Türkiye’nin devlet sistemiyle, düþünce açýsýndan çeliþkisi olmayan siyasi partilerin birbirlerinden hiçbir farklarý bulunmamaktadýr. Buna raðmen toplumun içerisinde her parti kendisini diðerlerinden farklý olduðunu söylese de, asla gerçekleri yansýtmamaktadýr.
Mevcut sistem partilerinin kendilerine göre bahsettikleri farklýlýklarý ise basit þekilcilikten öteye geçmiþ deðildir. Çünkü hepsinin ideolojik yapýsý gerçek bir felsefi temele dayanmayan, yüzeysel din ve ýrk milliyetçiliðinde birleþmektedirler. Bu partilerin özelliklerini daha iyi tanýmak için, sahip olduklarý siyasi düþünceye biraz daha derinden bakmak gerekir.
Gerçekten insanlýk ve topluma her konuda hizmet amacýyla ortaya çýkan her siyasi parti, bilimsel bir teoriye dayanmak zorundadýr. Bilimsel siyasi teorilere dayanmadan sýrf bir yerlerde benimde adým olsun, ya da çeþitli maddi çýkarlar noktasýnda uyuþamadýðý için, karþýtlýk anlamýnda kendine ayrý parti kurup faaliyet sürdürenler, asla gerçek siyasi parti deðillerdir.
Konuyu daha iyi kavrayabilmek açýsýndan, öncelikle bilimsel siyaset teorisinin ne demek olduðunu açýklayarak devam edersek, bahsi geçen partilerin hem ideolojilerini hem de aralarýnda farklýlýk olup olmadýðýný daha net anlamýþ olacaðýz.
Bilimsel Siyasi Teori demek; dünyada bugüne kadar kabul görmüþ iki felsefeden Materyalist ve Metafizik temele dayanarak düþünce üretip, hedef almýþ olduðu toplumun nitelik ve nicelik yapýlarýna uyarlayarak siyaset yürütmek demektir.
Bunlar bazý toplumlarda Ýdealist (Metafizik) din ve ýrk milliyetçiliði þeklinde oluþurken, diðer toplumlarda ise Marksist (Materyalist) ideolojiler biçiminde var olurlar. Dünyanýn planlý ve programlý siyasi düþünceleri bu þeklide baþlarken; her iki felsefenin gerek birbirlerine karþýtlýklarýndan gerekse kendi içlerindeki sorgulama özellikleri sonucunda, üçüncü bir siyasi düþünce olan “Demokratik Siyasi Teoremi ortaya çýkardýklarý da unutulmamalýdýr.
Demokratik Siyasi Teoremin temel felsefi dayanaðý ise Materyalist ve Metafizik felsefenin Sentezlenmiþ þeklidir. Gerçekten demokrat olmak isteyen bir kiþi, grup, oluþum veya toplum, her iki temel felsefenin ilkelerini sentezleyerek tüm farklýlýklarýn bir arada yaþayabileceði “Demokratik Yönetimler” olan Direkt ve Katýlýmcý ortak paydada buluþarak bunu gerçekleþtirebilirler.
Demokratik Siyasi Teoremciler; varlýklarýn diyalektik olarak zýtlarýn mücadelesinden hareketle, birbirlerine baðlýlýk ve deðiþimler sonucunda, Zýtlarýn birliði ilkesini en iyi þekilde kavrayarak iþe baþlamýþlardýr.
Diyalektik Tarihi Materyalist Felsefi ilkeleri tam anlamýyla kavramayan ya da bundan haberi olmayan siyasi düþünceler, asla üçüncü ve çaðdaþ yaþam þekli olan Demokratik yapýya geçemezler. Ve bunun canlý örneklerini ise idealizmin din ve ýrk milliyetçiliði ile Marksist sosyalist sistemlerin totaliter anlayýþýndan bilinmektedir.
Bir toplum sahip olduðu Marksist ya da Ýdealist düþünceyi çaðýn þartlarýna göre sentezleyemediði sürece, sürekli çatýþarak yaþamak durumundadýr. Mevcut olumsuz gerçekliði en erken kavrayan toplumlarsa, yine Avrupalý felsefeci ve Burjuvazi olmuþtur. Materyalist ve Metafizik felsefeyi sentezleyerek daha uygun bir yaþam þekli olan Burjuva Demokratik sisteme geçmekten asla korkmamýþlardýr.
