Bir masumun kanýný koymayýn arkanýzda,
Þu küçücük ellerim mahþerde yakanýzda.
Ýnancýnýz zayýfsa bu yüzden yoksulsunuz,
Merhametiniz yoksa, geçmez para, pulsunuz,
Rýzký veren Allah 'týr sizler yalnýz kulsunuz.

Ahmet Mahir Pekþen

Nefes alýp vermek, hava ile dolan ciðerler, kalbin ritmi, kanýn küçük ve büyük damarlarda dolaþýmý, hücreler, vitaminler, enzimler, sinir uçlarý ve daha ötesi… Sempatik sistem, duygular, duygulanmalar, beyin fonksiyonlarý, gelecekte bir nokta, umut, umuda doðru koþmak, baþarýlar, gurur ve hüzün veya heyezan… Sayýlamayacak kadar kelime ve kavram. Peki, yaþamak kavramlar mý yani sadece? Veya hepsini yaþayabiliyor muyuz gerçekten? Yaþarken anlayabiliyor muyuz biz bunlarý?

Ya ölüm? Kalbin durmasý, kanýn damarlar içinde donmasý, sönen gözler, havasýz bir ciðer, ölüm katýlýðý ve sarýlýðý, kokuþma veya daha ötesi… Yeni hayatlara yaþama hakký tanýma, topraðý doyurma, yeryüzü mutluluklarýnýn bitimi, belki bir acýnýn baþlangýcý, matem, ölmeyenler için? Ölüm, hayatýn bittiði nokta ve ayný zamanda hayatýn bir parçasý. Kimileri için hayatýn anlamý. Ölüm bir ders, zorlu bir hayat bilgisi deðil mi?

Neler Oluyor?

Güneþin muhteþem ýþýklarý her gün ayný pencereden içeriye süzülerek giriyor. Bazý evlerin ýþýklarý, güneþten de önce yanýyor. Ýnsanlar evlerinden bir zaman diliminde sokaklara doðru akýyor. 76 Y numaralý Ýhlas Marmara – Bakýrköy otobüsü de duraða geliyor. En fazla 12 dakika gecikiyor! Mustafa her gün okula gidiyor. Mustafa üç aydýr sokakta top oynayamýyor, çünkü Mustafa’nýn üç ay önce annesi vefat etti. Her Perþembe Sultan teyzenin evinden hamsi tava kokusu yayýlýyor 11 katlý binaya. Pazartesi günleri semt pazarý kuruluyor Marmara mahallesindeki sokaklarýn birinde. Bu arada Sultan teyze Trabzonlu. Asansörde sigara içeni 47 dairede yaþayan insanlardan hiç bir kimse bulamýyor...

Yani öyle bir hal ki öyle yeryüzü sandýðýnýz gibi büyük filan deðil ve insanlýðýn tarihi de en fazla 10 bin yýllýk… Adem (a.s) sanki dün yaþamýþ gibi geliyor bana… Ýsrail oðullarý hala yaþýyor. Hala katliam yapmaya devam ediyor! “Burma, Arakan” ismini ilk kez duyuyor dünyanýn insanlarý… Amerikan uzay bilimleri NASA aracý Satürn’ün fotoðraflarýný durmadan merkeze yolluyor. Afrika güya aydýnlanýyor. Bilgisayarlar ve akabinde internetin girmediði hiç bir köy kalmadý.. Artýk herkes boyun fýtýðý olma eðiliminde! Çünkü ellerindeki telefonlara bakmaktan dik oturamýyorlar. Yani, iletiþim bütün yeryüzünü kuþattý böylelikle kutuplar bir týk kadar insana yakýnlaþtý. Fakat, aileler paramparça oldu, kardeþler ise birbirini görmemek için baþka illere taþýndý! iþ yerlerinde herþey sunileþti, naylonlaþtý! Öyle ki, özürler, “Sorry”, Teþekkürler “Thanks” li.

Yaþamayý anlamak gerçekten çok zor. Ya da ben anlamakta zorlanýyorum belki. Fakat, insan anlayabildiklerini yaþamakla baþlamalý hayatta…