Habil, Kabil hem totem sahipli totem kardeþliði; hem de ilah sahipliði üzerinde ilahi (ilanen) kardeþliði olan melezlerdi. Totem sahipli ve totem kardeþlik; sürü yaþamdan kopup inþa olan bir parça oluþtu. Ýlahi sahiplik ve ilahi kardeþlik te totem sentezli birleþen ittifaký yapýlarýn, ilah adý altýnda tekel (tevhit) olmalarýdýr.

Ýlahi tekillik, totem aitliklerden oluþuyordu. Ýttifak içindeki her bir totem aitlik, ilah aitliði oluþla kümelendi. Totem aitlikler (sahiplikler) neden ilahi sahiplikler olmuþtu? Çünkü totemi sahiplik dýþa kapalýydý. Totem dýþ temasý ve ittifaklarý öngörmezdi. Bu nedenle dýþ temasý ve ittifaklarý ön gören bir iradi karar alan yapý; totem yasaya aykýrý oluþla; ilahi yapýya dönüþmüþtü. Ýlahi süreç bu tarihi izi taþýr.

Ýlk mal edinme giriþmesi de El süreçleriyle ortaya konmuþtu. Ortaklýðýn olan üretilen mal mülke kimse burasý benim demeyi aklýna getiremiyordu. Gün geldi kamuya ait olan süreç yansýmalarý kiþiye ait olan süreç yansýmalarýna dönüþtü. Yani tekel olan genellik, parça olan özel süreçlere dönüþtü. Yani tevhidi olgunlaþmasýný tamamlayan tekelci ilahi olan genel yapý, parçalanma süreçlerine girip, özel yapý oldu.

Doðaldýr ki parçalanma süreci içine giren tekelci ilahi yapýnýn mana diliyle anlatýmý da El düþüncesiydi. Yani El düþüncesi ilk özel mülk sahipliðiydi. Pekiyi de bu nasýl olacaktý? “Burasý El’in demekle” süreç baþlatýlmýþtý. Bir kýsým kamu malý, El’in olmuþtu. El’in olan kamu malý üzerindeki kiþisi çalýþma da El’in olmuþtu. El özel mülkü, bu ilk aþamada tapýnak üzerine intikal ettirildi. Tapýnak kolektif oluþun yaný sýra El sahipliði gibi özel mülk oluþ hüviyetini de barýndýrmaða baþladý. Kolektif buna saygý duydu.

Ben “El Ýlahýnýz” olaným diyordu bu ayrýcalýðýyla. El’in kendisini, ilah olmakla sunu yapan anlaþýlmasý, ilah hükmünde olmasýydý. El olmasý da ilaha karþý kendi mal mülk sahipliðini olmasýydý. Ve bile kendi iradesinin, kendi tasarrufunun olmasýydý. El’in kendi sahipliði giderek uygulanan yaþam tarzý içinde açýk açýk ortaya çýkacaktý. Bu ortaya çýkýþ sýrasýnda kendisine bu kez de “Ben El Baal’nizim” diyecekti.

Baal; El gibi efendi (sahipliði olan) demekti. Bunun yaný sýra koca, eþ demekti. Demek ki baal’in koca olma; eþ olma sahiplikle tasarrufu olmasý; kadýnlar üzerine de ikinci bir köleci vurguydu. Bu vurgu köleci zihniyeti derece derece kýlýp, süreci içinde çýkýlmaz bir tartýþma yapmaktý. Köleci mantýða da çok uygundu. Süreç böylece aþama aþama uygulanmasý gibi zihnen de karmaþýklaþtý. Kiþiler anlayýþý her bir tartýþma içinde yitip gitmekle, süreç anlaþýlmaz tutumla kaostan kaçýnmanýn, El’e sýðýnmasý oluyordu.

Bu propagandacý mantýk, köleci ideolojiyi anlaþýlamaz oluþa götürüyordu. Kadýn üzerinde egemenlik El marifetli anlam geçiþiyle “Bali’nize” (eþiniz, koca sahibinize) dönüþüyordu. Sahiplik köle sahipliðini de içeren bir anlamdý. O halde Baal sahipliði ikinci bir adýmla kadýn (cariye) köleliðini içeriyordu. Ýmanlý bir kadýnda bu sese uyuyordu.

Bunun altýnda yatan öðreti pek açýktý. Kölecilik anlatýsý içinde kaleyi içten fetih etmekti. Kadýn sosyal rol model gereði günün çok büyük bölümünü çocuk yetiþtirmekle geçiriyordu. Köleci ruhlu bir kadýn; köleci ruhlu nesiller yetiþtirirdi. Kadýn üzerinde oynanan bu baskýcý ruh taktiði kadýný kapatmakla uç verdi. Baský ve basýnca tevekkül içinde olan kadýn da türban özgürlüðü; yok efendim hicap ve örtünme inancý gibi basýnç transferleri üzerinde deþarjlarla görmezi olduðunu, hicap özgürlüðü içinde gördüler!

