Ceza Evinden aylarca tünel kazýp kaçmýþtý Rýfat.
yaz günüydü buram buram sýcaktý
belli ki ilerleyen zamanlarda iyice bunalacaktý...


epey bir yol aldýktan sonra
yolda bulduðu hasýr þapka ile
terk edilmiþ bir yapýdan girdi içeri
bir de eski tabanca arka cebinde
ha düþtü ha düþecek derken oturdu bir köþeye.


hafiften uykusu geldi
daldý rüyalar alemine derinden
memleketini köyünü gördü önce
sonra baþý yazmalý mübarek anasýný
bir de ahýrda ki sarýkýz ile danasýný
Sevdiði Ayþesi girmese olur mu hiç rüyaya
o da kýyýsýndan köþesinden dahil oldu...
uykusunda ki dünyaya...


hava sýcaktý hem de çok sýcak
sivriler ha daldý ha dalacak
bakalým birazdan ne olacak
kan çýkacak çýkacak ama kimden
kanlýsý zaten çok uzaklarda
sinekler kamikaze adeta bir dalýyorlar
hem de ne dalma
rüya görürken de olmaz ki
be hey sinekler adamýn üç kuruþluk keyfi var zaten...


bir iki el salladý
týnmadý sinekler kýs kýs güldüler sadece
þapkayý vurdu bir iki o da olmadý
çekti Kýrýkkale'yi
alnýnýn çatýna saydýrdý sineklerin
ne kadar mermi varsa boca etti
bir iki üç beþ
belli ki canýna yetti
sinekler ne anlar hemþo tabancadan
sende de mermi bitti...


anlamadýlar zaten
çevredekiler anladýðý zamanda
çevresi sarýlmýþtý Rýfat'ýn
anons üstüne anons
''Teslim ol Türk Adaletine.''
düþündü düþündü tüh be ulan dedi
bir gece Ayþe'nin yanýna varaydým da
ondan sonra gelseydiniz yakalsaydýnýz
sonra kýzdý baðýrdý çaðýrdý sineklere
bir de sunturlu küfür etti
umurunda bile olmadý sineklerin...


''Ah ulan sinekler yaktýnýz beni.''
son sözü de bu oldu...
hafiften gözleri doldu
ellerinde kelepçeler hayatý yine soldu...