Aðlamak istiyorum Lan! diye baþlamak istiyor tüm konuþmalar.
Kalemim kaðýda küfrediyor, benliðim kaderime.
Herkes küfürbaz bu aralar, biraz da þikâyetçi.
Vurdumduymazlýðý bir türlü öðrenememek algýsý aðýr geliyor.
Kendimi taþýyamýyorum derken anlatmak istediðim beynimdeki bu saçma sapan düþüncelerin ta kendisi aslýnda.
Bir damla yaþ olup akýp gitmek isteyen cümlelerim var göz pýnarlarýmda.
Dokunsanýz aðlayamam, biraz gülerim onursuz ve gurursuzca geçer giderim hanelerinizden yaptýklarýnýzýn karþýlýðýnca.
Dar gelir yaþadýðým odalar, evler, caddeler ve þehirler.
Geçer giderim ufak izlerimi býrakarak sizlerden.
Belki anýlarak belki de anýlmayarak.
Þayet anarsanýz;
O zaman bilirim ki yaþarým.
O zaman bilirim ki aldýðým nefes daha da az bir yük bana.
O zaman söverek andýðým geçmiþimi artýk anlamlý bulmaya baþlarým, bana kattýklarýnýzla.