Tüccar:
     -Bravo sana Badi! Gazetede seninle ilgili haberi okurken hem gözlerim yaþardý hem de seni tanýdýðým için mutlu oldum. Haberde Badi'nin katili görüp görmediði de soruluyor. Doðrusu benim de aklýma bu soru geldi. Gördüyse Badi'yi büyük bir tehlike bekliyor demektir. Onun için bundan sonra Badi'ye mukayyet olmak gereir.
     Hoca:
     -Badi bizim kahramanýmýz. O, her þeyi hak ediyor, akýllý bir köpek olduðu zaten belliydi. Katili görmüþ olsaydý belki de ona da saldýrýrdý, diðer köpeklere olduðu gibi.
     Doktor:
     -Bu hayvaný gözünüzde fazla büyütmeyin. Okuduklarýnýz gazetecilerin uydurmasý olabilir. Badi'nin cesedi kendi yemek istediði için, öteki köpeklere karþý çýktýðýný düþünüyorum. O sýrada civarda dolaþan bazý insanlar yetiþip bunu engellemiþlerdir. Katili gördüðünü de sanmam; eðer görseydi þimdi hayatta olamazdý. Bu kadar cinayet iþleyen biri, arkasýnda -bu köpek de olsa- bir tanýk býrakmaz.
     Tüccar'a telefon gelince erken ayrýldý. Kenan Baba onu uðurlamak için aþaðýya inerken, su almak için Hoca da onlarla beraber gitti. Terasta o gaddar adamla kaldým mý tek baþýma! Gözlerimi gözlerinden kaçýrmaya çalýþsam da baþaramýyordum; çünkü üzerime çiviliydiler. Kin ve nefret dolu, çakmak çakmak gözler; düþmanca bakýþlar... Kaným dondu. Neden bu adam bana karþý bu kadar öfkeli? Bundan önceki görüþmemizde bana böyle haince bakmamýþtý ve iyi bir insan olacak umuduyla sevinmiþtim. Þimdi ne oldu da, ne deðiþti de kin ve nefret tekrar öne geçti? Ama bu, bana kalýrsa sadece kin ve nefretten ibaret deðil, ayrýca benden intikam da almak istiyor olabilir.
     Ben bunlarý düþünürken o, yerinden kalktý; bana zarar verir korkusuyla duvar kenarýna çekildim. Belki yanýlmýþýmdýr, adam etrafý seyretmek ya da aþaðýya inmek için ayaða kalkmýþtýr. Hayýr yanýlmamýþým. Ýþte üzerime doðru geliyor ve iyice yaklaþýnca da sol ayaðýný kaldýrýýp kafama vuruyor. Yediðim tekme beni öylesine sersemletti ki önce hiç sesim çýkmadý, oraya yýðýlýp kaldým. Biraz sonra kendime geldiðimde baþýmdaki müthiþ acýyý hissettim ve viyaklamaya baþladým. Niyetini anlamýþtým: Beni öldürmek! Bir kere daha tekme atmak için bu sefer sað ayaðýný kaldýrmýþtý ki, sesimi duyan Kenan Baba ve Hoca merdivenleri ikiþer üçer çýkarak terasa geldiler. Kenan Baba hemen beni kucakladý.
     -Ne oldu sana arkadaþým Badi? Dedi. Hoca da birkaç laf etti, ama ne dediðini tam olarak hatýrlamýyorum. Doktor, Kenan Baba'ya cevap verdi:
     -Ufak bir kaza caným, yanlýþlýkla üzerine bastým. Galiba içkiyi fazla kaçýrýdm da!
     Kenan Baba, bu sözlere cevap vermedi, inanmamýþtý. Kafasýný salladý, yüzü iki karýþtý. Hoca'nýn da ondan aþaðý kalýr tarafý yoktu.
     Gecenin geri kalan zamanýnda Kenan Baba'nýn ve misafirlerinin konuþmalarýna kafam zonkladýðý için dikkat edemedim. Yalnýz, giderken Doktor'un þehir hayatýndan býktýðýný ve yakýnda buralarda bir yere taþýnmak istediðini duydum.
     Üç gün aptal gibi dolaþtým. Bu arada Doktor'un taþýndýðýný Kenan Baba'nýn Tüccar'la yaptýðý telefon konuþmasýndan öðrendim. Caným daha çok sýkýldý. Onun bize bu kadar yakýn olmasý hoþuma gitmiyordu; çünkü onu daha sýk görmek zorunda kalabilirdim. Son olay, sabrýmý iyice taþýrdýðýndan yaptýklarýný ona ödetireceðime dair bir karar verdim. Hem de ilk gördüðümde... Neresini yakalayabilirsem orasýný ýsýracaktým. Böyle bir hareketin bedelini pahalýya ödeyebilirdim, ama olsun. Kenan Baba bana kýzabilir, beni evden kovabilir ya da ýsýrdýðým için bu alçak beni þikayet edebilir; tabii itlaf ekipleri de iþimi bitirebilirdi. Bütün ihtimalleri düþündüm, kararýmý uygulayacaðýma dair kendime defalarca söz verdim.
(Devam edecek...)