**ADI SÜRGÜN**

Bir deli sürgün deyim þimdi.
Ýçten içe, ucu bucaðý olmayan.
Zifiri karanlýkta, ýþýða hasret.
Bir deli sürgün bir deli gidiþ benim kisi.
Kaçýyorum kendimden mi bilinmez?
Dönmeye hiç niyeti olmayan, vuslata hiç ermeyen gidiþ bu.
Sen diye bir þey olmadan, hep umarak yaþamaktan belki de.
Ürkek yüreðim, bir hayli de korkulu.
Gittiði yerde neyle karþýlaþacaðýný bilmeden,
Bundan daha kötüsü de olmaz diye ümit ederek bir gidiþ bu.
Sevdiklerimden, eþ dost akrabadan.
Kaçar gibi deðil, gitmem gerektiði için gidiyorum.
Adýný sürgün koydum bu gidiþin,
Bir hayli isteksiz bir hayli ürkek
Nedenli, nedensiz kalbim herkese kýrgýn.
Bir kaçýþ bu, bir sürgün ardýna bakmadan.
Sahi baþka çaresi yok muydu, gitmek midir tek çýkýþ yolu.
Yüzleþemez miydim ben bu gerçeklerle.
Hiç bilmediðim bir yer mi, yoksa çok iyi bildiðim gerçekler mi daha korkutucu olan.
Cevabýný hiç bulamadýðým, kilitli bir soru benimkisi.
Hep umarak yaþanýr mý?
En korkutucusu bu yaþayan için,
Belki de umarak deðil de, kabullenerek yaþamaktý hasýl olan.