Kolektifi olan ve kolektif bir kütleden ayrýlan bu tarz kiþi sahipliklerin kendi kendisini inþa düþüncesi, bu anlayýþlarýný yine de totem anlayýþlý sosyal eksen etrafýnda ve köleci mantalite ile billurlaþýyorlardý. Kolektif olan ve kolektif üreten mantýk yerine, “köle inanýcýnla olan mantýk” konmuþtu. DNA deðiþti.


Sahiplik ve paylaþtýrma DNA’sý deðiþen köleci inanýcýnla olan bu mantýk, köleci sahiple güdülmeyi ve bir gün kölelerin de kendi efendileri gibi zengin olma vaatlerini meþru ve kontrat etti. Yitirdiði eþeðini efendiler üzerinde dolaþmakla bulmayý hayal etmek, kölenin nefsiydi!


Kölecilik karþýsýnda, köle olmanýn zýttý olan düþünme kölelerinde efendileri gibi olmayý vaat eden söylemi içindeki tatlý ve pembe düþleriydi. Bu imgelem kölelerde kölelerin yaþama arzusu ve sürece katlanmanýn hem nefsi oldu hem nefesi oldu.


Bu zýt ve çapraþýk duyuþlarý içinde olan köle kiþiler, kendisine de sahip olan idealindeki monarþiye biat etmekle, kendi gibi duygu kodlarýyla oynayan diðer kiþilerle birlikte köleliklerini onaylamýþlardý (El este bi rabbi küm ahdi yapmýþlardý). Ant içmiþlerdi.

Sahip Efendilerle sahiplikten yoksun olan köleler artýk totem dönemdeki gibi, ön ittifaklý dönemdeki gibi kardeþ olamazlardý.


Kardeþlik olup biten köleci ayrýþmanýn doðasýna aykýrýydý. “Hiçbir þeye gücü yetmeyen ve baþkasýnýn malý olan bir köle ile (baþkasýnýn elinin altýnda olan köle ile), kendisine verilen rýzýktan harcayan (elinin altýnda bulunduran) kimse hiç eþit olur mu?”


Takdir iradesi olanla takdir iradesi olamayanlar, bir ve ayný kiþiler olamazdýlar. Takdir iradesi kimindi? Malý mülkü olup bunu rýzk olarak harcayýp daðýtanýn. Þu hâlde malý mülkü olanlarla malý mülkü olmayanlar; üstelik te “baþkasýnýn malý olan kiþiler” bir olurlar mý?


Böylece efendi-köle baðlamýyla kolektif olmanýn insan baðlacý da ortada kalkmýþtý. Köleler insansa, efendiler insan deðildi! Yok eðer takdiri, sahipliði iradesi ve gücü olan efendiler insansa, “takdiri, sahipliði, iradesi olmayan aciz köleler” insan deðildi.


Monarþin içindeki El mana anlayýþý bu koþullandýrmalarýn imaný ahdi içinde týkýr týkýr iþliyordu. Kural koyanla kurala uyanlar iki ayrý nitelik ve niceliklerden oluþan sosyal kümelerdi. Statü farký ortaya çýkmýþ asiller (soylular-aristokratlar) ile asil (soysuz-düþük adi- süfli) olanlar ortaya konmuþtu.


Bu ilk köleci, geçiþ dönemini ve geçiþ dönemi ritüellerini hazmeden çekirdek yapýlar, önce monarþinler birleþmesi olan “oligarþin” tevhidi yapýlarý ortaya koyacaklardý. Oligarþi içinde kendi kendisini çaðýran geri beslenmesi olan öz yine köleci monarþindi. Kölenin çalýþtýðý ve ortaya koyduðu her þey efendiyi gerçekliyordu. Meþru ediyordu.


Efendiyi gerçekleyen ve efendiyi (takdiri irade ile mal-mülk sahibi kýlan) durumlar da baþtan beri El’in efendiye verdiði rýzktý.

Efendiyi gerçekleyen ve meþru eden durumlarý da efendinin kendisi mülkünde çalýþtýrýyordu. Çalýþtýrdýklarýna lütfeden, onlara rýzk veren, çalýþtýrdýklarýna “veli nimet olan” efendiler, verilen rýzký korumakla çoðaltýp büyütmekle hiç bitmeyen bir mal mülk sirkülasyonuna dönüþüyordu.


