Sana biraz da coðrafya anlatayým karanfil;
biraz daðlarýn beyaz karlarla,
akarsularýn denizlerle,
ilkbaharýn yazýlarla,
çiçeklerin gökyüzüyle,
buluþmasýndan söz edeyim/
Yaðmur yaðdýðýnda
toprakla,
kuþlar uçtuðunda bulutlarla
buluþur,
bakma sen daha çok ayrýlýklarýn þarkýlarý olduðuna,
kavuþmak daha çoktur demek istediðim karanfil/

Ýnsanýn gözlerine bak,
ta içine, ta ötesine
bir sevmenin yüzüne bakmak için yanar tutuþur;
taþ dahi balçýklý bir topraðýn yanýnda mutludur,
rüzgar aðaç dallarýný sevmek için iner aslýnda ovalara/

Sana biraz da coðrafya anlatayým karanfil;
biraz uçurumlardan inen sularýn neþesini,
kardelenlerin baharý müjdelerken ki heyecanýný,
üzümlerin bir genç kýzýn eline deðmek için bað bozumunda
nasýl az sýcaklarla olgunlaþtýklarýný;
nasýl sarhoþ etmeye gittiklerini uzaklara þarap olup
Bak hiç bir þey sevmiyor iþte ayrýlýðý
ölmemiz dahi topraðýn bizi çok sevmesinden karanfil...