Gönlümdeki sýzýya nakýþ oldu da nilgün
Ruh bedenden ayrýldý sandým ben o minvalde
Gece þeb-i yeldaydý karardý tamamen gün
Hüzne giriftar oldum gönlü kýrýk bir hâlde


Sustu o demde keman ney tambur cümbüþ ve ut
Bir hazin hikayenin mimarý oldu nilgün
Baþýmda döndü durdu firak renkli bir bulut
Oldum aþk ikliminden gam diyarýna sürgün


Unutmak kolay deðil hatýrlar yýðýný
Bu sürgün hikayesi ebedi iflah etmez
Nilgün ateþe verdi tüm çeyiz sandýðýný
Bu yangýndan çýkmaya benim sükutum yetmez


Yâr bir vefa yoksulu ben aþkýn çerisiyim
Ne kalemimde derman ne gözlerimde fer var
Kendi hâlinde mahzun çaydanlýðýn isiyim
Sevgili sanýyor ki kendisine zafer var


Oysa büyük yenilgi aðýralayacak onu
Beklediði zaferin rengi sükutu hayal
Cenneten kovulmaktan beter olacak sonu
Hasrete güfte yazmak bend e deðiþmeyen hâl
Ankara, 20.01.2018 Ýbrahim Kilik