Aralýk ayýnýn soðuk ve sessiz bir gecesinde,
Yine onu düþledim;
Kar tanesi gibi eþsiz, o gülümseyen gözlerini...

Gözlerindeki tebessüm öyle sýcaktý ki,
Unutturuyordu bana kederimi,
O anýn verdiði huzurla, son buluyordu yalnýzlýðým...

Saatler ilerledikçe,
Hayaller de art arda sýralanýyordu zihnimin her köþesinde,
En özel hayaller;
Bir kitabýn arasýnda yýllarca saklanmasý gereken, bir çiçek misali...

Ve sabah oldu, yeni günle birlikte,
Sokaklar þu an bembeyaz,
Gözlerini anýmsatan nice kar taneleriyle...

Efkan GENÇ