Oysa Mamon ortaklaþan alanýn kararlarýna karþý çýkmakla; ortaklaþma içinde sýký sýký kapalý olan her türlü duruma açýk olmanýn kapýsýný, açmýþtý. Mamon her türlü duruma açýk olma kapýsýný açmakla, cini þiþede çýkartmýþtý.

Ön ittifakýn etki alaný içinde olmakla ortaklaþan etki nedeniyle biyo kültürel sentezleriyle hemcinslerimiz her bir grubun saç, göz rengi; boy pos; hastalýða direnç vs. gibi þimdiye kadar izole alan etkisi içinde kalmýþ olan grup özelliklerinden görünüþün birleþmesiyle "insan" olmuþlardý.

Ýnsan yepyeni bir mana anlamasýydý. Ýçinde kölelik gibi mana anlamasý barýndýrmayan, izole olmanýn ayrý ayrý olan totem kutsallýðýna karþý gruplar arasý birleþmenin ilahi mana anlamasýydý. Ýnsan ilahi takdirce olan ittifakýn birleþme meyvesi olan üründü.

Ýnsan kutsaldý ve tarihte ilk kez gruplar arasý temaslar yoluyla gruplar arasý ortaklaþmanýn ürününe "insan" denmekle insan; ilahi yolun gruplarý temas ettirir, gruplarý ortak üretim iliþkisi içine sokar olmanýn yol ve yordamýný takip edenlerdi.

Köleci dönemin kendi mana anlayýþýna göre ön ittifak ve ön ittifak insaný azgýn oluþ, sapkýn oluþ diye tarif ediliyordu! Köleci dönem, ilahi dönemin ortaklaþan insanýna; ortaklaþan insanýn kendi insanlýðýný unutmasý manasýna "nesy" yani nas diyordu.

Nesy, ortaklaþmayanlar oluþuyla, Mamon yolu olmakla; nastý. Nas, köleydi. Kuldu. Nesy, ön ittifak ürünü olan insana, insan denmesini ve insani özellikleri unutturan manasýna nastý. Eyyuh El nas (Ya seslenmesi olup; ya da ey El'in kölesi, Elin sahipliðinde olan ey kul) deniyordu. Veya Eyyuh El velet (ya El'in çocuðu)

El-ilah biliyorsunuz ki El, Ýlah olmakla ilah gibi takdirde bulunmanýn simgesiydi. Ama ortaklaþma olmamanýn takdirinde bulunandý. Ancak ilah ta El (Mamon) olmakla; keyfine göre özel mal mülk daðýtan ilahtý. Böylece mal, mülk sahibi olmanýn keyfince malýný mülkünü daðýtmanýn takdirini yapan sürecin mana anlamasý da "El ilahtý".

Artýk MS. 1789 yýlýna kadar kahir ekseriyetle; ön ittifakýn insanýna; ortaklaþma yapmakla azýp saptýðýný unutmasý gereken, Mamon kararýna karþý olan kiþiler anlamýna nas, kul, köle, maraba, azap, amele, ýrgat vs. denecek olup karþýtýna da seyit, seyidina, seyduna, melik, malik, efendi, sahip. habibi vs. deniyordu. Ancak 1789'la zenginde olsa fakir de olsa kiþilere açýk açýk olmakla yeniden insan denecekti.

1789 da kiþilere, insan denen anlamda köleci salýným aynen korunuyordu. Zengin de, fakir de; aða da, köle de olsa kiþiler Ýnsandý. Bu insan tanýmý köleliðin aþaðýlayan anlamýný unutturmak, aðalýðýn tahrik eden yüksek basýncýný törpülemekti.
Ýnsan; insan haklarýyla, sadece köleliðini unutan "Eyyuh El nas; Ya El'in insanlarý" olacaktý. Oysa baþlangýç koþullarýnýn belirlendiði, ya da ön koþullarýn belirleyici olduðu ön ittifakýn insan tanýmý içinde fakirde e olsa zengin de olsa insan yine de bir insandýr diyen, insan tanýmý yoktur.

Bu yeni nas tanýmý, çeþitli þekillerde, çeþitli zamana göre aldýðý biçimlemelere göre yorumlana bilirdi. Söz gelimi yeryüzüne yayýlma ve yeryüzünü mülk edinme olan imparatorluklar dönemindeki tek tanrýlý dinlerinin ihsasý sýrasýnda El-ilaha "Allah'a" verilen sentezci mana anlayýþýna göre de "verdiði sözü unutan" anlamýna "nesy", neys, nas, kul insan dendi.

Nas açýk açýk olan ön ittifakýn insaný olmak yerine, doðma, vehim, kuruntu olana dönüþecekti. Ön ittifaklý gerçekliðin hakikatliði olmak yerine köleci sistemin doðmasýna, kul köle anlayýþýna dönüþecekti. Milada doðru nas, topluluk, el âlem, halk, herkes oluþla belirtilecekti.

Nihayet Ýsa'dan sonra köleye karþý uyanan (!) merhametle kula da insan denmekle sürecin artan ivmesi içinde 1789 hareketi içinde þahika oluþacaktý.

