Öyle uzanmýþtým bir tatil günü gecenin onikisinde... Kanepe rahat, elimde kumanda, zap yapýp duruyorum. O kanal senin, bu kanal benim, baþka bir kanal Ali Baba ve Kýrk Haramilerin. Yok caným, yok tabi ki kanal benim kanalým, söz temsili geziniyorum kanallarda... Ýnsan kanepeye de uzandýðýnda hem de gecenin ilerleyen saatlerinde iyice tembelleþiyor...


Þu çoraplarýmý yerimden kalkmadan bir çýkartabilseydim. Dur bakayým bir ayaðým ile öbür ayaðýmda ki çorabý çýkartmayý deneyeyim... ''Hadi sol ayaðým, ha gayret, taktýn mý týrnaðýmýn birini çýkar çorapý'' Büyük bir mücadele veriyorum... Alnýmdan boncuk boncuk terler akmaya baþladý... Aslýnda elimi uzatsam hemen çekip çýkartacaðým ama, hiç yerimden kalkasým yok vallahi... Gecenin bu saatinde vinç gelse beni oynatamaz. Hemen aklýma Fransýz Yazar Paul Lafrgue'nin Tembellik Hakký adlý kitabý geliyor. Hadi Ahmet biraz daha gayret, sen bu çoraplarý tek tek çýkartýrsýn. Denemeye devam her ne kadar tembellik hakkýn var ise de...


Neyse, epey uðraþtýktan sonra birini çýkartmayý baþardým. Cep telefonundan kendime alkýþ gönderiyorum... Birini çýkardý isem öbürünü de çýkartýrým diye düþünmeden edemiyorum. Baþlýyorum onunla da uðraþmaya... Zorlaya zorlaya onu da çýkartýyorum eninde sonunda... Zafer Benim. Oh be! Ayaklarýmýn hava alma haklarý var.


Sol ayaðýmýn baþ parmaðý ile sað ayaðýmýn baþ parmaðýný kavgaya tutuþturdum. Hayýr hayýr aslýnda ben tutuþturmadým da onlar birbirine girdiler, durun demeye kalmadan, Hacivat ile Karagöz gibi adeta... ''Hmmmm þþþþt! keratalar rahat durun bakayým, bak bak bak hiç de týnmýyorlar gece gece.'' Tam o sýrada da çok sevdiðim Talk Show baþlayýnca seslerini kesiyorlar zibidiler... Rahmetli babaannemin bir tekerlemesi vardý bu parmaklar hakkýnda, dur bakayým bir hatýrlamaya çalýþayým. Gerçi o tekerleme el parmaklarý ile ilgiliydi ama olsun bunlarda parmak ne fark eder... ''Baþ parmaaaak. baþar parmaaak'' duydular mý ki ne? ''Burdaaaa, burdaaaa'' Ahanda ikisi de cevap verdi... ''Uzun Hacý, Gül Pabucu.'' bunlarda duyar mý? ''Burdaaaa burdaaaaa!'' vallahi onlarda cevap verdi... Dur bakayým ''Batona Bacýýýýý'' o da duyar o da ''Burrrrrrrdaaaaaa'' Baþ Parmak, Baþar Parmak, Uzun Hacý, Gül Pabucu, Batona Bacý... Batona Bacý en kýsa olan serçe parmak... Ne bileyim iþte uyduran öyle uydurmuþ...


Ayaðýmýn tam ucunda bu günkü gazetenin magazin eki duruyor. Baþ parmak ile baþar parmaðýn arasýna bir sýkýþtýrsam onu hemen kendime çekeceðim de çok uðraþtýracak gibi beni... Uzun Hacý, Gül Pabucu, Batona Bacý kesinlikle halledemez bu iþi... Tam yakaladým derken zýrt diye kayýyor. Beþ dakikadýr uðraþýyorum, tam sýkýþtýrdým derken kayýp gidiyor ayak parmaklarýmýn arasýndan, tüh ki tüh! Hanýmý çocuklarý çaðýrsam, onlarda yattýlar...


Ayaðýmýn biri gece gece kaþýnmaya baþladý. Hay Allah! Bu saatte yerimden doðrulup kaþýyamam, bir ayaðým ile öbür ayaðýmý kaþýmaya baþlýyorum. Hatur hutur, hatýr hutur (Kaþýntý sesleri) öyle de güzel kaþýnýyor ki... Bu da deðiþik bir zevk imiþ yahu! Bu sefer kaþýyan ayaðýmý da kaþýntý tuttu... Bir onu kaþýyorum, bir öbürünü... Hmmmm! ''Kavga etmeyin bakayým ne güzel iþte birbirinizi kaþýyorsunuz.'' Siz merak etmeyin toplumda da çok kaþýnacak insan var, sadece siz mi kaþýnýcaksýnýz?


Gözlerim de kapanmak üzere oturma odasýnda ki kanepede... Kanepeden aþaðýya doðru kayýp da þöyle kumandalarý bir yanýma çeksem ya da kumandalarý çekemez isem televizyonun düðmesine basmayý becerebilsem... Þimdi haným yattý Allah'dan bu halimi bir görse hemen kuracaðý cümleyi söyleyeyim size ''Ahmeeeet tembellikten eþeðe dayý çaðýrýyorsun yine bakýyorum.'' derdi, der yani, demiþtir geçmiþte de, demeden duramaz... Yeriz laflarý billahi...