Her gün ayný duyguyla uyanýyorum;
Hiç unutamayacakmýþ gibi.
Aslýnda hatýrlamýyorum duadan ötesini.
Ýsyana söz düþmesin diye de,
Sildim gözyaþýmýn gerisini.
Gülüþümü býraktým bir musalla taþýna;
Biliyorum, dönmeyeceksin,
Sonsuza kadar gittin;
Devirip koca bir acýyý baþýma.
Oysa ki o an ölen bendim;
Sen ise yaþýyorsun hâlâ karþýmda.
Þimdi yokluðunun etrafýnda geçiyor hayat.
Sensizlik demek deðil ayrýlýk.
Ne kadar yarým, ne kadar eksik kalsam da;
Sen her þeydesin,
Her þey sende artýk.
Özlemin bir ateþ gibi yakýyor olsa da,
Zor gelse de kokunu almadan yaþamak
Ve kendimden geçmeden düþünmek seni,
Bir türlü mümkün olmasa da,
Ýçimde her gün yeþillen diye;
Þiirler yazýyorum mýsralarý afilli.
Odamda ki rüzgâr dinmesin diye; camlarý açýyorum bir bir
Ve bir bir, günleri sayýyorum,
Yüreðim tetikte, ellerim karanfilli.
Kollarýna saklanýp kapýlarýn her gün ,
Geleceðin aný bekliyorum;
Gelmeyeceðini bile bile...
(29 Temmuz 2015)
Arzu Karadoðan