Bu tarz inanç öðelerinin inanç içinde olup olmamasýný söylemek, yapýla gelenleri hiç temize çýkarmaz. Böylesi söylemler kafalarý bulandýrma gayretinden baþka bir þey deðildir. Egemen çevreler ve onlarýn lümpen uzantýlý öðreti savaþçýlarý, süreci; “bilinsin” istemiyorlardý. Daima sürecin bilinmezine oynuyor; daima sürecin bilinemez olanýndan yandan koþuyorlardý.

Deþifre olduklarý yerde hemen derler; “bu aslýnda böyle deðil; ya da bunun inanç þeriatýnda hiç yeri yoktur”. Türünden direnççi anlatýmlarýn söylem absürtlüklerine kadar iþi vardýrýrlar. Oysa kölecilik öðretisine hizmet eden her yol (sömürü olan her yol) köleci anlayýþýn içinde hem vardýr; hem de sakýncasýzdýrlar. Sömüren ve sömürten aracý lümpenler için yolsuzluklar bile hýrsýzlýk sayýlmazdý.

Örneðin kullar arasý eþitlik kutsamalý köleci inançlar gibi günümüzde; herkesin yasalar karþýsýnda siyasi bir eþitliði vardýr. Devlet kolektif emeðin otaya koyduðu tüzeli durumdur. Siyaset bu tüzeli durumun emekler arasý deðiþ tokuþla giriþip geliþen türlü hükmünü yöneten düþünce uygulamalarýdýr. Hukukilik ise her biri farklý kullaným deðeri üreten emekler arasý baðýntýyý gözeten zorunluluklarýn bilinci oluþ ta, süreci giriþtiren emekler arasý baðýntý koþullarý da hukuki oluþudur.

Devlet denen kolektif güç te (emekler ortaklýðý da), týpký El’in kullarý arasýnda ayrým yapmamasý gibi daha çok ortaya çýkýþýna aykýrý olukla çalýþýr. Devlet te kendi vatandaþlarý arasýnda sözde ayrýmlar yapmazdý! Görünürdeki iþin özü budur. Baþlangýçtaki El süreçli görünür özde de durum aynen buydu. “El kullarý arasýnda ayrým yapmazdý”. Zaten ayrýma vurgu, ayrým olacaðýný yansýmanýn ürünüydü.

El ile kolektif emek sahipliði ve kolektif gücün tüzelini oluþu El mana anlayýþýnýn eline geçti. Böylece El bu transkripsiyonla tüzel oluktan çok kiþileþti. Tüzel oluðu sahiplenip kiþi olukla iyice büyüdü. Siyaseti de gerçeði ters yüz etmek oldu. Üreten gruplar arasý emek eksenli üreten süreci, El kendi sahipliði yaptý. Sahipliðinde olan emek ürünü olan mala mülke de rýzk, nasip dedi. Gerçek olan, gerçek olmayan mana iliþkileri üzerinde baðýntý kýlýndý. Maddi olan mana; somut olan soyut; gerçek olan sanal oldu.

Yani inþanýn merkezinde üreten gruplarýn çalýþmasý baðýntýsý vardý. Bu yine “çalýþma emek olukla korundu. Ama görmezden gelindi. Bu görmezden gelinen yerine kiþinin mal mülk sahipliði kondu. Mal mülk sahibi oluþ geliþen süreç içinde gidilmesi gereken yol süreçlerinden biriydi. Doðruydu. Ama mal, mülk sahipliðini üreten emek gibi bir illüzyona tabi kýlýnmasý da sürecin yamultulmasýydý.

Siyaset te bu ortaklaþa emek ürünü olmayan biriken kamu (o günkü ittifaký) zenginlik kaynaklarý El hüneri ile keyfi daðýtýldý. Bir kiþinin malý mülkü yapýldý. Herkesin malý mülkü olukla ortak üretim yapan ve ortak tüketim olan kamu malý ve kamu gücü olan mülk; kiþisi sahiplik oldu. Kamunun birikmiþ emek gücü olanlar, vaat eden kimi (El) kiþilere iktisap edildi. Bu yeni tarz iktisapla olan siyasi ve hükmi anlayýþ, bu tür ilk mülk edindirme süreç adýmýný kutsadý. Kolektif sahip lige temel olan adaleti; keyfine göre daðýtmakla kamu mülkünü rýzk diye bir kiþiye vermenin iktisap adaletini kiþisi mülke temeli yaptý.

Hukuk ta emekler eksenli baðýntý olmanýn düzenlemesi doðrultusunda çýktý, kiþi mülkünün korunup sürdürülür hale getirilmesini düzenleyen yasalarýn hukuku oldu. Yani hukuk; mal, mülk sahipleriyle; maldan mülkten yoksun olanlarýn; hükmi yönetimli düzenlenme baðýntýsý oldu. Sürecin merkezinde olan; sürece iþlerlik veren gerçeklerin üzeri; bu tamahý gerçekleyen hukukla örtüldü. Tamah eseri olan egoca olan El hukuku, gerçek olanýn illüzyonuydu (sanal olan göz baðýydý).