Þairler üþenmemiþler hep seni hep bizi yazmýþlar..
Ýlk görüþte aþkta biz,
Hasrette ,vuslatta, özlemde, gecede, gündüzde ,
Doðan güneþte, batan güneþte, yýldýzda
Parlayan her dolunayda ..
En acýsý ayrýlýkta, ihanette yine biz.
Sonu bilinen bir aþk mýydý o zaman yaþadýðýmýz?
Ayrýlýktan da bahsetmiþler..
Onu da bilmiþler..
Bize kalmamýþ sanki bir yol..
Olsa onu da yazarlardý deðil mi?
Hepsi aþýktý sanki benim gibi sana ?
Bunu da bilsinler þimdi..
Bütün ayrýlýk þiirlerini bir çýrpýda okuyup
uyumak istiyorum , intikam alýrcasýna..
vazgeçercesine..
Ýntihar edercesine..

Duygulardan,
Senden ,bizden
Þiirlerden, þairlerden, hayattan..
Soranlara yüksek dozda þiirden öldü dersiniz.
Okuduklarý ile okumadýklarý arasýna gömüldü dersiniz.
Bir þiirle baþlayan aþký , bir baþka þiirle bitti dersiniz.
Bu oyunu þairler yazmýþ sevdalýlar oynamýþ,
bilinen sonla noktalanmýþ dersiniz..
Mutlu son yazan þairler
filmlerde geç gelen polisler gibi geride kalmýþ dersiniz..