Eksen çaðýna iliþkin birkaç sosyal ve toplumsal anlayýþla olan süreç olaylarýný belirtmeden önce sürecin geri baðlanýmý olan ön mantýðýný iyi kavramak gerekiyor.

Baþlangýçta insanýmsýlarýn (humanoidler) kendi saðlama zorluðu nedenle; saðlanýþtý düþünce ve eylemlere yönelir olduðu kendi süreçleri vardý. Bu süreçler içindeki zamanýn çok büyük bir bölümünü açlýðýn karþýlanmasýydý. Ýnsanýmsýlarýn davranýþlarý, dinlenme, uyku, oyun, yavru bakýmý vs. dýþýnda kalan kýsmý açlýðýn giderilmesi olan gayret tabiyesi tutumlara endeksliydi.

Bu süreç açlýðý, karþýlanma zorluðu nedenle de en temel saðlama düzeyine de indirir. Çünkü düþünce eylem ve diðer kaygýlarýnýzýn hepsi de birer enerjidirler. Bu düþünce ve eylemlerin hepsi de bir enerji saðlamasýyla karþýlanýrlar. Bunlar enerjinin kaygý þekline, algý ve düþünce þekline dönüþmüþ biçimleri olmakla hepsi de birer enerji halleridirler.

Enerji de açlýðýn giderilmesi olan besin ve yiyeceklerle saðlandýðýna göre; açlýðýn birincil bir temel kaygý olmasýnda þaþacak hiç bir þey yoktur.

Açlýðý giderilene kadar, kazýnan midenin tahayyülü ile güne baþlayan insanýmsýlarýn; açlýðýný gidermesi ile birlikte birden korunma, savunma, güvenli yere çekilme, evladý koruma gibi diðer paralelce olan kesikli sürekli kaygýlarýn içinde olurlardý. Bu tespitler olmayýnca diðer tespitler de olmaz.

Çevrim: açlýk, açlýðýn giderilmesiydi. Giderilen açlýkla elde edilen enerji dönüþümleri üzerinde; diðer kaygýlarýn ve eylemli düþüncenin ve düþünceli eylemlerin bu enerji ile giderilmesiydi.

Tehdit karþýsýnda kaçarken enerji harcayacaktýnýz. Kaçmayý ve kaçma þeklini, stratejiyi düþünürken enerji harcayacaktýnýz. Kaçarken kaçma stratejisini eylem olukla uygularken enerji harcayacaktýnýz.

Pekiyi de bu enerji nereden gelecekti? Hiç kuþkusuz ki yiyecek ve besinlerden gelecekti. Sizi yiyecek ve besin bulmaya yönelten duygu neydi? Yine hiç kuþkusuz ki kimyasal etkilerden oluþan açlýk duygunuzdu.

Bu çevrimi yapamayan; Bu çevrimin oluþma süreci olan bir gün içinde çevrimi oldurup bitirdikten sonra artýk zaman kazanamayan hiçbir insanýmsý; öyle kolay kolay fantastik düþüncelerin içinde olamazdý. Aksine insanýmsýnýn kaygý içinde oluþu, insanýmsýnýn daha çok tetikte olucu hareketi ile çok daha güdülü oluþudur.

Ki böylesi ürkek ve tetikte oluþ insanýmsýyý deðil Tanrý anlayýþý içinde olmasýný, groteski düþünmeye bile huzur edecek olan hormon salgýlarýný dahi oluþamazdý. Groteski nedir? Araç olarak güzelin daha güzel, çirkinin daha çirkin veya elemin daha elemli haz verenin daha haz verir kýlýnmasýdýr. Varlýklarý sýra dýþý biçimiyle yeniden betimleme ya da tasvir etmekti.

Ya da þöyle söyleyelim Dünyayý yabancýlaþtýran algýlarla dünyayý eðlenceli biçimde hayali bir alana götürme iþiydi. Eðlenceli korkulu hayal dünyasýna götürülen bu hayal dünyasý; içinde güvenli olmayan belirip kaybolan yani esrarengiz varlýklarýn cirit attýðý bir hayali algý dünyasýdýr. Adi olanla adaletli olan, komikle trajý komiðin birlikte eðlence edildiði, kimi kes korkularýn bastýrýldýðý bir yansýma alanýdýrlar.

Temel çevrim üzerinde “artýk zamaný olan insanýmsýlarýn” kiþi anlayýþlý groteski yansýtmalarý vardý. Bu nedenle insanýmsýlarýn groteski düþünme olmak dýþýnda; iþtirakçilik dýþýnda ve sürekli sahipliði de hiç bilmeyen insanýmsýnýn; evrene sahiplik ve evreni yaratan güç gibi tasavvurlarý da hiç yoktu.

