Kur’an’da mucize kavramý olmadýðý halde iþimize gelmediði için Kur’an’ýn bazý anlatýmlarýný mucize adý altýnda ele alýp aklý kemikleþtirmenin hiçbir mantýðý yoktur. Mucize, muhattabý aciz býrakan her türlü olay ve olgulara denir. Kur’an, muhattabý aciz kýlan deðil; acizlikten kurtaran ve gerçeklerle yaþamaya imkan tanýmak için vahiyle diriliþi saðlayan bir kitaptýr.
Vahiyden soyutlanarak tamamen efsanevi ve mitolojik hikayelere gömülüp insanlar açýsýndan gerçekliði kalmamýþ anlatýmlardan birisi de Hz. Ýsa’nýn beþikte konuþtuðu olgusudur. Aklý ve mantýðý yerinde olan, düþünme yetisini baþkasýna peþkeþ kýlmayan her insanýn da anlayacaðý üzere Allah, Kur’an’da kesinlikle böyle bir anlatým sergilememiþtir. Böylesi anlatýmlarýn arkasýna sýðýnarak insanlarý kandýrma giriþiminde bulunanlar, hem Allah’a hem Hz. Ýsa’ya hem de Kur’an’a karþý büyük bir iftira ateþi içerisindeler. Birazdan olayýn gerçeðine deðindiðimizde bu sözleri neden zikretme gereðinde bulunduðum da çok iyi bir þekilde anlaþýlacaktýr. Ýslam toplumunun okumadan, araþtýrmadan, düþünmeden bu mitolojik anlatýmlarýn peþinden sürüklenerek islamý yaþadýðýný zannetmesi de ayrý bir hezeyandýr.
Bilindiði üzere Hz. Meryem’e, Allahu Teala bir evlat baðýþlamýþtýr. Bu çocuðun cinsiyeti de erkektir. Týbben de karþýlýðý olan bir üreme sistemiyle evlenmeden Hz. Meryem’in sahip olduðu bu çocuða(olaya) karþý hem Hz. Meryem’in kendisi hem de çevresindeki insanlar(!) hayretler içerisine girmiþtir. Hz. Meryem, vahiyle teskin olurken; etrafýndaki insanlarýn(!) da þeytanlaþmýþ nefislerinin bu olaya bir kýlýf bulmaya cesaretleri kabarmýþtýr. Onlarýn bu cesaretleri iftiraya kadar ilerledi ve en sonunda da Allah’ýn emretmesiyle Hz. Meryem, onlarýn taþkýnlýklarý sebebiyle sözlerin israfýna gerek býrakmadan susmaya karar verdi. Bu durumu Allah, meryem suresi 26. Ayette: “Ye, iç; gözün aydýn olsun! Eðer insanlardan birini görürsen de ki: Ben çok merhametli olan Allah'a oruç adadým; artýk bugün hiçbir insanla konuþmayacaðým.” þeklinde en güzel izahý ilmimize sunmuþtur.
Hz Meryem’i anlamak için illa o dönemin tozunu yutmaya gerek yok. Bize en güzel anlayýþý kazandýran Rabbimizin katýnda düþüncelere ýþýk olan vahyi, selim bir akýlla okumak Hz. Meryem’i bu çaðda yaþatmaya kafidir. Hz Meryem, bütün bu baskýlara raðmen pes etmemiþ ve Allah’a sýðýnmýþ; Ýffetini ve namusunu da vahiy libasýyla korumaya almýþtýr. Mücahide kadýn, bu suskunluk aþamasýnda iblisin lisanýyla kendisine yöneltilen küfür oklarýna binaen doðurduðu çocuðunu iþaret etmiþtir. Ancak iblisler, atalarýnýn ayaklarýnýn altýna serdikleri akýlla Hz. Meryem’in gayesini anlayamamýþ ve onlar da alaylý bir mizaçla beþikteki çocuðun nasýl olur da kendilerine cevap verebileceklerini dillendirmiþlerdi. Hz. Meryem’in imasýndaki hakikatin, doðurduðuna dair çocuðu göstermekten ibaret olduðunu Kur’an’ýn nitelendirdiði akýlsýzlar güruhu anlamaktan aciz kalmýþlardý.
