Bilindiði gibi insan; düþünerek ve akýl yürütmesiyle diðer canlýlardan ayrýlmaktadýr. Akýl ve düþüncesini geliþtirip, birçok istem, edinim ve arzularýný sýnýrlamaya baþladýðý andan itibaren insan adayý olur.
Üst insan ise; düþünce potansiyelini geliþtirmiþ, evrensel akýl derecesine ulaþýp, tüm içgüdüsel duygu ve hareketlerini sýnýrlayan doða, çevre ve cinsiyle sorunsuz yaþayan insan demektir.
Ýki yüzlülükse; insanýn hayvani duygularýný (Menfaat) sürekli öne çýkaran egonun yükseliþiyle, hiçbir sýnýr ve kural tanýmadan her türlü yalan, hile ve oyunlarla doyumsuzluk içerisinde çevresini rahatsýz eden insan tipidir.
Ýstisnalarýn dýþýnda dünya yüzünde bugüne kadar yaþamýþ ve yaþamaya devam eden insanlarýn yer aldýklarý kategorinin, ikiyüzlülük olduðunu rahatlýkla söyleyebiliriz. Bunun en açýk kanýtýysa, maddiyat yüzünden bitmek bilmeyen savaþ, kavga talan, hile ve didiþmeleri gösterebiliriz.
Ýfade edilen insan kategorinin en büyük sýðýnaðýysa, insanlar arasýndaki zeka, kültür ve bilgi farklýlýðýný, yaratýcýnýn bir lütfu sayýp, birbirine karþý maddi ve manevi yarýþ silahý olarak kullanasý.
Bunlar içerisinde baþta sermaye sahibi ve bürokratlar olmak üzere, çeþitli parti ve dinlerin arkasýndan sorgusuz sualsiz padiþahým sen çok yaþa þeklinde gidenlerdir.
Çünkü mantýklý düþünme sistemi var olduðu günden bu zamana kadar, herkesin insan olmak ve insanlýktan bahsetmesine raðmen, bazý grup ve bireylerin dýþýnda, üst insan düþüncesinin bir türlü hâkim olmadýðýný tüm dünya kabul etmektedir. Bunu þu þekilde de ifade edebiliriz.
Ýçerisinde bulunduðumuz çaðda herkes demokrasiden bahsettiði halde, yine herkesin kendi egoist mantýðýna göre demokrasi istemesine benzemektedir. Ayný þekilde sýnýrsýz ve doyumsuz içgüdüsel arzu ve menfaatleri için bildiðini okumaya devam eden insanýn, insanlýðýn bittiðinden dem vurmasý tam anlamýyla iki yüzlüðü de aþan çirkefliktir. Ýnsanlýk bu dünyaya hiçbir zaman gelmedi ki bitsin.
Temel gerçeklik bu þekilde olduðuna göre demek ki, Aristotelas’ýn belirttiði gibi insan hâlâ düþünen hayvan derecesini aþamamýþtýr. Felsefenin ustadlarý, insan düþünen bir hayvandýr”, dediði günden bu zamana kadar yaklaþýk 2500 yýl geçmesine raðmen, insanlýðýn aramaya devam edilmesi, toplumlarýn iki yüzlüce yaþadýðýnýn en açýk ifadesidir. Tüm bunlar biraz aðýr ve fazla oluyor diyecek olanlara, þu önermeyi gözden geçirmeleri salýk verilir.
Her birey tüm deðerlerini önüne koyup ne yaptým, neden hep kavga ve yarýþ içindeyim, insani olarak ne kazandým ne kaybettim, nereye vardým, insanlýðýn ortak evrensel deðerlerinin neresindeyim? Gibi sorularla, kendi konumunu bilince çýkarmadýðý sürece, insanlýðýn geleceðini kimse beklemesin.
Çünkü dünyada her ölçü, deðer, ifade ve duygular, insani düþüncesinin evrensel kriterleri doðrultusunda “Merak, Sorgulama ve Ýlerleme” yöntemiyle anlam kazanmaktadýr. Bunun dýþýndaki ölçülerin hiçbirisi üst insana uygun deðildir. Mantýklý düþüncenin ortaya çýkýþ tarihine girmeden, konuyu daha kýsa ve anlaþýlýr þekilde ifade etmek için, insanýn ego psikolojisini ele alarak incelemek gerekir.
Örneðin sözde çaðýmýzýn modern ve bilgili insaný, gördüðü ve duyduðu her þeye sahip olmak için, ganimet görmüþ savaþ maðribi gibi, aðzý sulanarak hiçbir sýnýr ve kural tanýmadan saldýrmak, hayvani deðilse nedir?
Ýfade edilen örnekten yola çýkarak, insan anatomik açýdan ve beyin hücrelerinin hareketi bakýmýndan iki temel duygu ve hisler üzerine yaþar. Bunlardan birisi hayvani özellik olan doðal edinim duygusunun yükselerek bencillik þeklinde (Ego) dýþa vurmasý iken, diðeriyse her duygu ve hislerin yarattýðý hareketlerin sonucunu sorgulayan düþünme yetisidir.
Ýþte deðerli felsefeciler ve iyiniyetli bazý insanlar, kiþilik üzerine yýllarca akýl yorup, insanýn doðal ve zorunlu hareketlerini sürekli sorgulayan düþünce yetisini geliþtirip yüceltmesi için, gece gündüz çalýþmýþlarýna raðmen, gelinen nokta hiçte iç açýcý deðildir.
