Ön ittifaklar, Ýlahi yapýlardý. Ýlahi yapýlar erken dönemin sonuna geldiklerinde El mana düþünmesini taþýyan benci tartýþmalarýn duygu ve hayalleriyle fýkýr fýkýr kaynýyordu. Kaynayan düþünce som insan bencilliðine hitap eden düþünceydi. Hayata bakýnca hayat bencillik üzerineydi ama özellikle de bencil olmak için doðmuþ gibiydiler.

Hayata baktýðýmýzda, korunmasý için öküze boynuz, file hortum, aslana pençeyle yýrtýcý diþ, ceylana çevik bacak; bakteri ve mikroplara organizma bedenine eklemlenme; virüse baþka DNA’lar üzerinde kendi formunu inþa ettirme vs. türü yetenekleri verilmiþ gibi olmakla da bunlarýn ara boþluklarýný dolduran akbaba, çakal, sýrtlan türü çürükçüllere; atýkla beslenme yaptýran zincirleri de görürüz.

Organizmalar bu tür farklý korunma yöntemlerini, olasý kýlýnabildikleri kadarýyla koloni, sürü gibi sosyal oluþun durumlarý içinde de oluþurlar. Ýnþa sosyal oluþla kalmaz. Arýlar gibi karýncalar gibi maymun gibi Afrika kargasýnda olduðu gibi alet kullanýcý ve iþ bölüþümü içinde olmalarýyla; kimi süreç iliþkileri iþini insan gibi olamamakla birlikte, kendi süreçlerini üreten iliþkilere kadar götürebilmektedirler.

Bu açýdan baktýðýmýzda canlýlarýn korunmalarý ve hayatlarýný sürdürmeleri için her bir yaþam; her bir farklý donaným sahipliðidir. Yaþam, hayatlarý; sosyal iliþki ve olasý üreten iliþkileri üzerinde tekrar ayný ortak noktada buluþturmasýyla hayat; sosyal oluþ ve üreten iliþki üzerinde organizmalarda ikinci bir ortak özellik olmuþ gibidir.

Yaþam taþýyan organizmalarla bizim birinci ortak özelliðimiz bencillikti. Hayvanlarla bencillik üzerinde temas kurabildiðimizi unutmayalým. Bir köpeði, açlýk bencilliði üzerinde bize karþý duygulu yaparýz. Bir aslaný, bir koyunu; benzer kaygý ve heyecanlarý güden bencillik duygularý üzerindeki yaklaþýmlarýmýzla uysal ve temas edilir yaparýz.

Ýnsan bin bir zorlukla doðada saðlamasýný yapan bencilliði üzerinde, önce sosyal yapýlarý; sonra da üreten iliþkili, ön ittifaklý toplumsal yapýlarýný inþa etmiþtir. Þimdi üreten iliþkili toplum sal yapýlarý üzerinde yeniden benci düzlemli sahipliklerin peþindeydi. Ýþte bu bencillik; hayatýn bize verdiði ve diðer canlýlarla da ortak karakterli olan som bencillik deðildi.

Bu bencillikte elbet som bencilliðe dönüktü. Ama sosyo toplumsa yapý üzerinde öðrenmiþ bir bencillikti. Öðrenmesi kendi dýþýnda; kendi varlýðýndan ve kendi bilincinden baðýmsýz olmakla, zorunlu ve iliþkin yasalarý ancak sosyo-toplumsa güç üzerinde saðlanan öðrenme yeteneðiyle tekil bir bencillik oluyordu. Ýnsanýn sosyo toplumsa iliþkileri olmadýðý zaman; insan hayatýn, kendisini korunma yaptýðý ilk bencil oluþ düzeyinin üzerinde koruma yapýyordu.

Ýþte bunlarý görmediðimiz zaman yapacaðýmýz durum deðerlendirmeleri bizi yanýltýr. Üreten iliþkili ittifaký yapý, kiþi insan öðrenmesi içine yetenekler ivmesi katmýþtý. Hani bu öðrenme kiþiye bir koyunu besleyip bakar olmakla; tek baþýna tohum eker biçer konum içinde olmanýn grup tavýrlý uðraþlarý grup eliyle gruplar tekil insanýna da kuplaj etmiþti (aktarma, yansýma, geçiþen etki etmiþti).

Hani nerdeyse bir kiþi bu donanýmýyla (mücehhez oluþuyla) maðaraya çekilip Robinson Cruseo gibi kendi baþýnýn çaresine bakabilecek bir yetenekti. Sosyo toplum üzerinde böylesi donaným kazanan tekil insan, geldiði geliþmiþlik düzeyi içinde bu tarz donanýmlarýnýn etkileri içinde; bu tarz som bencil sahiplik düþüncelerini beyninde geçiriyordu. Bu hal bir belirip bir kaybolan anlamlarýyla kiþisi fantezi düþünceler, insan beyninin ýþýk çakýmlarýydý.

