Kahramanlar hep yalnýzdýr, neden? Kahraman olmak yalnýzlýðýn sonucunda mý ortaya çýkar? Hiç sanmýyorum! Yoksa yalnýzlýðý seçtikleri evlenmedikleri için mi ikinci bir kahraman daha çýkmaz meydana? Durun durun ben çizgi roman kahramanlarýndan ”Tarkan” dan söz ediyorum. Hani” Atýl kurt” deyince hemen düþmanýn üzerine atýlan kurt köpeði olan çocukluk kahramaným “Tarkan” dan söz ediyorum.

Çocukluðumda her hafta çarþamba günü çýkan çarþamba günlerini iple çektiðim o günlerden bana kahramaným olan çizgi roman “Tarkan” alýp okumak benim için bir nimet mutluluk tarifi olmayan bir sevinçti! Sanki kahramanlar hep yalnýz yaþar diyerek, gittiði yerde üç beþ güzel sevgili býrakan bir kahramanýmdý. Yaþadýðým çocukluðumda yalnýzlýðýma dost olan karanlýk hülyalarýma bir þafak gibi doðan bir kahramanýmdý. Kahramaným Tarkan bir gün olsun evlenmedi, evli olsaydý, hanýmýna.

-Aybüke’m, akþama soframýzda eksin ne vardýr? Söylesen de bir koþu alýp kurtla beraber yiðit atýmla beraber gidip alýp gelelim… Bizim içinde bir deðiþiklik olur.

Dediðini ne gördüm ne okudum nede böyle bir bölüm yazýldý. Kýsmet, kýsmetten öteye yol yok derler doðruymuþ, kahramanlar yalnýz yaþarmýþ, yalnýz baþýna kahraman olurmuþ…

Mehmet Aluç