Bu vurgulardan ilahi dönemli sürecin DNA’sýndan bahsedilmiyordu. Siz “yaklaþtým” dediðinizde sizin bir yerden ayrýlýp, uzaklaþtýðýnýzý böylece yaklaþtým kelimesinden ötürü dolayla çýkarýyorduk. Öyle ya ayrýldýðýnýz bir yer yoksa neden yaklaþýyorum diyorsunuz?

Ön ittifaklý ilahi dönem içinde, ilah divanýnda; ilaha karþý El anlayýþlý sav düþünceler neden beridir tartýþýlmaya baþlamýþtý. Bu savýn sahibi ortaya koyduðu savý nedenle kendisine ben El ilahým diyordu. Bk. Eþitsiz El’in Adil olmasý yazý dizim.

El kendi algýlarýný oluþuyordu. El söylemi, ilahlarýn söylemeyi aklýnda geçirmediði bir mana anlayýþýydý. Çünkü ilah ortaklaþma yapan anlayýþtý. El de ortaklaþmayan kiþi sahiplikle olan bir anlayýþla inþaydý. Ýlahlarý aklýna diðer türlüsünün gelmeyiþi ve El’in aklýna da ortaklýðý kötülemenin gelmesinden daha doðal ne olabilirdi ki? El’in Ýlahlýðý da, yeni olan mana anlayýþýný; týpký ilah gibi takdirle söylemesiydi. Takdiri kendisinde meþruiyet görmekle; ilahi takdir de bulunma fiili de, El’e bir anlam geçiþmesiydi.

El söylemi, yeni mana anlayýþýna izafeten ilahýn önüne konan El-ilahla bir ön takýydý. El ilahý ortadan silemiyordu. Çünkü ilahýn önceden beri gelen oturmuþ, yerleþmiþ bir muktedirce söylemi ve bu söyleme duyulan saygýlýma alan gücü vardý. Bu nedenle El Ýlahlýðý, ilah gibi takdirde bulunmasýyla kendisine eþletiyordu. Bu eþletme zaten bir anlam geçiþi oluyordu.

El’in kendisine sorgusuz sualsiz biat edilen bir iman akdi yapabilmesine için ilahlýk kendi öncesinden beri süre gelen bildik tanýdýk, alan etkisi olan bir cevazdý. Ýyi de Ýlaha karþý mal-mülk sahibi olan bir El tartýþmasýna ne gerek vardý ki?

Bu tartýþma adeta günümüzdeki yalan talan yapan iktidarlara karþý, kimi halk kesimlerinin “soyuyorlar ise beni soyuyorlar sana ne?” demesi gibiydi. “Çalýyorlarsa, iþ yapýyorlar” denmesi gibiydi. “Soyuyorsa beni soyuyorlar” demesi gibiydi.

Günümüzde özelleþtirmeye neden gerek varsa; özelleþtirme ile iflas edenin elinde alýnan iþletmesini tekrar kamulaþtýrýp düzenleme denetleme kurullarýnca iyileþtirdikten sonra yeniden özelleþtirilmesine neden gerek varsa; o gün de onun için özelleþtiren El’e gerek vardý. Bugün hileli iflaslar niye varsa; El de onun için vardý. Kamunun üreten emek gücünü iç etmek çalýþmadan rahat yaþamak için vardý.

Günümüzde bile, týpký köleci ahlakçý Epikür gibi efendilerince kýrýlan bacaðýn acýsýna katlanmayý öðretirler. Göçükte fýtrat içinde ölmeye katlanýþý öðreten mantýk karþýsýnda; bacaðýný kýrdýrmamayý öðrenemeyen bu kabil bir dejenerasyon vardýr. El süreci sonucu kan, gözyaþý olan bir maceraya sürüklüyordu.

