SENSÝZLÝK


Bugün yine kederli bir gecede aldým elime kalemimi.

Yazdýkça yazýyorum, kelimeler havada uçuþuyor, bir cümleyi
toparlayamýyorum.

Aklýmdan o kadar çok þey geçiyor ki yerine oturmuyor bir türlü.

Yazýyorum yazýyorum tekrar siliyorum.

Düþünüyorum düþünüyorum bir çýkar yol bulamýyorum.

Ýçimde o kadar çok þey birikmiþ ki sana karþý anlatamýyorum.

Susuyorum.

Sustukça üstüme üstüme geliyor boðulacak gibi oluyorum.

Bekliyorum.

Neyi beklediðimi bilmeden.

Beklemek bazen umut veriyor, bazen de mutsuzluk.

Ýnanýyorum.

Bazen de kendi kendime o güzel günler gelecek seni de bulacak diyorum.

Kendimi avutuyorum çocukça.

Ama olmuyor, ne yapsam ne etsem de olmuyor yine.

Çabalýyorum, çabalýyorum.

Dibe batýyorum, en dibe.

Ýçimden geçenleri bir anlatabilsem , ah keþke bir anlatabilsem.

Ama olmuyor, deniyorum deniyorum batýyorum.

Dibe batýyorum, en dibe….