Evet, Ýstiklal Marþýmýz 97 sene önce 12 Martta Kabul Edildi.
Birinci Dünya Savaþý’ndan yenik çýkmýþtýk ve Mondros Mütarekesi’ni imzalamak zorunda býrakýlmýþtýk. Bu durum Mehmet Akif’i ( 1873- 1936 ) can evinden vurdu. “Üç bin yýldýr hür yaþamýþ ve medeniyet öncüsü olmuþ bir millet kefenlenemez! Buna kimsenin gücü yetmeyecektir” diyor, bütün gücü ile savaþýný sürdürüyordu.
Akif Anadolu’ya geçti. Birinci Büyük Millet Meclisi’ne Burdur Milletvekili olarak katýldý. Meclis Baþkaný Gazi Mustafa Kemal Paþa’nýn ve milletvekili arkadaþlarýnýn ricasý üzerine “Ýstiklâl Marþý”mýzý yazdý:
“Korkma, sönmez bu þafaklarda yüzen al sancak.
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yýldýzýdýr, parlayacak.
O benimdir, o benim milletimindir ancak…”
12 mart 1921 tarihli Büyük Millet Meclisi celsesinde Akif’in yazdýðý marþ, Hamdullah Suphi tarafýndan kürsüde okundu ve “Milli Marþ” olarak kabul edildi.
Kurtuluþ Savaþý’ndan sonra Akif Mýsýr’a gitmiþ ve bir dostunun (Abbas Halim Paþa) Kahire çevresindeki Halvan Köyü’nde 11 yýl yaþamýþtýr. Yurda döndüðü zaman “Mýsýr’da 11 yýl yaþadým. Fakat daha 11 gün yaþasaydým, herhalde çýldýrýrdým” diyordu. 1936 Haziranýnda yurduna dönmüþtü. Ayný yýlýn 27 aralýk tarihinde gözlerini hayata yumdu. Bir resminin arkasýna þu kýtayý yazmýþtý:
“Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince.
Günler, bu heyulayý da er geç silecektir.
Rahmetle anýlmak… Ebediyyet budur amma,
Sessiz yaþadým, kim beni nerden bilecektir.”
Mehmet Akif, sessiz yaþadý ve sessiz öldü. Fakat büyük sanatkâr, büyük insan, büyük vatanseverin þiirlerine ve hayatýna koyduðu ölümsüz uðultu, Türk milleti ile birlikte yaþamaya devam edecektir.
Bu milletin gönlündeki Akif, ilelebed var olacaktýr.