Dokunmayýn Bugün Bana!

Hani!
Her yer günlük güneþlikken, yemyeþilken,
Tomurcuklar sabýrsýzlanýr ya merhaba demeye.
Hani!
Renkler seviþmek için zemin ararlar ya,
Filiz filiz çicek açmak için dalda budakta.
Hani!
Sonra bir fýrtýna çýkarda ansýzýn,
Nedeni bilinmez! tarifi edilmez.
Nasýl? kýrýlýrlar,
Nasýl koparlarsa;
Tutunduklarý yerden,onca umut,onca beklenti.
Ýþte öyleyim þimdi, dokunmayýn bugün bana!

Hani!
Birini seversin... kimi gülesiye, kimi ölesiye,
Canýna can kattýðýna inanýrsýn, dokunduðunda.
Hani!
Yediðin içtiðin o dur, soluðun nefesin hep o,
Kördür gözlerin ondan baþkasýna, saðýrdýr kulaklarýn.
Hani!
Sonra anlaþýlmaz bir kavga çýkarda ansýzýn,
Kývýlcýmlar yangýn, damlalar deniz olur!
Nasýl? parçalanýr,
Nasýl? daðýlýrsa;
Uçurumlardan yuvarlanan kaya parçalarý gibi.
Ýþte öyleyim þimdi, dokunmayýn bugün bana!

Hani!
Masadan düþmüþ bardak, tabak gibi,
Bakarken elinden kayan ayna misali;
Hani!
Azgýn dalgalarda batan küçük tekneler gibi,
Þafaðýn doðuþunda kaybolan yýldýzlar misali.
Hani!
Doðarken ölen bebekler olur ya, ya da;
Bebeðini doðurupda kendi ölen anneler vardýr.
Nasýl? kahrederlerse,
Nasýl? mahvolurlarsa;
Merhaba diyemeden elveda diyenler misali,
Ýþte bende öyleyim þimdi, dokunmayýn bugün bana