Dünyanýn neresinde olunursa olunsun, devlet kurmak ve toplumu idare etme iddiasýnda olan her siyasi anlayýþ ya da parti, temel dayanaðýný ya Materyalizme dayandýrmak zorundadýr veya Metafizik felsefeye.
Çeþitli nedenlerden bunlarýn ikisini de reddeden bir anlayýþ, düþüncesinde samimiyse, Sentezlenerek ortaya çýkan Demokratik siyaseti kabul etmek durumundadýr. Bu her üç bilimsel siyasetin dýþýnda hareket edenler, Türkiye’de olduðu gibi Nihilizme saplanýp kalmýþlardýr. Bu da sürekli savaþ ve çatýþmayla yaþamak anlamýna gelmektedir.
Materyalist ve Metafizik felsefi düþünceler her ne kadar birbirlerinin zýttý olsalar da, ikisinin de sorgulama ve alternatif arayýþlarý, demokratik yaþamý ortaya çýkaran temel bir yapýya sahiptirler. Çünkü biri olmadan diðeri ya da bir baþka yapýnýn var olmasý asla söz konusu deðildir.
Peki.! Türkiye Cumhuriyeti’ne damgasýný vuran CHP baþta olmak üzere diðer siyasi partiler, özetlemiþ olduðumuz bu bilimsel teorilerden hangisini temel almýþlardýr.
Türkiye’de sistem partileri içerisinde, Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) yeri ve sýralamasý diðerlerine göre her zaman önde gelmektedir. Çünkü Türkiye Cumhuriyeti’nin (TC) kuruluþunda öncü bir role sahiptir. Bu yüzden diðer partiler bu yapýya benzeyerek var olmuþlardýr.
Soru 1- CHP Marksist midir; Ýdealist mi? Ya da her iki düþüncenin sentezlemesi olan Demokrat mýdýr?
Cevap: CHP Marksist olmadýðý gibi Demokratta deðildir. Temel ideolojisini her ne kadar idealizme dayandýrmýþ gibi görünse de, bu düþünceyi de sulandýran bir anlayýþa sahiptir. Bunu da þunlardan anlamaktayýz.
Ulusal kültürel yapýsýný tam anlamýyla Türk kültürüne dayandýrmadýðý gibi, yüzeysel Ýslamcýlýkla birlikte, sadece insanlarýn kýlýk kýyafetlerini siyasallaþtýran bir anlayýþa sahip olmasý. Bunu doðrulayan noktalarsa, CHP’nin ilkelerinden Halkçýlýk, Cumhuriyetçilik, Ýnkýlapçýlýk, Devletçilik, Laiklik ve Milliyetçilikle her þey olduðunu sanan, ancak hiçbir þey olmayan bir Nihilizmdir. Belirtilen ilkelerin hiçbir geçerli ve bilimsel tarafý söz konusu deðildir.
Çünkü CHP sürekli temel ideolojik yapýsýnda hem Ýdealist felsefeye hem de Marksizm’e karþý olduðunu söylemesine raðmen, bu ikisinin sentezlenmesi olan Demokratik Teoriyi de kabul etmediði için Sosyal Demokrat ta deðildir.
CHP’nin sosyal demokrat olmadýðýný, baþta kendisini her koþulda destekleyen Alevilerin inanç kültürel ve yaþam farklýlýklarýný siyasi ve resmi olarak bugüne kadar tanýmamasýdýr. Ayný þekilde Kürtler baþta olmak üzere diðer tüm farklýlýklarý yok sayýp hepsine Türk gözüyle bakmasý. Kurduðu devletin Laik olduðunu savunurken, diðer taraftan Diyanet Ýþleri Baþkanlýðý adýyla Ýslam Þeriatýný yaþatýp yaymasý.
Daha derin bir temel çeliþki ise, Türk Ulusalcýlýðý (Milliyetçilik) adýyla yola çýkýp, Türkçe Dil ve Tarih deðerlerini, Arap Ýslam etkisinden kurtarma gibi bir çabasýnýn olmamasý.
Ve hiçbir bilimsel deðeri olmayan devþirme altý ilkenin yanýnda, insanlarýn giyim ve kuþamlarýný büyük bir düþünce ürünü gibi gösterip, demokrasiyi ve demokratik yapýyý yalnýzca bunlarda görmesidir.
