Aynadaki ile bu kadar uzun sohbet edeceðim hiç aklýma gelmemiþti. Bilmediðim konulardan bahsetmiþ olmasý buna sebeptir. Bu kadar yeterdi, masama geçtim. Bilgisayarý karýþtýrdým. Dikkatimi çeken bir þeye rastlamadým. Aklýma izinsiz evime giren o çocuk geldi. Yataðýn olduðu tarafa baktým. Yoktu. Belki de öye bir çocuk bu odaya hiç girmemiþti; benimki tamamiyle bir hallüsinasyon olabilirdi. Tamam, diyelim ki o öyle. Pekiyi þu anda hareketlenen bu duvarlar neyin nesi? Oda giderek daralýyor, dört duvarýn dördü de bana doðru yaklaþýyor. Beni sýkýþtýrýp, tost yapma niyetinde olabilirler. Ýyice yaklaþtýlar, tam iþim bitti diye düþünürken durdular. Derin bir nefes aldým, kurtulmuþtum. Boþuna sevinmiþim, þimdi de tavan aþaðýya doðru alçalýyordu, ya da zemin yukarý doðru yükseliyordu. Duvarlarýn yapamadýðýný tavan-zemin yapacaktý. Ev çöküyor olmasýn? Oturduðum yerden kalkmýyorum, kalksam kafam tavana deðecek. Yaklaþtý, yaklaþtý tavan. O da durdu, baþýmýn hemen üzerinde.
     Önümdeki duvarýn içinden ses geliyor. Biri baðýrýyor. Þimdi yumruklamaya baþladý duvarý. Ve duvarlar eski yerlerini alýrken tavan da yükseldi. Meðerse odam ne kadar geniþmiþ. Þimdi anladým. Ses þiddetini artýrdý, ne dediðini anlamýyorum. Duvarýn içinde bir insan olabilir mi? Saçma bir soru. Ýnsan duvarýn içine giremez ki...
     -Bu kimin sesi? Diye baðýrýnca bir cevap geldi:
     -Vicdanýnýn sesi.
     -Hadi oradan! Baþka bir yalan uydur da inanayým.
     -Yalan deðil, ben vicdanýnýn sesiyim. Ýçinde konuþan bir ses duyarsan, bil ki o vicdanýndýr.
     -Þimdi içimden deðil, duvardan ses geliyor. Ne iþin var orada?
     -Ýçindeydim, rahatsýz oldun ve beni buraya sen hapsettin. Benden kurtulmak istiyordun. Her þeyden kaçabilirsin, kendi vicdanýn hariç…
     -Niye senden kurtulmak isteyecekmiþim?
     -Dedim ya, rahatsýz oluyordun. Doðrudan ve iyiden ayrýlýp yalana ve kötülüðe saptýðýnda seni uyarýyordum. Evet, vicdanýndan da kaçmak isteyebilirsin; ama gene de o, seni mezara kadar kovalayacaktýr.
     -Tamam. Sus artýk.
     -Vicdaný susturmak çok zordur, hatta imkansýzdýr. Ýyisi mi býrak konuþayým! Þimdilik sussam da sonra tekrar sesimi duyarsýn.
     -Ben herhangi bir suç iþlemedim. Belki ihtiraslarýma hakim olamadýðým zamanlar olmuþtur sadece...
     -Ýhtiras gazdýr, vicdan fren. Her suçlunun öncelikle karþýsýna çýkacak ilk yargýç, vicdanýdýr.
     Bu saçma sapan konuþmaya son vermek için kendimi dýþarý attým. O, duvarýn içinde kendi kendine konuþsun dursun!
(Devam edecek...)