Kolektif emek gücünün “biriktirip depo ettiði kaynak mal mülk”; yine üreten emek gücü nedenle üstüne konan yenisiyle deðiþip depoya konulan kolektifin depo enerji kaynaðýydý. Hastalýk çalýþamama gibi kötü günlerde ve kýtlýkta, tüketim sirkülasyonuna sokuluyordu.


Bu depo enerjiler (besinler-çeþitli kullaným eþyalarý) þimdi El tarafýndan rýzk ve takdirle verileni diye söyleniyordu! Yani efendinin biriken enerjili depo malýydý! Þimdilerde de efendilerin yemeyip diþinden týrnaðýndan artýrýp, perhiz yapýp biriktirmekle, acizler gibi har vurup harman savurmama tutumuyla biriktirmesi olan depo enerjiydi!!!


Kýsaca kolektif emeðin depo ettiði enerji çevrimi; El tarafýnda keyfi takdirle efendilere veriliyor. Böyle olunca bunun karþýt yansýmasý maldan mülkten yoksunluk olan kölelikti. Bu takdir, depo enerjiyi ortaya koyan emeðin sahibini köleleþtiriyordu. Köle çalýþýyordu. Çalýþtýðý da sahibinin oluyordu.


Efendi köle emeði ile tekrar depo enerjiyi takviye ediyordu. Köle emeði sürecin efendiler tarafýndan keyfi ve köleler tarafýnda boðaz tokluðu olarak tüketilen depo enerjisini gerisin geri çoðaltýp en azýnda köle emeði depo enerjiyi yerine koyuyordu. Böylece süreç köleci baþlangýca neden olan kiþi sahipli depo enerjinin geri beslenmesini yapýyordu. Ya da sürecin depo kaynak beslenmesini yapýyordu.


Kiþi sahipli depo enerji, tüketilmekle- ya da harcanmakla veya kullanýma sokulmakla süreci baþlatýp sonda olanla kendisini çaðýrandý. Sonda olan neydi boðaz tokluðuna çalýþýp tükettiðinden çok fazlasýný üretmekle biriken depolanan köle emek gücüydü.


Depo enerji neydi kölenin tüketeceðinden fazlasýný ürettiði artýk birikimdi. Sonda olan neydi boðaz tokluðu ile depo enerjiden tüketen kölenin tükettiðinden fazlasýný ürettiði artý üründü. Artý ürün ne olacaktý? Artý ürün depolanýr olmakla depoluktu.


Depo olan da depolanan ve depolananý üretendi. Yani depo olan baþlangýçtý. Baþlangýç enerjisi için tüketilendi. Tüketilenle daha fazlasýný üretendi. Depolanan tüketilmekle baþlangýç yapýp daha fazlasýný üretmekle sonuçtu, üründü.


Sonuç olan ürün olan tüketilendi artandý depolanandý. Baþlangýcý yapan ve baþta harcanan yerine konandý. Baþta harcananý yerine koymak ta baþta olanýn sonda olanla kendi kendini (depo enerji olmayý) çaðýrmasýydý.


Üretim-tüketim ve tüketilenden fazlasýný kötü durumlarda kullanýmla tüketmek için depolamak; depo olandan tüketerek yeniden ve yeniden yeni baþlangýç yapmak; zaten düzenli üretim hareketinin kendisiydi. Ýþte üretim iliþkileri ve üretim hareketi içinde “sürecin kendi kendisini çaðýrmaný olan kolektif çevrimleri” buydu.


Bu çevrimler içinde “birçok etki ya da faktörler birbirinin giriþme baðýntýsý olmakla sürecin kendi kendisini otomatik organize etmesiydi”.


Depodan tükettiðiniz için depo edilen kendi kendisini çaðýrmakla depo edileni yerine koyup süreç geri beslenmesi yapýyordunuz. Depo edilen baþlangýç hareketini verdiði için siz etki faktör olarak vardýnýz. Enerjiyi baþka türlü deðiþim dönüþüm yapmakla enerji akýþýný saðlýyordunuz.

Tükenen yerine konma zýtlýðýnýn aktif olmasý ile kendisini devam ettirme belirmesine dönüþüyordu. Siz kendi sürekliliðiniz için tükeneni yerine koyup depoyu (tükeneni) dolduruyordunuz. Bu etkiniz hem kendinizin hem depo olanýn kendisini devam ettirmesiydi.

