KÝMSE YOK
Uzak iklimlerden geldin dolu dizgin.
Doru bir kýsraktý mevsimler,
Kaç dalla dövüþtü kim bilir,
Yorgun rüzgârlarýn demir nallarý altýnda ezilen gönlün?
Kaç el dokundu saçlarýna,
Kaç yürek sildi gözyaþýný avutmak için?
Hatýrlamak zor deðil yüzünü,
Can alýcý pençesini,
Yitip giden nesi varsa ömrünün.
Dalýp giderken derin ve uzak,
Gece bekliyor seni, gün batýyor ateþler içinde.
Kumsala býraktýðýn son ayak izlerini
Dalgalar, nasýl da siliyor son bi gayretle.
Kimse yok, bakýnma saða sola boþ yere.
Þimdi herkes,
Kaybolan yýllarýna
Ve içindeki yalnýzlýðýna sürgün.
                          Seyfi ALTINDÝÞ