Þunu unutmayýn insanýmsýlarýn olduðu dönemde insan da yoktur. Ve insanýn olmadýðý dönemde insanýn groteski düþüncesi de yoktur. Fenotip olan insanýmsýlarýn sadece geleneðinden aktarýlan biyo sosyolojik algýlar vardý. Ýnsan kavramý salt biyoloji ve fizyoloji olan bir belirme tanýmý hiç deðildir. Yani insanýmsýlar insan deðildi. Ýnsan da insanýmsýlar deðildi.

Ýnsan ile insanýmsýlar arasýnda; sosyal birliðin sözlü yasa çevrimleri içinde; sosyal birliðin yasalarýný zirveye çýkarmýþ olan totemiler vardýr. Üretim hareketine geçen totemiler vardý. Üreten totemilerin, dýþtaki diðer totemlerle ittifak edip; ilk kes temasý vardý. Totem gruplarýn biyolojik sentezli giriþmeleri vardý.

Sosyolojik kültür sentezleri vardý. Ve üreten meslekler sentezli giriþmelerden kaynaklý akýlcý kültürleri vardý. Tüm bunlarýn sentezi ile bütünleþmiþ olan insan melezi bir durumdu. Melez kuþak tüm bu sentezlerin duyuþuyla oluþan bileþke aðýrlýðý yüklenen "feno tip insandý". Fenotip oluþ dýþýnda bu özellik insanýmsýlarda ve totemiler de yoktur.

Tanrý anlayýþý insanla da ortaya çýkmamýþtýr. El mana anlayýþý içindeki köleci ya da kul dediðimiz efendi köle iliþkisi içinde oluþacaktý. Ýleri doðru iletilen folklorik aktarýmlý bilgi ve tutumdular. Köleci yapý içinde oluþan birikimlerdi. Dünya bu birikimlerle yeni bir emperyalist sosyo toplumsal sahiplik dönüþmesi içine geçmiþti. Ýþte bu yeni dönüþmelere eþlik eden oluþmanýn Eksen çaðda tevhit dini olarak belirmesine de eþlik eden düþünceydi.

Aslýnda Yüce Tanrý düþüncesi bu da deðildi. Ama Yüce Tanrý düþüncesi bu tür dini duygulara eþlik eden bir imgesi olmayý hep algýlatýla gelmiþlerdir.

Yani köleci sistem öncesinde: groteski anlama içinde, sahipliði olmakla; sahipliðin gücü olan bir mana anlayýþla oluþan bir düþünceleri yoktu. Ben neyim? Ben nasýl varým? Diyebilmiþse de, ben nasýl yaratýldým dememiþtir? Çünkü insanýmsýnýn üretim yapmasý yoktu. Üretimi yapýlan þeyler üzerinde kiþi sahipliði yoktu.

Ve olmayan bu sahipliðini hülle yoluyla kaderleri yaratan mana gücü olukla tanýmlayan bir anlayýþý da hiç yoktu. Ýnsanýmsý fenotip birçok evre ve evrimler içinde geçerek köleci düzen içine gelene kadar kiþisi sahiplik ve yaratma düþüncesini de hiç bilmiyordu.

Ýnsanýmsý fenotipler kendisini, dýþ dünyayý ve kaygýlarýnýn eþikler oluþan üçlü giriþmesini; verili dýþ dünya üzerinde her þeye temel aldý. Bu verili düzlem üzerinde giriþtirdiði kaygýlarýndan yansýmakla groteski bir mana ve algýyý edinmiþtiler. Bu düþünce tam bir neden sel olan düþünce olmayýp nefsi ya da egosantrikti (ben merkezli düþünce).

Ýnsanýmsýlar ekmeði unla, unu deðirmen ve buðdayla; buðdayý ekilen tohumla emekle, toprakla, güneþle, yaðmurla vs. baðýntý açýklayan neden seli oluþ gibi bir algýdan yoksundular. Bu nedenle, nedenli düþünemeyen, düþündüðünü birbiri ile iletilmez olan insanýmsýlarýn nedence bir “ilk neden” tasavvurlarý; aklýn alacaðý bir þey deðildi.