Depo olanýn yerine konmasý hem depo olanýn kendisini hem sizi etki olarak ortaya koymasýydý. Hem de depo enerjinin etki olarak sizi bir aþama durum olmakla ortaya koyduðu sizle, sizin üzerinizden kendi devamlýlýðýný saðlamasýydý.

Sizin otomatikliðiniz de bundandý. Depo enerji de kendi sürekliliði için sizi etki olarak donatýp finanse edip çevrimi birçok kesikli sürekli durum aþamalarýna çeviriyordu.


Ýnsan depoyu doldurup depodan tüketirken, depo enerjisi tüketilen bu etki faktör üzerinde enerji çevrimli enerji dönüþmesi nedenle otomatik ve kendi kendisine doluyordu.


Nasýl potansiyel enerji (durum enerjisi) kiremit olarak çatýdan düþerken, kurþun olarak namludan çýkarken kinetik enerjiye (hareket enerjisine) dönüþüyorsa; iþte depodan tükettiðiniz potansiyel durum enerjisi de sizin üzerinizde traktör deposunu ya da size baþlangýç enerjisini verecek olan depoda, depo enerjisine dönüþüyordu.

Dönüþen enerjiydi. Otomatikliði veren dönüþen enerjinin kendisiydi. Ne insan depodan tükettiði bir baþlangýç enerjili dönüþen etki olmadan depoyu doldurabiliyordu. Ne de depodaki depolu enerji sizin üzerinizde türlü türlü enerji akýþlý çevrimlerine dönüþmeden depoda depolanan; depoya kendi kendisine dolan hareket enerjisi olamýyordu.


Üreten ama üretim nesneleri üzerinde kiþi sahipli sürecin; kendi kendisini çaðýrmakla kendisini devam ettirecek olan garantisini ya da çevrimini veya finansýný yahut ta sürecin devamlýlýðý olacak kendisini çaðýrmayla amortismanýna bir kiþinin sahip olmasý sürecin enfeksiyonuydu.


Otomatik bilinçli süreç kiþi takdirli sürece ve kiþi sömürülü bilince dönüþecekti. Sürecin birçok aþamasý olan etki baðýntýlarýyla oluþan kendi kendini çaðýrma salýnýmlarý üzerinde, çeþitli katakullilerle maniple edilen modülasyonlar yükleniyordu.


Türlü türlü sahipliðe ve sahipliklerin kendi içinde türlü türlü efendi sahiplik ve biat kurallarý nedeniyle oligarþi tevhidinin sözleri de kendi içinde çatýþacaktý.


Monarþi içinde gelen sahiplerin kendisinin köleler bazýnda gördüðü statüsü ayrýlýðý, biat statüsü, kendi özgün kural söyleyici ligi, efendinin kural tanýmaz oluþu gibi ayrýþmalar oligarþin tevhide hem uyuyordu hem de uymuyordu.

Söz gelimi kolektif dönemde gelen insan olma baðlacý monarþi içinde bir efendi köle ayrýþmasý olmakla, bu ayrýþma aynen oligarþi içine de taþýnabilirdi.


Yine efendinin emir vermesi de oligarþi içine taþýnabilirdi ama oligarþi içinde birçok efendi olmakla bir efendinin emir veren konuþmasý çoklukta anlaþýlan bir açýk durum olmamakla da oligarþiye taþýnabilir deðildi.


Totem dönemle kolektif dönemden gelen kardeþliðin sosyal mana baðlacý monarþi içinde sahiplerin sahip olmayanlarla benzerlik ve kardeþliði olmamasýyla kural dýþý olmuþtu. Olsa olsa köleler birbirinin kardeþi olurdu. Kiþiler; ya sahiplikle þanslý ve rýzký verilen olmakla efendi doðardý veya köle doðarlardý!


Kýsaca oligarþi tevhidi içine göçen monarþin yapý kurallarýnýn pek çoðu; kardeþ olmamalar, takdirde bulunanlar ile tevekkül edenlerin olmasý vs. gibi birçok El imanlý El ahit þartlarý oligarþin tevhide monte edilir ortak entegrasyonlardý. Bunlar yeni oligarþiyle uyuþuyordu.


Ýþte bu gibi takdir edenlerin takdirde bulunma çatýþmasý vardý. Sahiplerin niceli niteli sahiplikleri kimin daha aktif irade kullanacaðýnýn bir tartýþma olmasý yanýnda kimin daha asil kimin daha soylu olduðu baðlamýyla da bir tartýþmaydý.