Çaðýmýzýn akýl sahipleri(!) bir grup müslümanlar da adeta onlarýn deðirmenine su taþýr gibi bu iddiaya dört elle sarýlarak iddialarýný necis bedenlerine sarmýþlar ve islamsýz bir imanla amele koyulmuþlar. Ýlgili ayetlerin iniþ sürecine dikkat çekenler, ayetlerin bir zaman mefhumuna nispeten nazil olduklarýný çok iyi anlayacaklar. Olay, þu þekilde vuku` bulmuþtur: Mücahide kadýn, Hz. Ýsa’ya gebe kaldýðý gibi doðum yapmamýþtýr. Hem týbben hem de günümüzde þekillendiði gibi yaklaþýk dokuz aylýk bir zaman zarfý ardýndan Hz. Ýsa dünyaya gelmiþtir. Hz. Ýsa’nýn konuþtuðunu beyan eden ayet ile önceki ayet arasýnda olgunluk çaðýný ifade eden bir zaman dilimi hasýl olmuþtur. Bu çaða eriþtiðinde de zaten kendisine peygamberlik verilmiþ ve peygamberlik sýfatýyla halkýna seslenmiþtir. Bu zaman zarfýna dikkat etmeyenler, Hz. Ýsa’nýn daha beþikteyken konuþtuðunu dillendirirler de bu anlayýþýn günümüze nasýl hitap edeceðini de kestiremezler. Çünkü anlayýþ temelde sakat olunca ayetler de çaðýmýza hitap edememiþ bir hal ile mushafta yer edinmiþ olarak anlaþýlacaktýr. Allah, hidayet bulasýnýz(Al-i Ýmran 20,138; Maide 44,46 ve ilgili diðer ayetler) diye size ayetlerimizi apaçýk beyan ederiz(Hacc, 16 ve ilgili diðer ayetler) þeklinde buyurduðu halde bu anlatýmýn, insan hidayet üzerinde nasýl bir etkisi olacak? ‘‘Aklýný kullanmayanlarý pisliðe mahküm ederim’’(Yunus, 100), aklýnýzý kullanýn þeklinde emirler telakki olduðu halde bu anlatýmlarýn akla en ufak bir sorumluluk yüklediðini hangi akýl sahibi iddia eder? Artýk islam dininin, mitolojik beyinlerden arýnma vakti gelmedi mi?
Hz. Ýsa’nýn beþikteyken peygamberlik iddiasýnda bulunmadýðýna ve insanlara yönelik bir vahiy anlatýmýndan sorumlu tutulmadýðýna iþaret eden ayetler þu þekildedir: ‘’ Allah ona okuma-yazmayý, hikmeti, Tevrat'ý ve Ýncil'i öðretecek. Onu, israioðullarýna Peygamber kýlacak...(Al-i imran 48, 49) Geleceði gösteren ve Hz. Ýsa’nýn çok daha sonrasýnda gerçekleþecek Peygamberlik hayatýndan bahseden bu açýk beyanlar olduðu halde hala Hz. Ýsa’nýn beþikte peygamberlik nidasýnda bulunduðu saçmalýðýna ayak takýmý olmak tamamiyle gereksizdir.
Hal böyle iken mucizevi anlatým ve anlayýþlarýn tekelinden çýkýp öze dönüþ farziyetini idrak ederek amel sahifelerine hakikatleri yazdýralým. Hakikatlerin olmadýðý bir amelin gerekçelerini iblisler oluþturur. Þuan hayattaysak öze dönüþ için hala vakit var demektir. Hakikatlerden kaçmak, batýldan korkmaktýr. Batýlýn yaydýðý bu korkaklýk cehaletini, vahiyle ilme amade kýlýp ýslah edelim.