Neydi El Ýlaha ya da Yahudiliðin Yehova olan Allah'ýna verilmekle unutulan söz? "Ben, ben olaným (Yehovaným)". Sizlerin rýzkýný dilediði takdirle dilediðine dilediði gibi dilemediðine de rýzký kýsmakla daðýtan rabbiniz deðil miyim? Diyendi.
Ýþte insanlar " rýzklarýnýzý daðýtmakla ve kýsmakla takdirde bulunan ben deðil miyim? diyen bu doðmayla yaptýklarý ve güya bu ahitleþmeye "tanýklarý" olduklarý bu ahit sözleþmeyi, "unutanlardý".

Tanýklýk biliyorsunuz ki ön ittifaklarýn katýlýmcý gruplarýnýn açýk açýk toptan somut þekilde birbiri ile yaptýklarý ilahi sözleþmeli imana, imanýn tanýðý oluþlardý. Top top ilahi sözleþmeye iman edenlerdi (söz verenlerdi). Köleci mana bu geleneði kendi amacýna göre kullanýyordu.

Köleciliðin gelecekteki devamý olam tek tanrýlý dinlerin nas'ý; yani Mamon takdirli Mamon’a ait kullardý, kölelerdi. Hiç te insan deðillerdi. Bu nedenle 1789 ihtiralý (beraatla) beyanname de burjuva insanlýðýydý. Feodal toprak köleliðinde sanayi köleliðine ve para adamlýðý köleliðine güya kendi iradeleriyle serbestçe geçebilmeyi desteklemenin insanlýðýydý!

Malýn, mülkün hemen hemen her þey olduðu bir sistem içinde; malý mülkü olmayanýn (poþet içinde verilen olmak dýþýnda) ne iradesi olurdu ki? Poþete ikna olmayan tarihi bilinç sahibi beþ on kiþinin iradesi de tarih sellikten yoksun dogmacý ve fatalist (yazgýcý) olan 90 kiþilik irade karþýsýndaki iradeleri, ne ola ki?

Ýlahi dinler de ön ittifakýn insanýna insan demeyecekti. Çünkü kendisi de savunduðu köleci sistemin mana anlayýþý olmanýn ürünüydü. Köleci sisteme karþý çýkmýyordu. Sadece köleci sistemin içine acýma, merhamet, sadaka gibi köleci basýncý düþüren anlayýþlarý ikame ederek "yeni" oluyordu.

Yeni olan davetini yine El baal, El-ilah, El Hübel- El uzza, El Lat üzerinde ki kimi kültürlerle uzlaþarak yapýyordu. Bu alana seslenmez ise zaten hiç bir þey yapamazdý. Çevresindeki kültürler içindeki Kudüs'ede, seslenecekti; Kâbe panteonuna da seslenecekti. Ýncire de zeytine de ant (kasem) edip; kisraya da roma lejyonlarýna da hitaplý olacaktý. Yayýlmacý siyasetin kuralý buydu.

Ýnsan olmasýný unutan anlamýna kul köle deyip nas diyecekti. Âdem dahi bu gelenek üzerine sanki insanlýðýný unutmamýþ ta; "eleste birabbikum"u; Kulluk kölelik sözleþmesini unutan olacaktý. Sözünü unutan oluþla anýlacaktý. Ýnsan demeyecek Âdem ve Âdemoðlu diyecekti.

Ayný kökten gelme birbirine yakýn olma anlamýna uns, ins, unase gibi anlamlar, köleci düzenli alan etkisinin maldan mülkten yoksun insanla mal mülk sahibi insanlarýnýn her duruma açýk halli oluþlarýnda duyulan tedirginlikleri nedeniyle efendi köle kavramýný yeniden üns, ins kavramý içinde yorumlayýp bu kez de efendi köle çatýþmasýný unutturacaklardý.

Bu nedenle köle olan nas, unas edici yansýtýlýþla; "birbirine yakýn olandan gelenler anlamýna"; "anase"'den ilhamla insan söylenecekti. Tabii ki bu, sözcüklerin zamana ve zemine göre evrilmesiydi.

Bu nedenle mamon; insaný, insanlýðý deðil, köleci dili inþa ediyordu. Köleci dili kullanýyordu. Kutsal kitaplara bakar bakmaz eyyuh El nas'ý görürsünüz. Kutsal kitaplarý yorumlayanlar sözcüklerin eski kullaným inþasý yerine, yeni kullanýmýný söylemekle kelime içindeki anlamlardan hayli yol temizliði yapmýþlardý.

Bu türden temizlikler baðlamýnda "eyyuh El nas" acýma, merhamet edilmeyle kuþatýlan "ey kul insandý". Neden acýnýyordu? Neden merhamet ediliyordu? bunun cevabý yoktu. Olan cevaplar da gerçeði gizlemekle gerçeði (tarihi) unutturan dogmalardý.

Köleci insan ya da dinlerin Eyyuh el nas dediði insan ile burjuva insaný Mamondu öðretiler doðrultusunda öðretilmiþ çaresizlik olmaktan öte gidemiyorlardý.