Tadý Kaçan Þiir

içinden kuþlar geçen bir þiir yazmak istedim
gökyüzünü taradý ucu kanlý namlular
çiçekler henüz dalýnda taptazeyken
tomurcuða duran düþler kurmak istedim
hepsini kökünden söküp attýlar

çocukluðumdan bahsetmek istedim
çiçekli entarisi ve yemenisinden annemin
yüzündeki morluk dýþýnda baþka renk bilmeyiþinden
saklandý tüm sözcükler
tadý kaçtý þiirimin


ýslak bir mutfak bezi, kokuþmuþ hayat
yatýrdým onu arý düþlerime kýrk yýl
kýrkladým, kýrk tas suyla
gene de paklanmadým     

býraktým sonunda dünya meþgalesine kendimi

evi temizle yemek yap çocuklara bak
evi temizle, yemek yap, çocuklara bak
evi temizle, yemek yap çocuklara, bak!


yirmi dört parça huzur takýmý olsa, elbette alacaktým
ben de, fiskos masasýnýn üstüne mutluluðu koyacaktým
beþ çaylarýnda kesme bardaklarda neþeyi þakýrdatacaktým
baþarabilseydim hayatla seviþmeyi
ýslak saçlarýmý komþulara nispet yaparak savuracaktým     
                         


ütüleyecektim yüzümdeki her kýrýþýðý
çizikler arasýnda sýkýþýp kalmayacaktým


tüm bunlarý yazmasam þiirimin tadý kaçmayacak
size kuþlar ve çiçekler sunacaktým
kopmayacaktý size sözcüklerden attýðým kement
bu þiir gibi yarým kalmayacaktým