Kara gün dostuyum diye yüzüne gülenler,
Zoru görünce hiç düþünmeden seni terk ederler,
Göz yaþýný silmeyip umutsuzluðun içine iterler,
Yalnýz kalýrsýn yaþama hevesinden ederler.

Bitip tükendiðini görmek için sýraya geçerler,
Ýhanet adlý silahýn kurþunlarýna hedef seçerler,
Umuduna mutluluðuna göz dikerler,
Yalnýz kalýrsýn elinden ekmeðini alýp giderler.

Aðladýðýný gördükçe göklerde gezerler,
Düþersin kaldýrmayýp toprak misali ezerler,
Bükülmez sandýðýn belini bükerler,
Yalnýz kalýrsýn dost dediklerin düþman eli öperler.

Kara bir kabus olur uykunu bölerler,
Karþýnda diþ bileyip gündüzünü gece ederler,
Ellerinde yok olur gider inandýðýn deðerler,
Yalnýz kalýrsýn yüzüne bakmaz iyi gününde yanýnda gülenler.

Güvendiklerin yoluna engelleri sererler,
Sahip çýktýðýn deðerlerden vazgeçmeni isterler,
Uðrunda candan geçeceðin güzellikleri vermeni beklerler,
Yalnýz kalýrsýn dostum diyenler sýrtýndan hançerler.