Herkes ne kadar doðru, herkes ne kadar güzel be þair,
oysa dünya çirkin,
birisi bize yalan söylüyor þair;
çocuklarý kim öldürüyor bunca savaþta,
bulutlara kim kara sürüyor mavisini gizleyip gökyüzünün,
kim sürüyor göçmenleri uzak bilmedikleri sulara/
Biz hepimiz bu kadar iyi, bu kadar güzelsek
kim sonraki günlerin ýþýklarýný dahi söndürüyor güneþin;
ölümü kim özletiyor ,
yaþamayý unutturan kim/
Geçmiþ güzel günler kaç þiirin sözcüklerini deðiþtirecek þair,
sonra güzel þiir güzel yapar mý yüzüne sürülen karasýný insanýn/
Suçu hepimizin mi tüm bu yaþanýlanlarýn,
sözcüklerin yanýna karanfil koysak dahi günahý çiçek siler mi,
acý kokmaz mý sözcüklerimiz þair..