Halbuki gerçek Laiklik; iki temel felsefenin sentezlenmesi sonucunda ortaya çýkan demokratik bir ilkedir. Ve böylece Din ve Devlet Yönetiminin birbirinden ayrýlýp, tüm farklýlýklarý meþru görmektir.
CHP’nin belirtilen karmaþa, kararsýzlýk ve bilimdýþý anlayýþý yüzünden, Atatürk ilkelerinin demokrasiyle en ufak bir alakasý bulunmamaktadýr. Türkiye’nin kaderini belirleyen CHP’yi bu þekilde analiz ettikten sonra, diðer partilerin de bilimsel siyasetin neresinde olduklarýna kýsaca göz atmakta fayda vardýr.
MHP, AKP vb. partiler, CHP’ye göre daha ilkeli ve açýk sözlüdürler. Çünkü temel ideolojilerinde doðrudan Ýdealist (Metafizik) düþünceye göre var olduklarýný hiçbir zaman saklamamýþlardýr.
Bu düþüncelerini Ýdealizmin en büyük savunucusu olan Ýslam din yapýsýna paralel þekilde oluþturup, Türkiye’nin %90’ý da Ýslam olmasý nedeniyle, toplumla bütünleþmede çok fazla zorlanmamaktadýrlar. Diðer taraftan Ortaçað din ve ýrk milliyetçiliðinde saplanýp kaldýklarýný ise hâlâ kabul etmiþ deðillerdir.
Ortaçað din ve ýrk milliyetçiliði belki bundan 50 ya da 100 yýl önce iþ görebiliyordu, ancak þu anki ortamda bunlarýn hiçbirisinin geçerliliði kalmamýþtýr.
Anýlan siyasi partiler kendilerini deðiþtirip dönüþtürmek yerine, her geçen gün biraz daha din ve ýrk milliyetçiliðine vurgu yaparak uzun yaþayacaklarýný düþünmeleri, ne kadar temel felsefeden yoksun olduklarýný göstermeye yetmektedir. Bu sað partilerin en büyük hileleriyse, Türk Milliyetçiliði noktasýndadýr.
Hepsi sözde Türk Ulusu veya Türk Milleti adýyla yola çýktýklarý halde, ulusalcýlýðý ve ulus kültürünü, Arap Ýslam din ve kurallarýna baðlý yaþatmakta görmektedirler. Gerçek Türk tarih ve kültürü üzerine hiçbir bilimsel araþtýrmalarý bulunmamaktadýr.
Örneðin Türk kültürünün doðduðu yer olan Orta Asya’da, Türklerin tarihiyle ilgili birçok bilgiyi, Rus ve Çinlilerin yapmýþ olduklarý bilimsel kazýlardan öðreniyoruz. Bu durum Türk milliyetçilerini hiçbir zaman rahatsýz etmemiþtir. Verilen örneklerde göstermektedir ki, Türkiye’deki sistem partilerinin birbirlerinden en ufak bir farklýlýklarý bulunmamaktadýr.
Ýfade edilen eleþtirileri doðrulayan yeni bir olaysa, CHP’nin siyasi olarak gelip týkanmýþ olduðu noktadýr. Bu týkanýklýktan çýkmak için bilimsel siyasete baþvurmak yerine, eski bildik oyunlarla partinin Genel Baþkaný’ný deðiþtirmekte görmeleri, CHP’nin marjinalleþeceði anlamýna gelmektedir. Aslýnda tüm bunlar Türkiye siyasetinin ne kadar geri ve bilimsellikten uzak olduðunu en iyi þekilde kanýtlamaktadýr.
Türkiye’nin siyasi yapýsý ve partileri bu þekilde olduðuna göre, buna alternatif gerçek bilimsel siyaseti temel alan bir parti çýkar mý? Þu anki duruma göre pek mümkün görünmemektedir. Çünkü Türkiye’de siyasi partiler devletin maddi ve manevi desteðini almadýklarý sürece, toplumda itibar göstermemektedir.
Örneðin Halklarýn Demokratik Partisi (HDP) bile, PKK’nin desteði olduðu halde zar zor ayakta durmaktadýr. Bu yüzden Türkiye’de bilimsel siyaseti ne toplum anlayabilecek kapasitededir ne de devlet sistemi. Ta ki mevcut sistem kendiliðinden yok olup daðýlýncaya kadar bu þekilde devam edecektir.


Cemal Zöngür