Ýlk mal kavgasý olacak Dumuzi-Gýlgamýþ; Habil-Kabil; söylemli kan gözyaþý önceden tahmin edilemezdi. Anlatýþ tarzýna göre kan ve gözyaþý içinde oluþtuðu anlaþýlan bir meclis toplantýsýnda El divanýnda El’ci ve ilahi mana anlayýþlý taraflar tartýþtýrýlýr. El amacýný açýklarken; “Ben kendime, kendim gibi mal mülk sahibi halefler oluþturacaðým” der.

Durum özel mülkiyetçi yansýmasý içinde tartýþýlýp söylenmektedir. El, kendisini meþru etme gayreti gütmektedir. El bu tartýþýlanlardan bir iman akdi ortaya koymaktadýr. Ýlahlarýn “orada bozgunculuk yapacak ve kan dökecek birisini mi yaratacaksýn” demesine karþý El; özel mal mülk sahibi olmakla “ben sizin ananýzý aðlatacaðým” diyemeyen el “ben bilmediðinizi bilirim” diyordu.

Ýlahlara cevap vermeyip; ilahlarýn “bilmediðini bilmekle” söylemini ortaya koyan El; “bilmediklerini bilmeye” iman eden kendi inanýcýlarý ile arabesk yaþamýn içine doðru, doludizgin olacaklardý.

Özel mülkiyetçi düþünce ve hayallerin içinde olan bu anlatýmlar; kolektif ortamý fayla yani kýrýklý ortam yapmýþtý. Kýrýklý yeni yapý kolektifçe ve emekler deðiþmesi üzerine olmayan bu tür sudan nedenlerle ortaya konuyordu.

El vari olan düþüncenin olgunlaþma ve ortaya konma vakti geldiðinde; günümüz hükümetlerinin hiç gereði ve alakasý yokken ortaya atýlaný tartýþtýrmalarý gibi bir þeydi bu vakti gelen anlayýþ. Süreç gruplarýn ön ittifak içine geliþteki gruplar arasý sert tepkileri bilmektedir.

El’in de var olan duruma göre farklý bir þey söylüyormuþ algýsýný uyandýran tartýþtýrmasý; aslýnda kitlelerin sert tepkisini kýrýp yeni olan duruma kitleleri yavaþ yavaþ alýþtýrmaktý. Kurbaðayý yavaþ yavaþ suda ýsýtmak gibiydi.

El kýrýklý kýldýðý bu yapý içinde, gözünü bu düþüncelerle karartmýþtý. Gözü kara ve fiziði; hitabeti güçlü olan birilerinin bu kýrýklý yapýya bir darbe vurup bu ortamý lehine döndürecekti. El kendi El manalý düþüncesine iman edenleri (sadakat yemini içenleri) kolektif yapý içinde alýp gidecekti. Gidenler ön ittifaklý yeteneklere sahip kiþilerin; birkaç totem mesleðini bir arada yapar olma donanýmý içindeydi.

Yeni olan bu düþünce kurulu düzene karþý çetin bir mücadeleydi. Baþarýlmasý kadar; bu mana anlayýþý içinde; bu anlayýþýna boyun eðilmesi de öyle gözü karalýðý gerektiriyordu. Kendisi mal, mülk sahibi olan El; kiþileri de mal mülk sahibi yapma vaadiyle vaat zedelere; halefim diyordu.

Yani “benim gibi mal mülk sahibi olacak yegâne kiþiler sadece insan haleflerimdir diyordu. Mal-mülk sahibi olma vaadi bu gözü karalýðý ortaya koyacaktý. Ýnsanlar, ön ittifakýn ürünü olmakla; zaten ilahlara halef melezlerdi.

Aslýnda kiþiler, mal mülk sahibi olmakla; “ben sizin bilmediðinizi biliyorum” diyen El ilahýn ne bildiðini de çok iyi biliyorlardý. Bu bilme nedeniyle inanýrlar gözlerini karartýyorlardý. El ile sadakat sözleþmesi olan iman akdini yapýyorlardý. Gözü, karartan bu gözü karalýk içinde sertlik göstermenin sonunda da süreç biat etmeye döndü.