Tek iyi geliþmeyse, Birleþmiþ Milletler (BM) baþta olmak üzere, Avrupa Ýnsan Haklarý Sözleþmesi’nin (AÝHS) belirlemiþ olduðu evrensel insan haklarý kriterlerinin meþrulaþtýrýlmasý olmuþtur.
Mevcut sözleþmelerin önemli bir kýsmýný imzalayan devletlerin büyük çoðunluðu, bu ilkeleri sürekli ihlal etmeyi sürdürmeleriyle, insanlarý temsil eden resmi kurumlarýn ne kadar hayvani ve ikiyüzlü olduðunu göstermeye yetmektedir.
Bu demek oluyor ki, gerçek felsefeci ve bazý hümanist kiþi ve kurumlarýn dýþýnda, devletlerde dahil dünya toplumlarýnýn % 90’ý sorgulayan düþünen ve yaþamýna sýnýrlar koyabilen üst insandan tamamen uzak olduklarýdýr. Durum bu olunca, ortaya þöyle bir gerçeklik daha çýkmaktadýr.
Adýna yaþam mücadelesi deyip sürekli birbirinin yüzüne bakarak ailede, akrabada, arkadaþ, grup, çevre, din, parti, toplum ve devlet iliþkilerinde, her türlü hile ve cambazlýk oyunlarýyla ben daha üstünüm demek, asla insan olmanýn gereði sayýlamaz. Tüm bunlarýn en büyük ve tek sorumlusu devlet sistemleridir.
Çünkü insan ve doðadaki canlýlar arasýnda mevcut olan fiziki ve zekâ farklýlýðýný meþru bir yarýþ kaynaðý olarak gösteren devlet yönetimleri, her alanda savaþý resmileþtirmiþlerdir.
Halbuki insanlar arasýnda mevcut olan zekâ farklýlýk yetisi insanýn, insanca düþünüp ve kendilerine en uygun ortak sistemi bulmak için bulunmaz bir deðerdir.
Hani insanýn hep sosyal bir varlýk olduðunu söylemiyor muyuz? Ýþte sosyal insaný yaratmak için, yarýþ mantýðý terk edilip, ortak insani yaþam düþüncesi meþrulaþtýrýlmalýdýr. Bu düþünce hakim olsa, doðadaki mevcut varlýklar günümüz dünya nüfusunun iki katýný rahatlýkla doyuracak durumdadýr.
Toplum ve insan yaþamýndaki tüm bu olumsuzluklarýn ana kaynaðýný oluþturansa, insan psikolojisine uygun her þeyde sýnýrlý yaþamayý temel alan insan odaklý eðitim sisteminin olmayýþýdýr.
Diyebiliriz ki, dünyada en zor bilimsel çalýþmalarýn baþýnda insaný eðitmek (Pedogoji Biilimi) gelmektedir. Bu yüzden çoðu devletler popülist politikalarýný haklý göstermek ve çabuk sonuca varmak için, sürekli hayvani içgüdüleri okþayan plan ve programlarý yücelmektedirler.
Bazý ülkelerin haricinde, diðer devletlerin eðitim sistemleri insanlarýn hayvani arzularýný rahatlýkla kamçýlayan maddi, din, cinsellik, futbol ve etnik güdülere dayandýrmalarýdýr.
Ve tek hedef sürekli büyüyerek zenginleþmek, herkesten üstün olmak ve lüks içerisinde yaþamaktýr. Böyle bir mantýk ve eðitim sisteminde çocuklar küçük yaþtan itibaren paranýn, lüksün, dinin ve cinselliðin kölesi konumuna sokulmaktadýr. Ondan sonra hak, hukuk, adalet, mütevazilik ve insanlýktan bahsetmek ikiyüzlülükten daha aþaðý bir durumdur.
Bir toplumun veya kiþilerin ifade edilen olumsuzluklardan arýnýp, üst insan noktasýna ulaþabilmesi için, baþta devlet sistemleri olmak üzere eðitim ve dini tüm deðerlerin sorgulanýp ayýklanmasý gerekir. Ancak bu þekilde gerçekten düþünen, sorgulayan ve maddiyatýn kölesi olunmayan özgür insan yaratýlabilir.
Farklýlýklarý birbirine karþý üstünlük ve bir tanrý vergisi görüp, yarýþ adýyla her þeye arsýz ve sýnýrsýzca sahip olma mantýðý ve eðitim biçimi, bir ülkede hüküm sürdüðü müddetçe birey, toplum ve devlet olarak ikiyüzlü ve hayvani ölçülerde yaþanmaya devam etmek demektir.
Sonucu Amerikalý iktisat bilimcisi Kenneth Buoldin’in þu belirlemesiyle baðlamak belki daha özet bir ifade olacaktýr. Her þeyin sýnýrlý olduðu bir dünyada, sýnýrsýz zenginleþmeyi düþünen deli deðilse kapitalisttir.
Buolding’in bu belirlemesinden yola çýkarak “Ýnsanlar sýnýrsýz düþünüp, her zaman sýnýrlý yaþamayý bilmelidirler” ifadesi belki de tüm sorunlarý bitirecek en basit anahtardýr.

     Cemal Zöngür