Ön ittifaký niceleyen süreçler insaný bencilliðe kaptýrdý. Ýnsandaki bencilliði körükledi. Kiþide bencil oluþa iþtahý açtý. Ve insaný iþtahlý tutan geliþmeleri ortaya koydu. Geliþen süreç olanaklarý bu tarz düþünceleri, insanýn eline vermiþti. Herkes deðilse de süreç içinde kendisini derin düþünmelere kaptýran Claude Bernard’larý, Saint Simon’larý vardý. Bu tarz durum süreç gidiþini, insanlarýn ilk baþta olduklarý temel düzlemle olunan en baþa sarýyor gibiyse de, durum; hiç te öyle deðildi.

Çünkü baþta som bencilliðin yanýnda, insanýn üreten meslek bilir olduðu durumu olan özelliði yoktu. Yani þimdiki bencil oluþa yönelen bencillik; hiç te yalýn bencillik gibi davranamayacaktý. Oysa bu som bencilliðe yöneliþte insan, bencilce davranýr olduðu kadar da; meslek bilir iliþkilerini de hesaba katmak zorundaydý. Yalýn bencillik içinde olmayan da sosyo toplum ve sosyo toplumsa öðrenmeydi.

Yönelime bencillik, mesleðin gerektirdiði baðýntý iliþkileriyle davranan bir bencillikti. Ýlk bencilliðe göre ikinci bencil oluþtaki köprünün altýnda sosyo toplum olmak gibi birçok durumlarýyla, birçok su akmýþtý. Hedef alýnan bencilik artýk o som bencillik olamayacak kadar “bilen bir bendi”.

Yeni ben düzeyi sosyal iliþkilerle; meslek iliþkili toplumsa baðýntýlar yaþamýþ bir bilinç ve bilen özne olan bendi. Ýstese de som duruma dönmeyecek kadar meslekleri bilme nedeniyle, meslekler iliþkisi üzerinde kendisini kendisine frenleten bir bencillikti.

Meslekler üzerindeki donanýmla kiþisi mal mülk sahibi olmanýn, kiþisel hýrs ve kiþisel tamahýný öne çýkaran El’di. El benci durumdu. Ne getirip, ne götüreceðini hesaplayamýyorlardý. Rüzgâra kapýlmak þimdiden heyecan vericiydi. Rüzgârýn etkisi her birinde bambaþka bir rüyaydý.

Süreç zamana baðlý böylesi öznel sentez ve parçalanma süreçleri oluþla akýyordu. Sentezi gerektiren süreçler bir süre sonra kazandýðý ivmeyle ortamý hayali parçalayan süreçlere dönüyordu. Sentez süreçleri içinde insan, bir kaç mesleki donaným kazanmakla kiþi ve kiþiler sanki kendi baþýnýn çaresine bakarmýþ gibi olmanýn, duygularýna ve heveslenme yaptýrýmlarýna kapýlýyordular. Bu tür heveslere kapýlma iþi genel süreci; kiþinin kendisine, sosyo-toplumuna yabancýlaþmasýna kadar; vardýrdý.

Kapýldýðý düþüncelerini ilk baþlarda kimseyle paylaþmasa da "kendi baþýnýn çaresine bakabileceði fikri”, ilahi sentezli ittifaký daðýtacak denliydi. Bu kabilden içlerini kasýp kavuran mal mülk sahibi olma isteði türünden parçalanýcý süreç yansýmalarýný kiþiler, ciddi ciddi kafasýnda evirip çeviriyordular.

Bu tarz kaynayýþsa düþünce içinde olduktan epey sonra ön ittifaklý ortaklýk; El, mülkü olmakla birçok parçalý bay erki ya da efendi mülkü monark topraklarýna ayrýlmýþtý. Her bir parça toprak, özel El mülk topraklarýydý. Ve eskiye nazire olarak El mülkü; El topraðý diye söylüyorlardý. El topraðý El sahipliydi.

El sahipli topraðýn El paylaþýmlý mana anlayýþýna göre bu sahiplik içinde nasiplen olanla, nasipsiz olanlar yanýnda bir de nasipten kendisine kýsýk ve kýt verilenler vardý. Bunu El böyle takdir etmiþti nasiple olan efendilerdi. Nasipsiz olanlar da mal mülk sahibine çalýþmak zorunda olan kölelerdi. El topraðýndan yoksun, onlarca malsýz mülksüz aciz köleler yine El'in malýný, mülkünü oluþuyordu.

Devri sadet (sadet devri-mutluluk çaðý) bitmiþ; hýrs, tamah, kin, gözyaþý, içinde hasedin, fesadýn da sürece karýþtýðý toplumsal tedirginliklerle sarsýlan yeniçaðlar baþlamýþtý. Ýnsanýn insana tahakkümü baþlamýþtý. Tahakküm, adaletli ve adil olmayý söyleyen süreçti. Saltanat ve devletlû olmak baþlamýþtý.

Devletlû olmak önce El takdirli mal mülkün sahibi olmaktý. Sonra da sahibi olunan maldan mülkten yoksullara muhtaçlara ihsanda bulunmaktý. Bunca nefis karþýsýnda zor iþti devletli olmak doðrusu! Devletli olmanýn saltanat (sürme) özellikleri sayýlýyordu. 1 deniyordu adil ve adaletli olacaksýn. 2 Ýzzet ve ikbal ile devletlû olacaksýn. 3 cesur ve güçlü olacaksýn. 4 iyi bir çoban gibi tebaayý yönlendireceksin diye türlü türlü vasýflar sayýlýp duruyordu.