Yedim, hepsini bitirdim. Parka doðru yürüdüm, karþýdan Nurcan geliyordu. Beni görünce elleriyle iþaretler yapýp anlaþýlmaz sesler çýkardý. Nurcan deyince bayan zannedilmesin, erkek. Kýrktan biraz fazla yaþý var. O da Emin gibi özürlü, birkaç kelimenin dýþýnda konuþamýyor. Fakat konuþulanlarý anlýyor ve uygun tepkilerde bulunuyor.
     Nurcan'ýn elinden çubuk krakeri hiç eksik olmaz. Biri ýsmarlarsa krakerini oraletle yemeyi çok sever. Kraker istersen katiyen vermez. “Aga, aga..” der. Yani abim kýzar demek istiyor. Cebinde küçük bir oyuncak arabasý çoðu zaman vardýr. Bazen de tespið. Tabii içinde 15-20 lira parasý olan cüzdaný. Cüzdanýn içinde kaybolursa aranacak telefon numarasýnýn bulunduðu bir kaðýt.
     Nurcan, çocukken ateþli bir hastalýk geçirmiþ ve ondan sonra da bu hale gelmiþ. Tedavi de ettirilemediði için özürlü olarak yaþamýna devam etmek zorunda kalmýþ. Birkaç kere yolda araba çarpmýþ, bir kere de köpek ýsýrmýþ. Þimdi o yüzden köpeklere düþman. Bir köpek görünce sadece çýðlýk atmakla kalmýyor vuracakmýþ gibi de yapýyor. O nedenle bu hareketini gören köpekler de benim gibi diþlerini göstererek ona havlýyor. Böyle giderse Nurcan'ý bir gün ýsýrmak zorunda kalabilirim.


     Nurcan'a ailesi çok iyi bakýyor. Giysileri yeni, temiz ve ütülü. Saç-sakal traþý zamanýnda yapýlýyor. Ýstediðini alabilsin diye cüzdanýnda daima para var, ama o sadece ya çubuk kraker ya da oyuncak bir araba alýyor.
     Bu parkýn özürlüleri Nurcan ve Emin'le bitmiyor. Murat var akýldan özürlü, belediyede özürlü kadrosundan çöp toplama iþinde çalýþýyor. Çok kilolu, þeker hastasý, her gün insülin yapýlýyormuþ, þekeri 400-500 civarýnda. Gene de ekmek ve tatlýdan vaz geçemiyor. Murat, vergi kesilmediði için bir hayli yüksek maaþ alýyormuþ. Kendi anlattýðýna göre maaþýndan eline geçen ayda sadece yüz liraymýþ. Çünkü bankamatik kartýna el koyan kardeþi parayý çekip harcýyormuþ, ona da harçlýk olarak yüz lira veriyormuþ. Kardeþi Murat'ýn parasýný kadýnlarla yiyormuþ. Kartýný istese de vermiyormuþ, zaten verse de Murat'ýn bankamatikten bu kart ile para çekmeyi becermesi imkansýz...
     Veli var, ayaðý sakat; Rýza var, o da akýldan yana problemli, parktan ziyade çoðunlukla camii avlusunda oturan bunamýþ birkaç ihtiyar adam var. Daha da var. Özürlülerin hepsi erkek, bayan neden yok? Olmaz mý, vardýr. Anlaþýlan özürlü bayanlar dýþarýya býrakýlmýyorlar...
     Parktan çýktým, yaya kaldýrýmýnda etrafa bakýnarak gidiyorum. Caddenin karþý tarafýnda dükkanlar sýra sýra... Nalbur, market, berber, emlakçý, bakkal, bir berber daha, köfteci, PTT, banka þubesi, kýraathane, bir bakkal daha, kargo firmasý, ayakkabý maðazasý, bayan kuaförü, bir emlakçý daha, lokanta... Müþterisi olmayan esnaflarýn bazýlarý dükkanlarýnýn dýþýna çýkýp etrafa bakýnýyorlar. Bankanýn önü insan dolu, emekli maaþlarý ödeniyor olabilir. Kýraathane müþterilerinin çoðu da havanýn güzel olmasýndan faydalanýp kaldýrýma konulmuþ masalarda oturup çay içiyorlar, sohbet ediyorlar. Caddenin her iki tarafý park etmiþ arabalarla dolu. Özel araçlar, kamyonlar, servisler; içleri sebze-meyve, balýk, yað, peynir dolu müþteri bekleyen kamyonetler...
(Devam edecek...)