Kaldýrýmlara ayný mesafede sýralanan aðaçlarýn,
Kendilerini güneþten saklayan ýþýklarýn canbazlýðýnda,
Tükeniyormu yoksa bizimle tükenen bu zaman,
Ve düþündükçe hiçbir gidilmeyen yol,
Dönüþü olmayan bir suskunluk kaplýyormu içini,
Doðmadýðýn bir kenti doðuruyormu analar kendinden,
Tanýmadýðýn yüzler sarýyormu cam kýrýðý düþlerini,
O hep eski yaz günlerini yad ediyormu gelmeyen gençliðin,
Sözcükler okunmayan bir hayatý bitiriyormu kendiliðinden,
Ne dert var elinde ne sevinç,
Gelipte geçmiyormu hiçbiri gözlerinin önünden,

Bilirim,denize bakarsýn bütün gün,denizler sana,
Dünyana ait olmayan bir gökyüzünde yaðmurlar bana,
Akþamý ruhuma býrakýpta karýþtýðýn her yokluðuna,
Söz veriyorum güzelim,
Doðum gününde karýþacaðým ben en derin uykularýna,
Yaz bir kenara,beraber öðrenelim hayata mütemadiyen,
Sevgilim,
Seni sevmek deðiþilmezmiþ yaþanan hiçbir zamana,

Sonra,evlerde eflatun lambalar hani sabahý çeker,
Aklýmý baþýmdan devþiren bir yalnýzlýk ortasý,
Nasýlda sensizliðe isyan edip gecelerce seni beklersem,
Bu devingen süreçte,hayatý anlayabilip,
Öpüpte ýslanan saçlarýný yaðmurlarda,göðsüne yaslanabilirsem,
Özlersem seni yine,yüreðinde býçaklanýp ruhundaki aþk'a,
Sevdiðim,
Bu doðum gününde uyanýrým ancak ben,
Gözlerin renginde güneþi kollarýna alan uykularýna,

Artýk ister sonbahar olsun geçip giden her hüzün,
Ýster mevsiminde bembeyaz bir karakýþ,
Kaldýrýmlara içimdeki sevdaný vuran her gülüþün,
Ýlk sarýlýþým olsun sana sevgilim doðum günün,
Ve kýzaran yanaklarýma dokunan masum yüzün,
Doðduðun gün beni öldürecek biliyorum,
Beni utandýran her öpüþün...