Verili düzlem içinde açlýðýna denk gelen elmayý ve elma aðacýný; çölde açlýðýný giderememe yokluðu ile kavrýyordu. Bütün yoklarý ve yokluðu var olan düzlem iliþkilerine baðýntý oluþla söyleyen insanýmsýlarýn var olan verili ve algýsal düzlemin yokluðunu, neye göre belirteceklerdi ki? Böylesi bir ileri düzeyde bir soyutlama gücü ile bunu birbirine tartýþtýklarý anlamasý komik bile olmaz. Dünya gibi var olanýn aksi olmadýkça, yok olduðunu hayal edemezdiler bile.

Üstelik iki milyon yýldan buyana gelen diyalektik içinde var olan düzlem boyuta, insanýmsýlarýn, dünya "yaratýldý" demelerinin de hiç bir akli ve nesnel delili de yoktur. Kendilikten, somut karþýlýðý olmadan “yaratýldý demek” tamamen komiktir. Bu ancak; malý, mülkü, rýzký El verdi, diyen anlayýþýn kaderleri El yarattý deme kavramla oluþan illüzyonun sonrasýnda Dünyanýn yaratýlmasý fikrine sýçrama olabilecekti.

Ýnsanýmsýlar deðil; insan üretmiþti. Ama insan bir gün baktý ki ürettiði, emeðim dediði, kolektif kutsamasý olan tüm þeyler birden bire rýzk oluvermiþti! Rýzk kavramý; emeði, kolektif ligi kýsaca ekseni düþünceyi yok etmiþti. Rýzk olan kendisine takdirle verilen bir mana anlayýþýna dönüþmüþtü. Rýzk diye verilenleri, kiþilerin kaderlerini El var etti diyordu. Var olma ilk kes böyle ortaya atýlýp, tedavül oldu.

Bu söylemin kapsamý olan anlam ve anlatým, kendi üretimi olan kolektif çalýþmaydý. Ama El manalý nefsi taksimle (daðýtýmla-paylaþtýrmayla) rýzk denen bu mana olmuþtu. Oysa rýzk diye üzeri örtülen mana; birinci derecede kendisini ilgilendiren somut görünümlü durumsal ve temel bir anlayýþý güden imgeydi. Kendisini birinci derecede ilgilendiren ve üretim olan bu somut oluþ; ancak ve ancak rýzk denen mana kýrýlmasý içinde geçen prizma tayfý nedenle ileri olabilecek mantýk ve mananýn açýlýmýdýr.

Bu nedenle insanýmsýnýn, toteminin ve ön ittifaklý insan olan kiþinin, istese bile "yaratýcý mana düþünceli betimlemesi yoktur". Risk veren anlayýþça düþüncesi yoktur. Kaderleri belirleyen anlayýþla düþüncesi, merhameti, acýmasý vs. yoktur.

Bunlarýn tümü köleci ya da kul dediðimiz kiþi tiplerin, köleci düzen içinde zamanla oluþturulan efendi-köle biçimlendirilmesi içiyle olan düþüncelerdir. Kolektif olana karþý veya iþtiraki olana karþý; ya da ortaklýk olana karþý; kiþisi sahipliðinin ve efendiliðin oluþmasýydý. Efendi sahipliðinin ortaya konup, ortaya konaný sürdürecek olan öðretinin uzun zaman içinde Eksen çaðla derli toplu söylenmesi içinde yaratma efendilerin kiþisi sahipliðini açýklamakla, ortada olacaktý.

Böyle olunca ön ittifaklarda ve ön ittifaklar öncesi tarihsel oluþta üretim olmadýðýndan, üretimin sahipliði ve rýzk anlayýþý da yoktu. Yaratan ve yaratýlaný dile getiren anlayýþ ta yoktu. Ve yaratanýn hizmetinde ne bir tapýnak, ne de din adamlarý vardý. Kendilerine "Ben El Þaddayýn sahibi olan El'im" diye seslenen bir de yoktu.

Gün geldi Ýbrahim'e "ben El Þadday daðlarýnýn sahibi olaným" diye seslenen El; "sahipliðim olan yeri ve gözünün gördüðü þu yerleri sana ve yýldýzlar kadar çoðaltacaðým senin soyuna verdim" deyince iþin rengi hepten deðiþecekti.

Artýk köle-efendi sahipliðini açýklamak için El vardý. El'in sahipliði vardý. El'in sahipliði olan malýný, mülkünü dilediði kiþiye rýzk olarak vermesi vardý! Rýzký, takdir vardý. Herkesin rýzk kaderi olan alýn yazýsý ya da El mana anlayýþlý, El yazýsý denen fataliteyi (kaderi, kýsmeti, þansý-bahtý vs.) yaratan vardý.