bað inþa gereçleri içinde “kolektif enerji saðlamasý (beslenmesi)” ve kolektif güç içinde “güvende oluþla” kolektifin, “kolektif bir savunmasý” vardý. Bunlar sosyo toplum sal inþanýn gereçleri ve temel geri baðlaným referanslarýydý. Sosyo toplumsa inþa bunlarsýz olmazdý.

Kolektif yapý içinde özel mülkiyet fikrini ortaya koyup, özel mülkiyet fikrini tartýþanlar ve özel mülk sahipliðini savunduklarý anlayýþ içinde eni konu keskinleþip (bilenip) yoðrulmakla biçimlenen kiþilerdi. Bu kiþiler inþanýn temelini de görüyorlardý. Acýkan ve yalnýz (çaresiz) kalan kiþilerin nasýl zavallý olup itaat ve taat içinde olacaklarýný sair deneme ve gözlemleri içinde görüp biliyordular.

Kolektif oluþa karþý kimi kiþilerin sahipliði olan özel mülkiyetçi hesaplarý kuran bu kiþiler hesabý en az bu iki gereç üzerine kurguladýlar. Acýkma, üreten sistem üzerinde çalýþmayla saðlanýyordu. Çalýþma kiþi de kalacaktý. Çünkü kendisi de kendisini sair kiþi çalýþaný üzerine keyif edecekle enfeksiyon olacaktý.

O halde kiþi çalýþmadan kendisini çalýþanlarýn çalýþmalarý üzerine nasýl keyif edebilirdi? Yani kiþiler kolektif iradeden deðil de sizin iradenizden nasýl emir alýrlardý?

Bunu çözmek için de kolektifin irade gücünün nerden ve neyden oluþtuðuna kafa patlatmalýydý. Kolektifin gücünü zaten biliyordu da kolektifi bu olanaktan nasýl ayrý koyacaktý, asýl buna kafa yormalýydý. Kolektifin irade gücü; üretim gücü; orman, toprak, tarla, bað, bahçe, maden ocaðý hayvan gücü, saban, týrmýk, kazma, çapa gibi araç gereç sahipliðiyle kolektif emek gücünden ileri gelen depo enerjili kaynaktý. Acaba üretim gücü olan kolektif kaynaklarý ele geçirse irade sahibi olur muydu?

Kolektifin üretim gücü sahipliði elinde alýnýp ta üretim gücü kiþi sahipliði olan mülk yapýldýðý an kiþi irade gücünü de eline almýþ olurdu. Mühür kimdeyse sultan o olurdu? Kiþi bunu iyice anlamýþtý.

Ama kiþinin de kolektife ait olana benim diyebilmesi için ilahi iradenin tersi bir iradeyle; “ben El Þadday. Oturduðun yerin ve daðýn sahibiyim. Mülkün sahibiyim. Mülk tasarrufu benim takdirimdir. Ben takdirle bu mülkü kime istersem veririm” diye konuþan; bu vaadi iþittiren (bu zokayý yutturan) bir irade gücüne ve böylesi bir meþruiyete inanýcý sözleþmeyi ortaya koymanýn iman ikrarý da gerekliydi.

Ýþte zokayý yutturacak olan bütün gerçekleþmeler, kolektif üretim gücü sahipliði olan mülkü kiþi mülkü yapma üzerinde oynanan oyunlarla enjekte edilen bir modülasyon kontrolü olacaktý. Bir kez zokayý yuttuðunuz zaman gerisi çorap söküðü gibi gelecekti. Ahdi bozmanýn karþýlýk meþruiyeti de kýtaldi. Ahdi bozduðunuzda da sizi kontrol eden iradeye göre kýtalin kaçýnýlmaz olduðu size söylenecekti.

Hatta bir düþman iþgali olan kýtali bile nesiller boyu süren bir ahit bozma cezasý olarak size anlatan hikâyeler de sürecin algý operasyonu içindeki bu anlamlarýyla sürecin iyice pekiþtirilmesiydi. El size” ahdi unuttuðunuz için ahde uymadýðýnýz için sizin kadýnlarýnýz ölü doðuracak. Erkeleriniz baðlanacak. Yurdunuzu Asur alacak. Ana, baba evladýna düþman olarak gösterilecek” gibi tehditleri söyleyecekti.

“Mülkü dilediðine vermeyi” söyleyen bu vaat, bencil insanýn düþüncesi içinde kiþileri gizli gündemli þeytani düþüncelere saldý. “Mülkün kendisine verileceðini fikrinin özne merkezine her kiþi kendisini koydu. Kiþiler bu gizli gündemle sahipliðini hayal etti. Bu nedenle bu vaade kapýlmak çok cazipti.

Mülk bir kez sizin olduktan sonra, beslenme yapacak olan mülksüzler; sizlerdeki çalýþma nesneleri ile çalýþmak için sizin sahipliðinizde olan mülke, araç gerece ve depo enerjiye yönelmekle iradenizden emir almaya gelecektiler. Bu hayal ve vaat ile köle siz olmadýkça, bir baþkasýnýn mülksüz olmasý nedenle kiþilerin sizde iþ, çalýþma ve emir almasýyla köle olmasýnda hiçbir sakýnca görmeyecektiniz!

Ýþte sömürü; kölecilik, kiþisi sahipli mülk böylesi bir mana anlayýþý hile ve yalanla kendisini böylesine somut bir iliþki olan kolektif sahipliðin üretim gücü üzerine enfekte etmekle modülasyonunu somut iliþkiler üzerine bindiriyordu.

Ýlk etapta mülkü mülk yapan kolektif güçtü. Mülkü kolektif gücün ortaya koymasý nedenle mülkün kolektif sahiplik tasarrufunda olmasýna bu kolektif tescile bir dayanaktý. Kolektif mülk sahipliði bu nedenle somuttu. Oysa mülkün kiþi sahipliðine dayanak olmasý için en ufak bir somut dayanak ve kabul þartý yoktu. Ve iradeyi de mülk sahibine vermenin somut inþa þartý olmamasýyla tekil mülk sahipliði iradesi de soyuttu. Kolektif emek gücü nedenle iradeniz vardý bu özgürlük te kolektifti.