Oligarþi içinde çok efendisi olan bir yapýda kölelerin hangi efendiye biat edecekleri gibi türlü hususlar sahipler arasýnda ihtilaf ve güç kavgalarýna; hatta yönetenlerin “soylu entrikalarýna” dönüþüyordu. Bunlar da oligarþin birliði daðýtacak yönde karþýtlýklar ortaya koyacaktý.


Þu hâlde oligarþiye gelene kadar olan monarþin yapý içindeki her bir El, zaten tekil durumda olmakla çokluðunu hiç hissetmiyordu. Yani tekilliðini hiç söylemiyordu. Zaten söyleyemezdi de her efendinin o efendiye verdiði mal mülkle bir El’i vardý. O El de kolektifin malýný bir veya birkaç kiþiye verince daðýtacaðý mülk tükeniyordu.


Bu nedenle tükenen mülkten ötürü baþak efendilere mülk verememekle de onlarýn da efendisi olamýyordu. Tekil durumdaki her bir monarþin yapý içindeki El oligarþi içine gelince birbirine meydan okurcasýna çoklaydý. Bu nedenle ilk konuþan El hiçbir zaman tekilliðini savlamak aklýna gelmeden sadece “ortak tanýmaz olan bir sahipliðin iradesi ile konuþtu.


Demek ki ilk El; Ýki, üç, beþ, bin, beþ bin, otuz beþ bin tane efendi El’in olmasý nedene konuþmuyordu. Kesinlikle bu böyle deðil. “Babam eve geldi” derken babanýzýn eve gelmeme olumsuzluðu olan zýddýný babanýzýn eve geliþmiþ olmasýyla reddediyorsunuz.


Zaten El’in karþýt konuþmalarýnda El’in ilk söylemleri içinde El’in teklik iddiasý pek yoktur. Ne kadar sahiplik var, o sahipliði veren irade kadar bir El kendi izole monarþin yapýsý içinde tekillikti.


Çünkü ibrahim’i seçen El ile Nemrut’u (Marut’u) nasiple buluþturan El’den farklýydý. Marut’u seçen El zaten Ýbrahim’i seçmemiþ olmakla Ýbrahim’in El’ i olmayý yadsýmýþtý. Bu nedenle El’ler farklý farklý bir takdir edici olmakla tekil iradeydi. Birçok El iradesi olmakla da çokluylaydý.


Bu nedenle ön ittifaklý kolektif yapý içinde ve monarþin El içindeki konuþan El’in konuþmalarýnda bunlarý rahat sezersiniz. Siz dönemleri ve o dönemlerin özelliklerini bilirseniz; El’in konuþmalarda dahi El konuþmalarýnýn hangi döneme göre olan konuþmalar olduðunu, çok rahat anlarsýnýz.


Zaten El kendi öncesini yok saydýðýndan ve kendi sözüne kulak verilip, kendi sözünün unutulmadan torunlara aktarýlmasýný istediðinden kolektif döneme ait konuþmalarý ancak El’in satýr arasý konuþma ifadesinde anlarsýnýz.


Ya da zýtlarýn var oluþunu beliren kurallý konuþmalar içindeki beliren karþýsýnda beliremeyeni söylemekle anlarsýnýz. Zaten El’de ön ittifaklý kolektif yapý içinde beliremeyen zýtlýk deðil miydi? Beliremeyene göre söylenenin belireni olan konuþmalardan El öncesini anlayacaktýnýz.


Ýçinizde ya da kendi üzerinizde pasiflikle sizi kuþatan bir durum olarak beliremeyen zenginlik; dýþýnýzda zengin olan efendiye doðru seðirten bir aktif eðilim olmakla belirecekti. Ki sizi köleleþtirecekti. Ve bu eðilim ne nedenle sizi sömürenlere karþý sizin oy verme çeliþkinizi size açýklayacaktý.


El oligarþin yapý içinde tek olduðunu söyleyecekti. Bilinen ana karalar üzerindeki parçalanan önittifaklý kolektif yapýlar otuz beþ bin tane kiþi sahipli monarþin yapýlar ile o yapýlarýn takdir edeni olan El’i ortaya çýkarmýþtý. Monarþin yapýya göre otuz beþ bin tane olan El, bu kes de on bin oligarþin yapý ile on bin tane El olacaktý. Yeryüzüne yayýlma, cihan devleti olma ülküsüyle de herkese ait bir El olacaktý.


