"Ýnsan - iþte tüm sýr burada. Bu sýr üzerinde çalýþýyorum, çünkü kendim de insan olmak istiyorum." -Dostoyevski
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Ceyda’ya Ben bir zamanlar çocuk olmadým Ceyda Bebeklerim de olmadý saçlarýný tarayacak Üstelik taranacak saçlarým yoktu Onlar da çocukluðum gibi darmadaðýn ve kýsacýktý Öyle uygun görmüþtü babam Oðlan týraþýyla dolaþtým yýllarca Erkek Fatma derlerdi bu yüzden Gülerek geçiþtirirdim arkadaþlarýmýn bu þakalarýný Ben gülerek geçiþtirmeyi her acýyý Ýlk o yaþlarda öðrendim Belki saçlarým uzun olsa bunca þey gelmezdi baþýma Annem, kýzým diye kucaðýna alýr, Saçlarýmý tarar, okþar severdi beni Severdi, deðil mi Ceyda Uçsuz bucaksýz yulaf tarlalarýna atmazdým o zaman kendimi Anne diye sarýlýp aðlamazdým otlara, caným her yandýðýnda Mutsuzluðumu koynunda büyütmez Bu yaþta bile, anne denilince O yeþil saçlý üvey anne gelmezdi aklýma Ceyda’m sen benim çocukluðum, yazgýmýn tesellisisin Bebeklerinin saçlarýný tarayýp onlara ninniler söyledim seni uyuturken Ýlk seninle gittim lunaparka, doya doya ip atladým Koþtum sokaklarda deli gibi, top oynadým Sen büyürken ben çocuklaþtým Bu yüzden iyi anne olamadým Ama saçlarýný daima uzattým Taradým, ördüm, okþadým, sevdim Ben seni çok sevdim Ceyda Bir yulaf tarlasýný kendine anne yapmayasýn diye Ben her acýya göðüs gerdim Bir krematoryum vardý içimde Gözyaþlarýmý odunum yaptým Anne diye sarýldýkça siz bana Tuttum o ateþte size patates kýzarttým Ben yaþadýðým her gün yandým Ceyda Dokununca siz bana bir musikar gibi yeniden canlandým Kulaðýnýza sevgi dolu þarkýlar fýsýldadým Mutlu anneler gibi þiþleri elime alýp örgüler örmeye baþladým Bir ters bir düz ilmekler attým, bir ters bir düz gitti hayat Düþüp düþüp yeniden kalktým Ben hiç çocuk olamadým Ceyda, ama Büyüyünce ne olacaksýn diyenleri “Anne olacaðým” diye cevapladým Büyüdükçe siz günden güne Ben hep bir çocuk olarak kursaðýmda kaldým Yutkundum gitmedim Kustum çýkmadým Yumru gibi oturdum kendi boðazýma Ses tellerimde taþýdým o çocuðu yýllarca Ýþte bu yüzden çok kýrýlgandým Ýnsan kendine batar mý Ceyda? Ben kendime saplanan bir býçaktým Ýnsan kendini ölmeye adar mý? Ben dünyaya ölmesi için gönderilmiþ bir adaktým Affet beni çocuðum, affet beni çocukluðum Ben yaþamayý baþaramadým Ýçimdeki o krematoryumda sizi de kendimle yaktým Þimdi size çok uzaklardan sesleniyorum; Sarýlýn bana, sesinizle, kalbinizle sarýlýn Canlandýrýn içimdeki o dev kuþu, o musikarý Yaþamak istiyorum sizinle, susmasýn hayat denen bu þarký Söz veriyorum yaþadýkça büyüyeceðim Söz veriyorum, büyüyünce ben anne olacaðým 24.07.2016
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Fatma Kara (Fatoþ Kara), 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |