Ertesi günkü gazetenin manþetinde kocaman puntolarla “Kahraman Köpek: Badi” yazýyordu ve büyük bir fotoðrafým yayýmlanmýþtý. Cinayet anlatýlmýþ, benim cesedi korumak için diðer köpeklerle nasýl mücadele ettiðim abartýlarak verilmiþti. Bire karþý onlarca köpekle dövüþmüþüm, yaralanmýþým ama gene de cesedi onlara býrakmayýp yardým gelinceye kadar korumuþum. Kýsacasý gazeteci hayal gücünü sonuna kadar kullanmýþ.
     Haberin “Badi, seri katili gördü mü?” “Seri katili Badi tanýyor mu?” ara baþlýklarý beni rahatsýz etti. Bu açýkça beni seri katile hedef göstermekti, bundan sonra geride tanýk/delil býrakmamak amacýyla beni de öldürmek isteyebilirdi.
     Köydeki Recep Dayý cinayetinden sonra, buradaki evlerden birkaçý bahçe duvarlarýný yükseltirken birkaçý da yüksek olan duvarlarýnýn üzerine dikenli tel koydurdu. Hatta kamera sistemi kurduran bir kiþi bile vardý. Piknik alanýndaki olaydan sonra hemen hemen bütün evlerde güvenlik tedbirleri artýrýlmaya baþlandý. Artýk buraya her gün bu iþleri yapan firmalara ait onlarca araç ve eleman geliyordu. Kamera ile gözetlenen ev sayýsý da arttý. Ahþap olan bahçe kapýlarý deðiþtirildi, yerine demir kapý kondu. Evlerin pencerelerine demir korkuluklar takýldý. Bir de bizim açýmýzdan güzel bir olay yaþandý: Evlere girmek isteyen yabancýlarý engellemek amacýyla kullanýlmak üzere, sokak köpekleri sahiplenildi. Þimdilerde sokakta tek baþýna dolaþan bir köpek bile görmek imkansýz.
     Kenan Babanýn evinde de çalýþma vardý, ama bu seri katilden korunmaya yönelik bir çalýþma deðildi. Evin badana edilmesi ve bazý yerlerinin onarýlmasý gerekiyordu. Badanacý usta, iki günde iþini bitirdi. Becerikli adam. Eþyalarý odanýn ortasýna toplayýp üzerine naylon bir örtü koyup badanaya baþlýyor. Yere ya da eþyalarýn üzerine bir tek damla boya dökmeden iþini bitiriyor.
     Verandadaki ahþap korkuluklarýn çoðunun ve direklerden dört tanesinin deðiþtirilip boyanmasý ve verniklenmesi de gerekiyordu. Ayrýca aþaðýdaki ve yukarýda saçaklarýn gölgelikleri de çok yýpranmýþtý, bunlarýn da elden geçip boyanmasý lazýmdý. Kýrýk kiremitler de vardý. Bu iþ için de Kenan Baba, askeriyeden emekli, altmýþ beþ yaþýnda bir marangoz bulmuþ. Adam biraz kaçýk. Çok konuþuyor, hep gülüyor. Yaþýna raðmen çok enerjik, hýzlý çalýþýyor.
     Mehmet Usta, ilk gün aletlerini, tahtalarý, merdiveni, çimentoyu, boyayý, verniði, içinde harç yapacaðý kaplarý kýrmýzý bir Toros'a yükleyip getirdi. O kadar çok malzeme yüklemiþ ki arabanýn arkasý yere deðdi deðecek; önü de havada. O araba o kadar eþyayý nasýl aldý, nasýl getirdi? Üstelik o gün yanýnda bir de yardýmcýsý vardý.
     Mehmet Usta konuþkan bir adam. Aðzý hiç boþ durmuyor: Konuþuyor, gülüyor, küfür ediyor; etrafta kimse olmazsa þaka yollu bana sataþýyor. Sevdim bu adamý. Hiç kýrýcý deðil, sadece çenesi düþük! Bana bile bir insan gibi davranýyor.
     Ýkinci gün yardýmcýsýný getirmedi. Tek baþýna beþ gün daha çalýþýp iþi bitirdi. Marangozluðuna diyecek yok, çünkü elli yýllýk meslek tecrübesi var, lakin boya iþinden pek anladýðý söylenemez. Yerleri rezil etti, her tarafý boya içinde býraktý. Nerede badanacýnýn temizliði, nerede Mehmet ustanýn yaptýðý boyama? Ýþ bittikten sonra eve bir bayan geldi, yerdeki boyalarý temizlemek için. Üç günün sonunda ancak iþi bitirebildi.
     Badana, tamir, boya ve temizlik iþi bittikten sonra bir gece, Kenan Baba'nýn arkadaþlarý geldi. Tabii gelenler arasýnda Doktor da vardý. Terasta yemek yendi, kadehler tokuþturuldu. O gecenin konularýndan biri de bendim. Tüccar ve Hoca bana defalarca sarýlýp tebrik ettiler, hatta etleri kendileri yemeyip beni beslediler. Övgü dolu sözler de söylediler; Kenan Baba bu konuda suskun olmasýna raðmen davranýþlarýyla benimle gurur duyduðunu belli ediyordu.
(Devam edecek...)