düþlerimi dövdüm bir dibekte
yaralarýma lapalar yaptým
patlýcanlarý alacalý soyup
acýsý gitsin diye tuzlu suya yatýrdým
tanrým, dedim
keþke insan da patlýcan gibi tuzlu suya bastýrýlsaydý
tuz diyince aklýma geldi, dedi
güldü, dudak kývrýmýndaki deniz ikiye ayrýldý
bak, dedi, bir tarafý tuzlu, bir tarafý tatlý su
ayrýþmýyor ve karýþmýyor birbirine
keþke insanlar da bu deniz gibi olsaydý.

yarattýðýna hükmedemeyiþine þaþtým
oysa soyup doðradýðým patlýcanlarý sorunsuz kýzarttým
dedi ki bana;
sen tanrý olmayý yemek yapmak kadar kolay mý sandýn

rutubetli gözlerimdeki küflü bakýþlarýmý çevirdim ona
sudan laf açýlmýþken, dedim
neden suyu ateþe dayanýklý yapmadýn
alaycý bakýþlarla baktý bana
bir damla suyduk doðmadan önce
neden sýrf yaþýyoruz diye bizi ömür boyu yaktýn

....

susma, dedim
suskunluðun aðýr gelir
kulaklarýmda insanlýðýn isyankar çýðlýðý
ya güç ver onlarýn kavgasýna karýþayým
ya da al canýmý daha fazla yanmayayým

döndü sýrtýný:
sizi size emanet ediyorum
benden medet ummayýn
peki, dedim, madem gidecektin
neden indin dünyaya
dedi ki;
tanrý da olsa her katil cinayet mahalline uðrar mutlaka