El, ortak olana; ortaklýða karþýydý. El neye ortak olunup, neyin ortaklýðýna karþýydý? Malýn mülkün ortaklýðýna (kolektif ligine) karþýydý. Mala mülke ortak olan iradenin kolektif irade-ortak irade olmasýna karþýydý.


Ve ikinci tufandan sonra El “Ben Rab olaným. Ben mülkün ve El Þadday’ýn sahibi olaným. Bu söz Rabbinizdendir”. “Rabbin sözüne kulak ver”. “El’inin sözünü dinlemeyen fasýklardan olma (kolektif yapý içinde kalanlardan olmayýn)” diyordu. Mülk verilmemekle sahibi olamadýðýnýz El’in tapu iþtiraki malý olmakla; El’in kölesi olmakla, bir El’e ait kul olmakla hiç deðilse bir El ‘iniz oluyordu.


Ýkinci tür tufan söylemleri köleci inþa ve köleci travmalardý. Bu travmalarý yerinde yurdunda kalan kolektif yapýnýn “Enumaeliþ” benzeri bir anlatýmlarý vardý. Bir de kolektif içinde kovulan kiþi sahiplerin “Nuh tufaný” gibi söylenen anlatmasý vardý.


“Enumaeliþte” yeni bir durum olan oligarþin ittifaklý Eridu, Kiþ, Þuruffak, Uruk, Bad-tabira gibi beþ kült merkezi konfederatif birleþiyorlardý. Konfederasyon içinde Þuruppak gibi monarþin bir yukarý topraðýn gök merkezindeki YÖNETÝM-TANINMA, KÝÞ gibi aþaðý yerdeki konfederasyon birliði merkezi olan yere “Kiþ” yönetimine geçiyordu. Yani yönetim gökten Suruffak’tan” yere KÝÞ’e iniyordu.


Yani monarþin kraliyetler birliði olan, oligarþin ile yönetim ilk kes gökten yere iniyordu. Nuh tufanýnda ise seçilmiþ kiþilerin, mülk sahipliði yanýnda mülksüzlerin mülksüz olmalarýný meþru eden imanlarý vardý. Kolektif kült merkezinde (yerinde kalanlar) su içinde boðuluyorlardý.


Neden boðuluyorlardý? Nuh’un mal mülk sahipliðine meþruiyet vermeyenler “boðuldular” söylemli anlatým içinde açýk açýk boðulmalarýna gerekçe olan nedenle “meþruiyetlik” kazanýyorlardý! Nuh’a verilen mala mülke ve gemilere doldurulan mala mülke iman yoluyla meþruiyet kazandýrmadýklarý için anlatým yolu hikayelerle suda boðuluyorlardý.


Mal gaspýna hayýr deyip Nuh’un malýna mülküne kolektifin malý deyip; El iradesini inkâr ettikleri için su ile hiç deðilse hikâye anlatýmlarla ders verir nitelikte boðuluyorlardý. Nuh söylencesi malýn, mülkün El iradeli kiþi sahipliðini savunup dillendiren El mana anlayýþlý süreçlerdi. Kolektif oluþtan ve kolektif ittifaktan kopmanýn geri bildirim veren hikayesiydi.


Yeni olan anlayýþ zamanla geçmiþe ait her þeyi silip süpürme olmakla “yel esmiþ saman savrulmuþ tane kalmýþ” misali hikayelerin anlatýmlarýna dönüþecekti. Var olan kölecilik karþýsýnda yok olan kolektiflik gelecek kuþaklara kulaða küpe hikâye edilecekti.


Baþlardaki kolektif yapý içinde kovulma; yok olanýn yani yel esmiþ durumunda olanýn karþýsýnda ikame olan kiþisi mülk sahipliði de tane olukla devam eden süreç olarak kalmýþtý.


Var olan ve süren El iradeli köleci üretim iliþkini yapý, kiþi mülk sahipliðine inanýcýlarý gemiye bindirip kurtaracaktý. Buna karþý yok olan kolektif üretim iliþkini yapý savrula samanla uçup giden, silinip yok olan kolektiften iz kalmamasý da suda boðulan anlatýmla hikâye olacaktý.